به گزارش ایکنا، شماره 28 فصلنامه تخصصی فرهنگی اجتماعی «بهاییشناسی» با محوریت نقد بهائیت به صاحبامتیازی و مدیرمسئولی عبدالحسین فخاری منتشر شد.
در سرمقاله این شماره با عنوان «آزمون بزرگ غیبت» آمده است: «غیبت امام آزمون بزرگی است برای امت اسلامی؛ چنانکه غیبت پیامبران گذشته نیز آزمونی برای امتهایشان بود. مردم در این ابتلاها و آزمونها، باید استقامت، پایبندی و پایداری خود را نشان دهند، چنانکه باورمندان به مهدویت نیز باید میزان اخلاص و علاقه خود را نسبت به آن حضرت با استقامت و پایداری بر این اعتقاد نشان دهند. مومنان در دوره غیبت گرفتار آزمایشهای بزرگی خواهند شد چنانکه امتهای قبلی نیز دچار آزمونها و ابتلاهای مختلفی بودند. در قرآن آمده است: آیا مردم گمان میکنند همین که به زبان بگویند ایمان آوردیم، رها میشوند و آزمایش نمیشوند؟ همانا مردمی را که قبل از ایشان بودند نیز آزمودیم و خداوند کسانی را که راستگو هستند و کسانی را که دروغگویند نشاندار میکند.
غیبت امام مهدی(عج) شباهتهایی با غیبت سایر پیامبران دارد به ویژه اینکه آنان نیز غیبت کوتاهمدت یا طولانیمدت داشتند. خداوند همانطور که با غیبت پیامبران، امت آنان را آزمایش نمود، میخواهد امت اسلامی را نیز بیازماید. در این آزمون، اهل بصیرت و استقامت، پیروز بیرون میآیند و سسترأیها و ناخالصها ریزش خواهند نمود و دچار عوارضی چون حیرت و سرگردانی، گمراهی و ضلالت، انکار مهدویت، قساوت و سخت شدن دل و شک و تردید در وجود امام، خواهند شد».
یک بخش از این شماره که به موضوع بهائیت از دیدگاه روشنفکران و منتقدان بهایی اختصاص پیدا کرده به بررسی شخصیت احمد سهراب پرداخته است. در این بخش میخوانیم: «میرزا احمد سهراب نویسنده، محقق و منتقد بهایی است که پس از 46 سال عضویت در بهاییت به دلیل مواضع انتقادی و دیدگاههای معترضانهای که نسبت به بهائیت، تشکیلات اداری بهایی و شوقافندی ابراز داشت، از سوی او طرد گردید و با وجود علاقهمندی به آیین بهایی و خدماتی که به جامعه بهایی کرده بود مورد اذیت و آزار قرار گرفت. با آنکه عبدالبهاء رهبر سوم آیین بهایی در وصف سهراب الواح متعددی صادر و او را فردی خدوم و فعال معرفی کرده بود ولی بعد از مرگ عبدالبهاء، شوقیافندی تاب شنیدن انتقادات و نظرات او را نداشت و ترجیح داد سوابق وی و تاییدیههای صادره از سوی عبدالبهاء را ندیده گرفته و او را از جامعه بهایی اخراج نماید. سهراب روش شوقافندی در اداره جامعه بهایی را قبول نداشت و معتقد بود حرکتهای تند و مستبدانه شوقی باعث شده چهره بهائیت در نظر دیگران خشن و غیر قابل تحمل گردد.»
در بخش دیگری از کتاب با عنوان مروری بر کتاب فلسفه نیکو آمده است: «کتاب فلسفه نیکو از جمله مهمترین کتابهای متاخر در نقد بهاییت است. نویسنده این کتاب یعنی مرحوم حسن نیکو با نگاه جامعی که بر اثر سالها معاشرت با سران و جامعه بهایی و همچنین کنکاش در آثار بهایی و بابی یافته بود، کتاب مذکور را در چهار جلد مجزا در نقد بهائیت و جهت جلوگیری از اضلال و گمراهی همنوعان خود به رشته نگارش درآورد. این کتاب به لحاظ اهمیت در ردیف کتبی همچون کشف الحیل مرحوم آیتی و همچنین پند پدر مرحوم صبحی قرار میگیرد.»
آخرین بخش نشریه نیز به بررسی شخصیت رهبر بهائیان از نگاه خواهر او اختصاص پیدا کرده است. در این بخش میخوانیم: «در این مقاله، رساله تنبیه النائمین نوشته عزیه خانم، خواهر صبح ازل و بهاءالله و عمه عبدالبهاء را بررسی کردهایم. در ابتدا به جایگاه این شخص از نگاه بهائیان پرداختهایم که بسیار مورد احترام و تمجید شخص عبدالبهاء بوده است. گذشته از تعاریف عبدالبهاء از عمهاش تسلط وی بر ادبیات و نیز مسائل دینی از قلم او در این رساله مشهود است.»
یادآور میشود شماره 28 فصلنامه تخصصی بهاییشناسی ویژه زمستان 1402 با قیمت 200 هزار تومان روانه بازار نشر شده است.
انتهای پیام