به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) آیتالله مهدی هادوی تهرانی در ادامه تفسیر سوره مبارکه «ص» به بحث تخاصم اهل نار و ترسیم وضعیت آنان در قیامت در قرآن پرداخت و گفت: در آیات دیگر قرآن هم این موضوع بیان شده است. خداوند تبارک و تعالی اشاره کرد که اینها با همدیگر چه جر و بحثهایی به اصطلاح دارند؛ بعد از این صحنه تخاصم اهل نار را ترسیم کرده، دوباره خداوند تبارک و تعالی خطاب به نبی اعظم میفرماید: که بگو من فقط یک انذار کنندهام؛ من کاره ای نیستم. «قُلْ إِنَّمَا أَنَا مُنْذِرٌ وَمَا مِنْ إِلَهٍ إِلَّا اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّار» هیچ الهی هیچ معبودی هیچ چیز قابل پرستشی جز اللهای که آن یگانه است. بعد چند تا صفت ذکر میکند؛ «رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ»، از یک طرف به صفت قهر الهی اشاره میکند چون ابتدا اشاره شد که منذره چون در مقام انذاره، اول صفت قهر الهی رو اشاره میکند. در انتها صفت غفار، غفران آن را اشاره میکند.
وی افزود: یک نکتهای که در قرآن روی آن خیلی تاکید هست که دائم اشاره کردیم بحث توحید ربوبی است. اینجا باز دوباره تاکید میشود که رب السماوات و الارض و مابینهما. ربوبیت همه امور تربیت و در به نتیجه رساندن همه چیز به دست اوست. او رب همه است نه اینکه فقط خالق باشد، بلکه رب هم هست. نه اینکه عالم را خلق و به حال خود رها کرده است.
وی با بیان ایکه به تعبیر قرآن عزت از خدا و رسول و کسانی است که از خدا تبعیت میکنند اظهار کرد: خدا میفرماید این عزت مال خداست و کسانی که منسوب اند به خدا به اندازه انتسابشان به خدا. عزیز کسی است که هیچ چیزی در مرحله وجودی او، نفوذ و تاثیری ندارد..
هادوی تهرانی تاکید کرد: عزت به این معناست؛ یعنی تاثیر نمیگیرد، منفعل از چیزی نمیشود. این عزت مال خداست؛ عزت حقیقی. عزتی که از غیر خدا باشد، جهالت هست. اوست که بزرگ است و کبر شایسته اوست؛ هر کس دیگری کبر داشته باشد، باطل است و هر کس دیگری عزت داشته باشد از غیر طریق خدا، آن عزت هم حقیقی نیست.
این استاد حوزه بیان کرد: اگر عزت الهی کنار برود، مصداق چیزی خواهد شد که در اول سوره ص بود که «بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي عِزَّةٍ وَشِقَاقٍ». خداوند به عنوان یک صفت برای الذین کفروا ذکر کرد. فرمود اینها فی عزة و شقاق هستند. این عزتی که اینجاست با آن عزتی که الان صحبت شد دو امر متفاوت است.
استاد حوزه گفت: کفار اهل دعوا و افترا هستند و به اندازهای که اهل دعوا و افترا باشند و زیر بار حق نروند به همان اندازه از الذین کفروا سهم دارند؛ بنابراین عزت الهی با این عزتی که از کفر است، دو داستان جداگانه هست. عزت غیر خدا جایی وجود ندارد و اگر کسی عزیز است، اگر این عزت مستند به خدا باشد عزت الهی هست.