فرهنگ پارسی، همواره در اوج و شکوه، همراه با حدیث و تفسیر و حکمت و عرفان بوده است؛ نه تنها رشد و بالکندگی، بلکه تولد زبان پارسی نیز به برکت اسلام بوده است. صاحب نظران معتقدند زبان پارسی زبان مسلمانی است، چنانکه مرحوم استاد جلال الدین همائی در «تاریخ ادبیات ایران» از ترکیب فارسی اسلامی به جای پارسی دری نام برده است. از دیگر سو تاثیر بسزای ایران و زبان فارسی در فرهنگ اسلامی به ویژه در توصیف و باروری مفاهیم تربیتی و عرفانی اسلام مسلم و آشکار است.
اما باید چه کنیم تا این پیوستگی بین شعر پارسی و اسلام به گسستگی و پژمردگی نگراید. چه کنیم تا هنوز هم شاعرانی برجسته چون شهریار طلوع کنند که در وانفسای طلم فریاد آزادگی برآورند و طاغوت و طاغوتیان را با ابزار شعر ناامید کنند.
هویتی از جنس اسلام در شعر
حجتالاسلام ابراهیم حسینی، یک شاعر در گفتوگو با ایکنا از خراسانجنوبی، اظهار کرد: زبان فارسی مدیون اسلام است و اسلام هم در جایگاهی وامدار زبان فارسی است. گاهی هویت اسلام در زبان فارسی متجلی میشود و گاهی اسلام به زبان فارسی هویت میبخشد و این دو رکن سالهاست که لازم و ملزوم یکدیگرند.
این شاعر بیان کرد: حتی در دوران ظلم و استبداد، شاعری مانند شهریار از زبان شعر بهره برده و مفاهیم بلند عرفانی و اسلامی را بیان میدارد و چه چیز تاثیرگذار از زبان شعر.
حسینی ادامه داد: هر حرکتی که آغاز میشود همواره اینطور نیست که رو به جلو باشد و هر اقدامی و انقلابی ممکن است فراز و نشیب داشته باشد.
وی با بیان اینکه در سالهای اخیر شعر فارسی در معرفی درست اسلام بیشتر نشیب داشته است تا فراز، افزود: در دورههایی مانند دوران حافظ، سعدی و مولانا شعر فارسی اوج خوبی گرفت اما اخیرا از اوج خود فاصله گرفته است که یکی از دلایل آن عدم حمایت است.
شاعران نیازمند حمایت هستند
این شاعر اظهار کرد: باید در بحث شعر و ادب کمک حکومتی و دولتی وجود داشته باشد و باید از شعر و ادب پارسی حمایت کنند تا این شعر به سر منزل مقصود برسد و یا حداقل نزدیک شود.
حسینی با بیان اینکه باید بودجهای برای این امر در نظر گرفته شود، تصریح کرد: باید شعرا تشویق و حمایت شوند تا بتوانند مفاهیمی غنی در شان شعر و ادب پارسی بسرایند.
شعر غنی پارسی در این سالها بال و پر گرفته و توانسته بخشی از رسالت خود را برای بیان مفاهیم بلند عرفانی و اسلامی به انجام رساندف اما این شعر برای شکوفایی نیازمند توجه و حمایت است، توجهی که شاعران را علاقمند به سرودن شعر کند.
انتهای پیام