چرا صهیونیست‌ها فلسطین را برای اشغال انتخاب کردند؟

به گزارش ایکنا، فلسطين سرزمينی‌ است كه نخستین تمدن­‌های بشری را در خود جای داده و قدمت هزاران ساله دارد و اماكن مقدس بسياری از سه دين آسمانی در آن وجود دارد كه اهميت آن را دوچندان کرده است.
 
صهيونيست‌­ها بيش از يك قرن و نيم پيش برای ايجاد اتحاد بين يهوديان سراسر دنيا حركت خود را آغاز كردند. آن‌ها در ابتدا شعار وطن يهودی در آرژانتين يا يكی از كشورهای آفريقايی را سر دادند ولی بعدها اين شعار برای هماهنگ­‌تر كردن يهوديان سراسر دنيا (با دادن بار اعتقادی) متوجه فلسطين به عنوان سرزمين موعود يهود(!) شد.
 
از جمله دلایلی که می‌توان درباره علت انتخاب فلسطین از سوی صهیونیست‌ها مطرح کرد، حساسیت استراتژیک و اقتصادی منطقه خاورمیانه است. همچنین از آنجایی که این منطقه بیشترین جمعیت مسلمانان دنیا را در خود جای داده است و با توجه به اینکه دستورات دینی مسلمانان آنان را به خوداتکایی از مسیحیان و یهودیان و تبعیت نکردن از آنها تشویق می‌کند، صهیونیست‌ها برای تسلط و کنترل هرچه بیشتر مسلمانان به این نتیجه رسیدند که یهودیان را در این منطقه مستقر کنند.
 
در همین راستا، وبگاه خبری «عربی 21» با معرفی کتابی حاوی مجموعه مقالات سران صهیونیست درباره دلایل انتخاب فلسطین از سوی صهیونیست‌ها، به این موضوع پرداخته است که ترجمه آن در ادامه می‌آید:
 
«جنبش صهیونیستی در مهاجرت یهودیان از نقاط مختلف کره زمین به سمت فلسطین اهمیت بسیاری دارد تا بتواند با تأمین نیروی انسانی، طرح‌های صهیونیستی مستمر و مرحله به مرحله خود را به اجرا درآورد. لذا هدف آنها جاگیر شدن صهیونیست‌ها در فلسطین و تغییر ماهیت این سرزمین و تحمیل سرزمین صهیونیستی به ساکنان فلسطین برای تأسیس رژیم صهیونیستی بوده است.
 
در همین راستا، «اسرائیل کوهن» (Israel Cohen) (1879-1961) یکی از رهبران جنبش صهیونیستی است که مجموعه‌ای از مقالات روزنامه رسمی سازمان صهیونیستی «دی وِلت» (جهان را قصد کن) را که در شماره ویژه فلسطین در پاییز 1910 میلادی به زبان آلمانی منتشر شده، انتخاب و آنها را به زبان انگلیسی ترجمه کرده است و در کتابی با عنوان (Zionist Work In Palestine) (اقدامات صهیونیست‌ها در فلسطین) در سال 1912 میلادی در نیویورک به چاپ رسانده است.
 
«دیوید ولفسون» رئیس این سازمان صهیونیستی درباره این کتاب گفته است: «این مجموعه متنوع اولین مجموعه در نوع خود به زبان انگلیسی است و ما تلاش کردیم که این کتاب خلاصه کاملی از اطلاعاتی درباره اقدامات صهیونیست‌ها در فلسطین را در بر داشته باشد و آن را به انگلیسی‌زبان‌ها و یهودیان جهان به طور خاص تقدیم کنیم. (ص 19). محمد بن عوده المحیمید، این کتاب را با عنوان «العمل الصهیونی فی فلسطین» به زبان عربی ترجمه کرده است و از سوی مرکز تحقیقات و ارتباطات المعرفی در ریاض، در سال 2019 به چاپ رسیده است.
 
