به گزارش ایکنا از همدان، حجتالاسلام والمسلمین حسین ثروتی، مدرس تفسیر قرآن کریم در تفسیر آیات ابتدایی سوره فصلت که در صفحه مجازی وی در پیامرسان ایتا منتشر شده است، اظهار کرد: این سوره چهلویکمین سوره قرآن کریم است. 29 سوره از قرآن با حروف مقطعه آغاز میشود و رمزی است بین خدا و پیامبر(ص). این سوره نیز با حروف مقطعه «حم» آغاز میشود، در مورد تلاوت این حروف دقت کنیم، حرف اول «حا» تلفظ میشود نه «حاء».
در آیه دوم این سوره آمده است: «تَنْزِيلٌ مِنَ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ» تنزیل یعنی نازل شده، رحمان و رحیم یعنی خیلی مهربان، این مجموعه قرآن کریم از سوی بسیار مهربان نازل شده است، مشخص میشود محتوای مجموعه (قرآن کریم) رحمت است. بهطور نمونه وقتی کسی یک کتاب به شما هدیه دهد و قبل از باز کردن آن بگوید این کتاب اثر یک تاریخدان مهم است شما در مییابید که این یک کتاب تاریخی است. در مورد قرآن کریم نیز طبق این آیه مشخص میشود محتوای آن لطف، مهربانی و رحمت است.
بیشتر بخوانید:
- ماهیت انتقام الهی در آیه ۴ سوره آل عمران
- بررسی دو قانون جنگی در آیات ۱۹۰ و ۱۹۱ سوره بقره
- نگاهی به آیه ۲۱۶ بقره و ریشه برخی از بداخلاقیها
«کتاب» در زبان عربی با فارسی متفاوت است، در فارسی به مطالبی ولو 40 و 50 صفحه که جلدی داشته باشد صرف نظر از محتوایی که دارد کتاب میگوییم، اما در زبان عربی کتاب یعنی مجموعهای که نکات و قوانینی در آن ثبت شده باشد. در این زمینه فعل کُتِب، یعنی مطلبی که قانون شده است در زبان عربی معنا میشود و در برخی از آیات مشاهده میکنیم همچون آیه 183 سوره بقره «کتب علیکم الصیام ...» یعنی روزه بر شما واجب (قانون) شد.
خداوند در آیه سوم این سوره میفرماید: «كِتَابٌ فُصِّلَتْ آيَاتُهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ»، ابتدای آیه یعنی مجموعهای که نشانههای او مشخص شده است، «فصلت» از تفصیل و فصل میآید و به معنای جدا کردن است که تقریبا در زبان عربی و فارسی به یک معناست، فصلت یعنی مطالب قرآن به صورت کلی و مبهم نیست بلکه جزئیات در آن بیان شده است. در ادامه آیه کلمه «قرآن» بیان شده که یعنی خواندنی، کتابی که خواندنی است، «عربیا» در زبان عربی یعنی روشن، فصیح و گویا (همانطور که سایر زبانها غیر از عربی را عجمی مینامند). «لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ» یعنی افراد دانا میتوانند از این کتاب استفاده کنند نه افراد احمق.
آیه چهارم میفرماید: «بَشِيرًا وَنَذِيرًا فَأَعْرَضَ أَكْثَرُهُمْ فَهُمْ لَا يَسْمَعُونَ» این کتاب مجموعهای از بشارتها و هشدارها است، اما اکثر مخاطبان این کتاب، آن را قبول نکردند، از این آیه مشخص میشود نیست که مطلبی را با جزئیات و مفصل به کسی بگویی، با آنکه روشن است افراد آن را بپذیرند. یعنی ما انسانها اینطور نیستیم که اگر متوجه شدیم مطلب و نکتهای درست و صریح است آن را بپذیریم و روی خواستههای خود پا بگذاریم.
اکثر مخاطبان قرآن گوش نمیدهند و چون روی بر میگردانند دیگر از حقیقت حرفشنوی ندارند و کسی که این کتاب را نپذیرد نسبت به حقیقت زیر بار نخواهد رفت.