جریان تشیع مدیون قیام علمی رضوی است

به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، حجت‌الاسلام والمسلمین احمد مروی، تولیت آستان قدس رضوی، شامگاه 4 مهرماه، در مراسم خطبه‌خوانی شب شهادت امام رضا(ع)، در صحن پیامبر اعظم(ص)، در جمع زائران و مجاوران، ضمن عرض تسلیت شهادت امام رئوف(ع) اظهار کرد: امشب، شب مصیب پیامبر عظیم‌الشان اسلام است که فرمودند: «پاره‌ای از جگر من در خراسان مدفون خواهد شد.»

وی ادامه داد: امشب شب اندوه امام صادق(ع) است. آن حضرت فرمودند که پدر بزرگوارم عرض کردند: «ای کاش می‌بودم و دوران امام رضا(ع) را درک می‌کردم.» امشب ما در محضر امامی هستیم  و به عزا نشسته‌ایم که رئیس مذهب شیعه آرزوی زیارت ایشان را داشت.

مروی بیان کرد: همانگونه که امام رضا(ع) در خصوص مقام امامت می‌فرماید: «مقام امام، مقامی است که عقول بشر دسترسی به آن را ندارد.» امشب شب شهادت چنین امامی است. امام هشتم، القاب مختلفی دارد که تأمل بر هر یک از آن القاب، باب معرفتی را به روی ما می‌گشاید.

تولیت آستان قدس رضوی ابراز کرد: از میان القاب امام هشتم(ع)، دو لقب از القاب حضرت در زیارت‌های مأثوره مورد تأکید قرار گرفته و اشاره شده و آن دو لقب، «الصدیقه الشهیده» است.

وی اضافه کرد: در این دو لقب چه حقیقتی نهفته که سلام و صلواتمان را با این دو لقب بیان می‌کنیم؟ برای درک عمیق این دو ویژگی امام اولا باید شرایط دوران امامت ایشان را تحلیل کرد و بعد مواضعی که آن امام همام در آن دوران سخت و پیچیده اتخاذ کردند را بیان کنیم.

مروی گفت: امام رضا(ع) در یکی از پیچیده‌ترین شرایط تشیع به امامت رسیدند که به گواه مورخان دوران، حکومت در دست یکی از زیرک‌ترین خلفای عباسی است که شرایط را در تفکیک حق علیه باطل سخت می‌کند. مأمون خود را دوستدار اهل‌بیت عنوان می‌کند و ولایت عهدی خود را به امام(ع) پیشنهاد و خلافت خود را به آن حضرت تقدیم می‌کند.

تولیت آستان قدس رضوی تصریح کرد: مأمون به خوبی درک کرده بود که خلفای پیشین وقتی امامان را هدف قرار می‌دادند، مورد لعن و نفرین مردم قرار می‌گرفتند، لذا مأمون امام رضا(ع) را برای امامت مورد هدف قرار داد و این پیشنهاد را به ایشان داد تا این مقام بالا را از چشم مردم بیندازد.

وی افزود: در پی این پیشنهاد به ظاهر زیبا و فریبنده یک نقشه بود که امامت سقوط کند، که امامت از چشم مردم بیافتد و مردم بگویند فرزندان رسول‌الله به دنبال مقام و دنیا هستند، بر این اساس امام باید این نقشه را خنثی کند، لذا آن حضرت وارد یک مبارزه بسیار پیچیده و خستگی‌ناپذیر با این شیطنت مأمون شده بود که اگر مأمون به نتیجه می‌رسید، امامت قداست خود را از دست می‌داد.

مروی اظهار کرد: امام باید حقایق را برای مردم آشکار می‌کرد، مردم را روشن کند، به مردم آگاهی دهد، در غبار تزویر حقیقت را بر مردم آشکار کند، امام صدیق است، چرا که حرف و عملش یکی است.

تولیت آستان قدس رضوی اضافه کرد: وقتی امام(ع) به نیشابور وارد شد، حدود 4000 قلم به دست مقابل امام نشستند. در آن زمان امام رضا(ع) حدیث سلسلةالذهب را بیان فرمودند که با این حدیث حکومت غاصبانه خلفای بنی‌امیه و بنی‌عباس را زیر سوال ببرند.

وی بیان کرد: در جایی که مأمون امامت را به حضرت پیشنهاد داد، امام رضا(ع) نیز خطاب به مأمون فرمود: «اگر خلافت حق تو است، نباید به کسی بدهی و اگر حق تو نیست، چرا ردای خلافت را غاصبانه بر تن کردی؟» و مأمون در برابر این سخنان پاسخی نداشت، امام صادقانه به تبیین برمی‌خاست و نقشه‌های مأمون را زیرکانه نقش بر آب می‌کرد.

مروی ابراز کرد: لقب دیگر امام «شهید» است، چرا که امام این مبارزه را تا مرز شهادت پیش برد. مأمون وقتی دید در برابر منطق و زیرکی امام نمی‌تواند مقاومت کند و امامت را به چالش بکشاند، کمر به قتل امام معصوم بست. امام در این راه ایستاد و هر ترفند مأمون مکار را با زیرکی نقش برآب کرد.

تولیت آستان قدس رضوی با بیان اینکه جریان تشیع به میزان قیام خونین حسینی، مدیون قیام علمی رضوی است، تصریح کرد: لذا امام صادق(ع) فرمود: «عالم آل محمد از صلب موسی بن جعفر(ع) است.»

وی ادامه داد: امام از هر فرصتی استفاده کرد تا چهره مأمون و خلافت غاصبانه را به مردم بشناساند و بخشی از زندگی امام به جهان تبیین گذشت تا مرز میان اسلام علوی و نبوی را از اموی و عباسی جدا کند.

مروی با اشاره به خطبه ۱۷۲ نهج‌البلاغه در خصوص ویژگی رهبر امت اسلامی، گفت: به تعبیر حضرت، پرچم هدایت جامعه اسلامی باید در دست کسی باشد که اهل بصیرت است، یعنی مسائل را بداند، دشمن را بشناسد و قدرت تبیین داشته باشد.

تولیت آستان قدس رضوی خاطرنشان کرد: دیگر خصوصیتی که یک رهبر باید داشته باشد این است که صبر داشته و اهل پایداری و مقاومت باشد و در این راه سخت و طاقت فرسا توان داشته و عالم دین باشد.

وی گفت: امروز مسئولیت همه ما این است که با الگوپذیری از حضرت رضا(ع) در مسیر شناخت حقیقت قدم برداریم و در تبیین صادقانه آن بکوشیم و کوتاه نیاییم، از تهدید و ملامت نترسیم و مصداق تواصی به صبر باشیم.