پیش از آنکه به مطالب کتاب پرداخته شود، اشاره به این نکته اهمیت دارد که مترجم در مقدمه خود بر موضوعات کتاب که با شهرک‌سازی ارتباط دارد، تأکید کرده است. همچون انتخاب فلسطین و شرایط این انتخاب، بررسی ساکنان این سرزمین، جمع‌آوری اموال و استفاده از آن در فلسطین، شهرک‌سازی در این سرزمین، کار زنان، بررسی خاک و آب و گیاهان آنجا، ساخت مدارس و مؤسسات آموزشی، تأسیس کتابخانه‌ها، احیای زبان عبری، بررسی بیماری‌ها و بهداشت و تأسیس مؤسسات بهداشتی، کشاورزی و باغداری، سازمان‌های یهودی و توسعه آنها و دیگر موارد.
 
کوهن در این کتاب به دو عامل اساسی برای پیشرفت صهیونیست‌ها اشاره کرده است: حمایت از جانب یهودیان و موضع دولت عثمانی. ارتباط میان این دو عامل بیانگر این پیشرفت است چرا که حمایت یهودیان در گرو تأثیرپذیری انسان‌ها است و موضع دولت عثمانی از حجت عقلانیه تأثیر می‌پذیرد(ص16).
 
این کتاب در 260 صفحه به چاپ رسیده است و شامل مقدمه مترجم، مقدمه ویراستار و پیام دیوید ولفسون، رئیس سازمان صهیونیستی است و سپس 19 مقاله به قلم سران صهیونیست در ادامه آمده و در انتها ضمیمه‌هایی ارائه شده است.
 

اینک خلاصه‌ای از این 19 مقاله تقدیم می‌شود:
 
1-  برنامه صهیونیستی و اقدام اجرایی در فلسطین

«اُ. ثون» در این مقاله درباره سیر تاریخی توجه به فلسطین می‌نویسد: «دلیل توجه یهودیان اروپایی به فلسطین، تقریباً از نیم قرن پیش، علاقه تاریخی یا سیاست سازنده‌ای نبود. (...) مرحله دوم این توجه، با اهداف گسترده مطرح شد و به وسیله جمعیت «عاشقان صهیون» اجرایی شد. اما مرحله سوم، با نظارت هرتزل بود که فلسطین به هدفی برای یک جنبش سیاسی ـ ملی تبدیل شد.» (ص 24-25)
 
کراکوف می‌گوید: «هدف ما وطنی با ملت یهودی است نه ساکن کردن تعدادی از افراد، ساخت مدرسه و اجرای طرح‌های فردی یا اینگونه اقدامات. (ص 27). ملت یهود بدون صهیونیسم از همبستگی مطلوب برخوردار نخواهند بود و نخواهد توانست از قدرت‌های موجود برای مقاومت و بقا بهره ببرد.» (ص 31)
 
2-  فلسطین و سایر کشورها

«ام. یوسیسچکن» در این مقاله از گشایش افقی در برابر یهودیان به منظور جستجو از یک سرزمین سخن می‌گوید: «سرزمین‌های مختلفی ارائه شد. از جمله: اوگاندا، کنگو، جنوب مراکش، بین‌النهرین، مکزیک و استرالیا. اینها اسامی سرزمین‌هایی هستند که امید و حماسه را در میان یهودیان افزایش داد؛ در آخرین مرحله نیز «گلویستن» (شهری در جنوب ایالت تگزاس آمریکا) مطرح شد» (ص 34).
 
یوسیسچکن عقیده دارد: «هر مکانی بر روی کره زمین به جای سرزمین موعود (یعنی فلسطین) و هر زبانی به جای زبان عبری، موجب مرگ ملت یهود خواهد بود» (ص 37).
 

«ام. آی. بودنهایمر» به تشکیل صندوق ملی یهود پرداخته و هدفش را اینگونه بیان کرده است: «هدف از این صندوق دستیابی به سرزمینی برای ملت یهود در فلسطین است» (ص 39).
 
بر اساس گفته بودنهایمر، ویژگی این صندوق ملی آن است که «با تلاش مستمر هزاران نفر از برادران هم‌نژاد ما پیشرفت می‌کند و این حماسه برای هر یک از دوستان کوشای ما در جهت توسعه صندوق آشکارا شکل می‌گیرد. بدین ترتیب، قلب ملت یهود به این صندوق متصل خواهد بود» (ص 42).
 
