به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) حجتالاسلام والمسلمین محمد رکعی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی اول آبان در نشست علمی امکانسنجی تعریف علم در قرآن که در ساختمان انجمنهای علمی حوزه برگزار شد گفت: وقتی بحث از امکانسنجی تعریف است ما باید گونههایی از تعریف را ارایه دهیم تا براساس آن اقدام به این کار کنیم.
وی با اشاره به «تعریف» در علم منطق بیان کرد: منطقیون هم معترفاند که ما به ذاتیات یک شیء نمیرسیم بنابراین باید به اعراض خاص یک شیء اکتفا کنیم و ویژگی های آن را برشماریم که در زبانشناسی نیز با عنوان شرایط لازم و کافی از آن یاد میشود.
وی اظهار کرد: به دلایلی روشهای دیگری هم در تعریف رخ داده است؛ یکی روشی است که ویتگنشتاین به آن اشاره کرده و گفته ما باید به شرایط خاصه یک شیء آن هم به نحو خانوادگی توجه داشته باشیم و اشیاء را در رابطه با یک خانواده تعریف کنیم، مثلا برای شناسایی مفهوم بازی، بازیهای مختلفی داریم و بعضی ابزار و آلاتی دارد و برخی ندارد بنابراین باید ویژگیهای مشترک میان همه این بازیها را کشف و بعد تعریفی ارایه دهیم.
این محقق تصریح کرد: البته با پیشرفتهای زبانشناسی روش دیگری هم برای تعریف مطرح شده که قدمت آن بیش از 50 سال نیست و آن تعریف پیش نمونه و یا براساس نمونه است.
این محقق عنوان کرد: گاهی تعریف ما مفهومی و گاهی براساس مصداق خارجی است؛ مثلا اگر بخواهیم پرنده را تعریف کنیم آن را با مفاهیم تعریف میکنیم ولی گاهی نیز تعریف با مصادیق انجام میشود یعنی مصداق یک پرنده مانند گنجشک را نشان فرد میدهیم.
رکعی ادامه داد: از گنجشک تا پنگوئن همه در دایره پرنده میگنجند اما نمیتوان تعریفی از مفهوم پرنده به دست دهیم که شامل همه شود، لذا شرطی که در اغلب موارد صدق میکند پیش نمونه قرار داده و سایر موارد را با آن می سنجیم.
رکعی تصریح کرد: تلاشی که قرار است ما برای تعریف علم در قرآن و متون دینی انجام دهیم میتواند براساس هر کدام از این روشها باشد و هیچکدام را رد نمیکنیم.
وی با بیان اینکه شبکه معنایی ایزوتسو و روشهای دیگری نیز برای مباحث معناشناختی وجود دارد عنوان کرد: حتما برای بررسی یک مفهوم در قرآن باید یک روش داشته باشیم تا نظام معرفتی قرآن را از خود قرآن ارائه دهیم نه اینکه تعاریفی از بیرون بیاوریم و آن را وارد متن قرآن کنیم.
این محقق و پژوهشگر با بیان اینکه مباحث معناشناسی همدیگر را تقویت می کنند اظهار کرد: نظریه ایزوتسو به دیدگاههای ساختارگرایی مکتب بن باز میگردد؛ ایزوتسو در قرآن روشی را برای دریافت معنا ارایه کرد که حوزه تصوری است ولی مکاتب دیگری مانند دانمارک و ... نیز برای این بررسی وجود دارد.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی اظهار کرد: برای برداشت از متن، استفاده از دیدگاه ایزوتسو لازم است به این علت که برای کشف معنا از متن لازم است حتما راهکاری داشته باشیم که براساس دیدگاههای وی، این امر محقق میشود زیرا ایزوتسو با وجود معایبی که در روش وی دارد بهترین روش در تعریف از متن را نشان میدهد.
رکعی تصریح کرد: برای به دست آوردن نظام معرفتی قرآن و روایات، ما نمیتوانیم این دو را مانند متن آموزشی در نظر بگیریم که فرایند و گونهها را مانند منابع آموزشی دستهبندی ارایه داده باشند؛ برای این کار باید به روایاتی مراجعه کنیم که اگرچه ممکن است در حیطه انسانشناسی نباشند ولی بر چیزی که ما دنبال آن هستیم دلالت دارند.
وی با اشاره به مفهوم علم در روایات عنوان کرد: روایاتی در حوزه خداشناسی و محدودیت عقل وجود دارند که بر انواع و انحاء علمی تاکید دارند که مورد تاکید قرآن است لذا باید بگوییم واژههایی که در قرآن و روایات بیان شده بسیار گسترده هستند.
رکعی اظهار کرد: قرآن بخشی از علوم را علوم احاطی ذکر کرده که در روایات نیز موید داریم؛ مفاهیمی مانند احاطه که بر نوع خاصی از علم دلالت دارد؛ مثلا در محدویت عقل در شناخت خدا آمده «ولا تحیط به الافکار؛ قد عجزت العقول عن الوقوف بها»؛ یعنی عقل حتی به صفات خدا هم نمی تواند وقف یابد.
وی بیان کرد: نوع دیگری از علم در روایات علم تصوری است البته این تصور با معرفتشناسی فلسفی متفاوت است؛ در روایات هر علمی که از یک تشابه در ذهن ایجاد شود علم شناخته میشود همچنین تخیل نوع دیگری از علم در روایات است.
رکعی گفت: نوع دیگر علم، علم قیاسی در روایات است که به نظر میرسد قیاس فقهی است که براساس تشبیه ایجاد میشود؛ روایات همچنین، وصف را علم میداند ضمن اینکه علم نشانهای، از علوم درجه بالا در قرآن و روایات است.
این محقق عنوان کرد: تفکر در دید قرآن، رفت و آمد میان معلومات و مجهولات نیست و مفهوم خاص خود را دارد، لذا در نظام معرفتی قرآن، ما با مفهومی از علم سر و کار داریم که باید از قرآن و روایات استخراج شود و این نوع تعریف، امکان دارد و میتوان علم را تعریف کرد ولی ابزار و روش و نظامی دقیق در این مسئله لازم است نظامی که مستقل است و تکیه بر پیشفرضهای دیگری ندارد.