نگاهی گذرا به زندگينامه پايه گذار مكتب تفكيك به مناسبت شصتمين سال درگذشت ميرزای اصفهانی

به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا)، شعبه خراسان رضوی، آيت الله ميرزا مهدی غروی اصفهانی، فرزند ميرزا اسماعيل، از چهره های بلند آوازه علم و عمل خراسان در سده چهاردهم هجری است.
وی محرم سال 1303 هجری قمری در اصفهان چشم به جهان گشود. خدمت پدرش سيد اسماعيل و ديگر علمای اصفهان كسب علم كرد. حدود 9 سالگی پدر را از دست داد و حدود 12 سالگی رهسپار نجف شد.
او با توصيه آيت الله حاج رحيم ارباب اصفهانی، از آغاز ورود به عراق با آيت الله العظمی سيد اسماعيل صدر در ارتباط بود و با عوالم روحانی آشنا شد. وی اصول را نزد آخوند خراسانی و فقه را نزد سيد محمد كاظم يزدی تحصيل كرد.
در همين دوره، پس از آشنايی با مبانی سير و سلوك شرعی مرحوم صدر، با سيد احمد كربلايی و شيخ بهاری همدانی، از شاگردان برجسته ملاحسينقلی همدانی و سيد علی قاضی و سيد جمال الدين گلپايگانی، آشنا گرديد و از آنها بهره برد.
همزمان با انقلاب مشروطيت در ايران به اتفاق آيت الله سيد محمود شاهرودی و‌ آيت الله سيد جمال الدين گلپايگانی، در اولين دوره درس ميرزای نائينی شركت نمود و اين درس نزديك پنج سال ادامه يافت و عيد فطر 1338 هجری قمری در 35 سالگی اجازه اجتهاد را از ميرزای نائينی دريافت نمود و همين اجازه را آقا ضياء الدين عراقی، سيد ابوالحسن اصفهانی و حاج شيخ عبدالكريم يزدی نيز تأييد نمودند.
او از حدود 30 سالگی پس از توسلات و برای رها شدن از پريشانی خاطر، به تحول شگرف دست يافت و از آن پس اراده كرد داده های بلند قرآن و عترت را بدون ذره ای خلط و امتزاج با انديشه های ديگر، به كار ببندد.
ميرزا سال 1340 هجری قمری به مشهد آمد. اثر وجودی وی در حوزه خراسان در قرن اخير كم سابقه بود.
حكيم غروی اصفهانی، پايه‌گذار مكتب جديدی در معارف اسلامی مبتنی بر قرآن و احاديث شد كه بعدها مكتب تفكيك نام گرفت.
او مكتب معارف آل محمد(ص) را با مجاهدت علمی و عملی خود در اين ديار رونق بخشيد و عده زيادی از صاحبان علم و فضيلت را بر گرداگرد وجود خود فراهم آورد.
ايشان عقيده داشت: جز راه اهل بيت هر راه ديگری به گمراهی می انجامد و هر كس هدايت را از غير آل محمد (ص) بجويد به آن نخواهد رسيد.
او به راه خود اطمينان داشت و خصايص اخلاقی و كمالات ايشان نيز بر كسی پوشيده نبود. هم زاهد و وارسته بود و هم مهربان وجذاب.
وی همچنين پس از سالها مراقبت و سير و سلوك به درجات والايی در اخلاق و عرفان نايل گشت.
از بزرگترين آثار وجودی مرحوم ميرزا تربيت شاگردان برجسته و متقی بود.
از اين حكيم بزرگ آثار چندی بر جای مانده است كه «ابوابُ‌الهدی» ، «اعجاز قرآن» و «معارف قرآن» از آن جمله‌اند.
سرانجام آيت‌الله غروی در چنين روزی در شصت و يك سالگی دار فانی را وداع گفت و در حرم مطهر حضرت امام رضا(ع) زير طاق جنوبی دارالضيافه دفن شد.