4-  ساکنان یهود در فلسطین

«لازار گرونهات» در وصف ساکنان یهودی در فلسطین می‌گوید: «خواننده نباید تصویر واحدی را انتظار داشته باشد. بین یهودیان «اشکنازی» (یهودیانی که اصلیت آنها از اروپای شرقی و مرکزی است و ۸۰ تا ۹۰ درصد جمعیت یهودیان امروزی را تشکیل می‌دهند) و یهودیان «سفاردی» (یهودیانی که نسل آن‌ها به جامعه یهودی بومی شبه‌جزیره ایبری در ابتدای هزاره دوم میلادی می‌رسد) تفاوت وجود دارد.»
 
5-  پوشش گیاهی در فلسطین

پروفسور «اُ. ووربرگ» به بررسی وضعیت گیاهان و آب و هوای فلسطین پرداخته و نگاهی به پوشش گیاهی این منطقه که فلسطین جزئی از آن است، انداخته است. مؤلف این مقاله می‌نویسد: «ما به لطف تبلیغاتمان می‌توانیم افرادی را با سرمایه وارد این سرزمین کنیم و با کمک این سرمایه می‌توانیم باغ‌ها را پرورش دهیم تا طی مدت زمان کوتاهی به شکل گسترده‌ای رشد پیدا کند، البته اگر این سرزمین و ساکنان آن سرمایه داشته باشند. منظور از این سرزمین، تا حد زیادی سرزمین فلسطین است» (ص 72).
 

«اسرائیل آبراهامز» خواستار لزوم تأسیس یک دانشگاه یهودی شده و می‌گوید: هیچ مرکزی مناسب‌تر از قدس (اورشلیم) نیست (ص 75).
 
سپس می‌گوید: «هزاران نفر شناخت عمیقی نسبت به ادبیات یهود دارند اما نیازمند راهنمایی و آموزش علمی هستند. (و برای احیای زبان عبری) تشکیل یک دانشگاه یهودی، بدون شک امری ضروری است. چرا که زبان عبری در حال حاضر در خطر و دانشگاه قدس تنها مرکزی است که توانایی و قدرت لازم را برای مهار این خطر در اختیار خواهد داشت و می‌تواند اصولی را مشخص کند که ما بتوانیم زبان خود را حفظ کرده و قواعدی یکسان برای احیای زبان عبری و نوشتن آن وضع کنیم» (ص 76-77).
 
7-  آکادمی بتسلئیل

«بوریس شاتز» درباره دیدگاه خود نسبت به هنر می‌گوید: «به هنر از آن جهت که همچون یک معبد است، نگریستم و به هنرمندان به عنوان کاهنان آن معبد نگاه کردم.  آرزو می‌کردم که کاش روزی کاهن بزرگی در خدمت این هنر مقدس باشم و یک انسان نمونه آموزش دهم که الگوی بزرگی، جمال، عشق به خیر و نفرت از بدی باشد» (ص 81).
 
از این رو، شاتز رؤیای جدیدی در فلسطین در سر داشته است و آن، تأسیس یک مدرسه هنر یهودی بوده است. وی می‌گوید: «به همین دلیل به تئودور هرتزل روی آوردم. او از من پرسید: چه نامی بر مدرسه‌ات خواهی گذاشت؟ پاسخ دادم: «بتسلئیل». به نام هنرمند یهودی که معبدی در بیابان بنا کرد» (ص 85).
 
8-  مرکز بهداشت در فلسطین

«هانس موهسام» می‌نویسد: «مقرر شد که یک مرکز بهداشت به نام «ماکس نوردو» تأسیس شود که وظیفه این مرکز بهداشت، توسعه بهداشت عمومی، جلوگیری از احتمال انتقال هرگونه خطر از خارج و اصلاح ارتباطات میان فرد و جامعه در زندگی اجتماعی است» (ص 87).
 
