محمد هادی المجتومی، مدیر اداره مرکز بهداشتی شهر کوفه از کشور عراق و همچنین شاعر حماسه سرای مذهبی جهت شرکت در هفتمین جشنواره بین المللی شعر استان خوزستان به ایران آمده و اکنون در جوار ملکوتی امام هشتم شیعیان حضرت امام رضا(ع) است که در رابطه با معرفی خود در گفتوگو با کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ، بیان کرد: نامم محمد هادی المجتومی است افتخار میکنم که یک مسلمان شیعه هستم و در شهرهای نجف و کوفه زندگی میکنم.
* دلیل سفرتان به ایران چیست؟
به دلیل اینکه بنده
شعرهای حماسی، مذهبی میسرایم چند روز پیش از سوی وزارت ارشاد ایران به
جشنواره بین المللی شعر رضوی با موضوعیت میلاد امام رضا(ع) که در استان
خوزستان برگزار شد، دعوت شدم. مدت اجرایی
این مراسم دو روز بود؛ افتتاحیه در شهر
اهواز و اختتامیه در آرامگاه دعبل خزاعی شاعر اهل بیت(ع) واقع در شهر شوش برگزار
شد. افراد دعوت شده از کشور عراق در این مراسم من از شهر نجف اشرف و همسفرم حاج علی صفار از
شهر کربلای معلی بودیم همچنین افراد دیگری از کشورهای عمان، کویت، لبنان، سوریه و
ایران (شهرهای قم، سوسنگرد، هویزه و...) نیز حضور داشتند.
* درباره آثارتان توضیح دهید؟
یک دیوان شعری به نام «هم الوسیله» سرودهام که در شهر کوفه از سوی هیئت ابوطالب شقاقی شهر بغداد از من تقدیر شد و حکم اثر برتر به کتابم اختصاص پیدا کرد. بخش اول این کتاب به پایان رسیده و قرار است که بخش دوم آن نیز به زودی در شهر مشهد مقدس چاپ شود. 18 سال است که شاعر هستم موضوع اشعارم بیشتر حماسی و مذهبی است در این جشنواره یک تفاوت بین شعرهای ایران و عراق به چشم میخورد؛ شاعران عراقی از ادبیات فصیح استفاده میکنند ولی شاعران ایرانی ادبیات عامیانهایی در اشعارشان دارند.
* دلیل حضورتان در مشهد چیست و حال و هوایتان در حرم امام رضا(ع) چگونه است؟
بعد از پایان جشنواره در اهواز، از سوی حسینه امیرالمومنین(ع) ویژه عرب زبانان مقیم مشهد برای شعر خوانی به این شهر دعوت شدم؛ از طرفی به دلیل اینکه میلاد امام رضا(ع) نزدیک بود خواستم عرض ارادتی به ساحت مقدسشان داشته باشم که این دعوت بهانهایی برای عرض ارادتم شد زیراکه هنگام زیارت امام رضا(ع) احساس زیارت تربت پاک حضرت محمد(ص) و دیگر انبیاء را دارم و کلاً از اینکه در مشهد و کنار حضرت علی ابن موسی الرضا(ع) هستم احساس سبکی دارم. من به دلیل مودت و محبتی که نسبت به ائمه(ع) دارم به ساحت مقدس تمامی اهل بیت عصمت و طهارت(ع) ارادت دارم و با توجه به آموزههای قرآنی این ارادت را یک تقرب و نزدیکی به خداوند میدانم.
زینب رحیمی