اقداماتی که این مرکز در فلسطین باید انجام دهد به شرح زیر است: «این مرکز باید با بیماری‌های شهرک‌نشینان مبارزه و از گسترش آن جلوگیری کند (ص88). در این راستا لازم است که برای تأسیس این مرکز بهداشتی بودجه‌ای تخصیص داده شود و برای جمع‌آوری این بودجه کمیته‌های شرقی در تعدادی از کشورها تشکیل شده است (ص90). محلی که این مرکز در آن ساخته می‌شود، شهر بندری «حیفاء» است» (ص 93).
 

 

«آرون ساندلر» ملاحظات اساسی در زمینه بهداشت برای فلسطین ارائه می‌کند که از دیدگاه استعماری دارای اهمیت عملی است. وی می‌گوید: «آب و هوای فلسطین فرصت بسیار خوبی برای تأسیس مراکز و حمام‌های درمانی ایجاد می‌کند که باید با حمام‌های درمانی مصر رقابت کنند. لذا بیمارانی که نیاز به آسایش دارند و در دوران نقاهت به سر می‌برند یا از کم‌خونی رنج می‌برند و یا به بیماری‌های عصبی مبتلا هستند، یا سل دارند، می‌توان به شکلی فعال و کارآمد در مناظر زیبای کرمل و لبنان، به آنها رسیدگی کرد. آنجا چشمه‌های آب گرمی سرشار از املاح و گوگرد وجود دارد» (ص 106).
 
10- مدارس یهودی در فلسطین

«یعقوب ثون» افتخار تأسیس نخستین مدارس مدرن در فلسطین را به ائتلاف جهانی اسرائیل که خود او آن را تأسیس کرده، نسبت داده است. این ائتلاف از دو مؤسسه بزرگ و مهم آموزش هنر به کودکان فلسطینی حمایت می‌کند که عبارتند از: «مدرسه کشاورزی «مکفیه یسرائیل» در یافا که شامل قدیمی‌ترین شهرک‌های کشاورزی یهودی در فلسطین است؛ و مدرسه صنعتگران در قدس» (ص110).
 
ثون خواستار آن است که زبان آموزشی در مدارس یهودی فلسطین زبان عبری باشد (ص113). و اینکه آموزش دینی عامل مثبتی است که متکی بر انطباق این عامل در معلم است (ص117). لذا مدرسه باید بر تکالیف عملی به کودکان در باغ‌ها و سایر شاخه‌های کشاورزی اهتمام ورزد و در کنار آموزش کشاورزی، باید آموزش صنعت هم مورد توجه قرار گیرد (ص120).
 
11- کار زنان در فلسطین

 

«ساره ثون» می‌نویسد: «همانگونه که به خوبی مشخص است، زن تبدیل به جزئی از دستاوردهای استعماری همه ملت‌ها شده است. این تنها روشی است که در زنان تأثیر می‌گذارد و آنان را به شکل درستی از شهرک‌نشینان تبدیل می‌کند. ما به آنها کار می‌دهیم و در آنها ذوقی بسیار مشاهده می‌کنیم(ص123). از این رو اتحادیه کشاورزی زنان یهودی در فلسطین تأسیس شد؛ (...) برای دختران یهودی که در فقر زندگی می‌کنند و در خردسالی ازدواج می‌کنند صنعت دیگری وجود دارد که می‌توان آن را به سرعت انجام داد و هر زن می‌تواند در منزل نیز آن را انجام دهد. زیرا تنها وسیله لازم برای این صنعت، یک سوزن ساده و نخ است. همچنین هر روز به زنان یهودی زبان عبری تدریس می‌شود و آنها به بازی‌های ورزشی و موسیقی و آموزش زبان عبری مشغول هستند به گونه‌ای که کودکان می‌توانند خواندن و نوشتن را از آنها بیاموزند (ص128).
 
برنامه‌های اتحادیه زنان شامل «مدرسه اقتصاد منزل و کار در مزرعه است که جز زنان در آنها کار نمی‌کنند. این اتحادیه هر زمینه‌ای که زنان می‌توانند در آن کار کنند و سودی به دست بیاورند را ایجاد خواهد کرد.» (ص129).
 
12- کتابخانه‌ها در فلسطین

«هنریش لویوی» درباره ضرورت کتابخانه‌های یهودی می‌نویسد: «این کتابخانه‌ها برای ایجاد فرهنگ ناچیز عبری در فلسطین ضرورت دارد (ص134). ضروری است که کتابخانه ملی یهود در قدس، تنها به کتاب‌هایی به زبان عبری یا کتاب‌هایی با موضوع یهودیت اکتفا نکند؛ زیرا شناخت فرهنگ‌های دیگر نیز ضروری است. برای محافظت از ملت یهود در سطح عالی فرهنگ، باید هر یک از زمینه‌های علوم انسانی شناخته شود» (ص136).
 
این کتابخانه ملی باید «کتابخانه‌ای برای دانشگاه، دانشکده فنی، مدرسه کشاورزی و آکادمی زبان‌ها باشد و همچنین به دانشکده تلمودی و مدرسه خاخامی نیز خدمت‌رسانی کند. همزمان نیز باید مرکزی برای کتابخانه‌های دیگر در قدس باشد» (ص138).
 
13- مرکز آزمایش‌های کشاورزی یهودی

«آرون آرونسون» به مشکلاتی که کشاورزی فلسطین همچنان با آن روبرو است، پرداخته و راهکار برطرف کردن این مشکلات را شرح داده است. این راهکار «یک مرکز انجام آزمایش‌ است و باید در زمینه روش‌های کشاورزی تحقیقات کاملی انجام دهد (ص143). و همچنین کارشناسان کشاورزی را برای دوری از مفاهیم نادرست، آموزش دهد» (ص144).

«لوونتین» مدیر شرکت آنگلو در فلسطین به بررسی موضوع سرمایه‌گذاری میان استعمارگران پرداخته و اشاره می‌کند که «باردون ادموند دو روچلد» و جمعیت عاشقان صهیون مستعمره‌هایی ایجاد کرده‌اند و از فقرا و نیازمندان اعانه دریافت می‌کنند؛ کارگران را بدون داشتن منابع مالی در زمین به کار می‌گیرند اما این کار با عنوان نیکوکاری نیست زیرا روشن است که هرگز نمی‌توانند قروض خود را پرداخت کنند (ص151).
 
شرکت آنگلو وام‌های کوتاه‌مدتی در مقابل چک یا کالای تجاری به صنعتگران و بازرگانان داده است و برای کارگران و بازرگانان خُرد جمعیت‌های تعاونی ایجاد کرده و در نهایت به جمعیت‌های کشاورزان و ساختمان‌سازان، وام‌های کشاورزی بلندمدت با شرایط سخت داده است. همچنین به مؤسسات آموزشی یهودی و خیریه، پس از دریافت کمک‌های سالانه و مزایای آنها، وام‌های قابل پرداخت ارائه کرده است. (ص154).
 
15- شرکت آنگلو فلسطین

«ان. کاتزینلسون» می‌نویسد: «این بانک یهودی استعماری یک ابزار مالی برای جنبش صهیونیستی است و هدف اصلی آن رشد صنعت و تجارت در فلسطین و کشورهای مجاور است. از این رو، تأسیس این بانک یهودی استعماری گامی در جهت تأسیس شرکت آنگلو فلسطین بود. این شرکت یکی از عوامل مهم و مؤثر در زندگی فلسطین است به گونه‌ای که اگر نامی از این مؤسسه برده نشود، نمی‌توان این کشور را توصیف کرد. (ص158) بنابراین شرکت آنگلو فلسطین در رشد و توسعه این کشور سهم بزرگی داشته است.» (ص166)
 
(شرکت آنگلو فلسطین یا بانک لومی، (به عبری: בנק לאומי) شرکت خدمات مالی و بانکداری اسرائیلی است، که در زمینه ارائه خدمات بانکداری خرد و بانکداری شرکتی، بانکداری سرمایه‌گذاری و بانکداری اختصاصی، مبادله اوراق بهادار، سهام اختصاصی و ارائه خدمات کارت‌های اعتباری فعالیت می‌کند. بانک لومی در سال ۱۹۰۲ در شهر لندن، پایتخت بریتانیا و تحت نام آنگلو فلسطین کمپانی، تأسیس شد و در حال حاضر بزرگترین بانک اسرائیل محسوب می‌شود، که خدمات خود را در ۲۰ کشور جهان عرضه می‌کند.)
 
16- بازگشت یهودیان به کشاورزی

«آرتور روبین» عقیده دارد که: «دلیل اصلی برای تمرکز یهودیان در فلسطین با وجود مشکلات اقتصادی، آن است که فلسطین سرزمین کشاورزی است. قانونی وجود دارد که مهاجر می‌تواند با رها کردن شغل سابق خود و مشغول شدن به کشاورزی، زندگی خود را بگذراند. این امر به هر حال ساده نیست (ص169). باید یک برنامه سیستماتیک برای آموزش کودکان یهودی اروپا یا فلسطین در مدارس کشاورزی و مزارع ایجاد شود و سپس آنان را به عنوان استعمارگر در فلسطین سکنا داد، آنگاه نه فقط صدها استعمارگر، بلکه هزاران استعمارگر ایجاد خواهند شد (ص170).
 
17- نهضت زبان عبری

«دیوید یلین» می‌گوید: «زمانی که زبان عبری بر زبان‌های ما جاری شود، ما را به یاد ملت‌های گذشته ما و نزدیکی ما به این زبان می‌اندازد. این موجب انگیزه ما شده و باعث می‌شود که ما دوران تبعید را با همه سختی‌هایش فراموش کنیم؛ ما با تصویری از زندگی اجدادمان زندگی می‌کنیم (...) و همزمان از زبان تورات نیز سخن می‌گوییم» (ص179).
 
وی در پایان می‌گوید: «به هرحال اگر می‌خواهیم که ارتباط خود را با دین و تاریخمان قطع نکنیم، باید این زبان را یاد بگیریم» (ص180).
 
18- اقدامات عاشقان صهیون (سهم داشتن در تاریخ استعمار فلسطین)

«ام. جلوکسون» می‌گوید: نخستین جمعیتی که به استعمار کنونی اقدام کرد، کمیته «اودیسه» بود (ص191).
 
وی همچنین به اتحاد تعدادی از عناصر قومی مختلف در ذیل جمعیت‌های وابسته با عنوان «عاشقان صهیون» اشاره می‌کند (ص195).
 
در نوامبر سال 1884 میلادی، چهارمین کنفرانس آب و هوایی سازمان ملل در شهر کاتوویچ برگزار شد و برای نخستین‌بار نمایندگان جمعیت‌های عاشقان صهیون عملاً برای حمایت از شهرک‌سازی یهودیان در فلسطین متحد شدند (ص197).
 

«الیاس اویرباش» می‌نویسد: «فلسطین یک کشور خالی نیست بلکه ساکنان اصلی آن غیر یهود هستند که شمار آنها به 600 هزار نفر می‌رسد (ص211). بنابراین فلسطین یک کشور عربی است و برای اینکه تبدیل به سرزمینی یهودی شود باید یهودیان عنصر اصلی ساکنان این سرزمین باشند (ص212). اگر ما موفق شویم گروهی متشکل از یهودیان دارای املاک یهودی تشکیل دهیم، یهودیان فرصت دارند که از جهت قدرت و تعداد، عنصر غالب در این کشور شوند» (ص216).
 
اهمیت کتابی که آن را ارائه کردیم، تنها نقل سخنان سران صهیونیست نیست بلکه آشکارا طرح پیچیده اشغالگری صهیونیستی را تشریح می‌کند که از 72 سال پیش تا کنون بر سرزمین فلسطین چنگ انداخته است. اما خطرناک‌تر از این تاریخ 72 ساله، آن است که سریال عربی توسعه و گسترش صهیونیسم همچنان ادامه دارد و در ظاهر به شکل عادی‌سازی رسانه‌ای و فرهنگی بروز پیدا می‌کند اما عمق آن خطرناک‌تر است.