حکیم واقعی گفتار و رفتارش بر اساس مصلحت است
گروه فعالیت‌های قرآنی ـ استاد تفسیر قرآن کریم با اشاره به معنای «عزیز» در قرآن اظهار کرد: این صفت کلمه‌ای مشترک لفظی است، عزیز در فارسی به معنای دوست‌داشتنی است، اما در عربی معنای متفاوتی دارد و به معنی شکست‌ناپذیر یا قدرتمندی که دچار شکست نمی‌شود است. حکیم نیز به کسی گفته می‌شود که گفتار و رفتارش بر اساس مصلحت است.
به گزارش ایکنا از همدان، حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسین ثروتی، استاد تفسیر قرآن کریم روز گذشته، 30 بهمن‌ماه در اولین جلسه تفسیر سوره حدید، که به همت معاونت فرهنگی جهاد‌دانشگاهی با بیان اینکه قرآن کتابی آسان است، بیان کرد: اگر ترجمه آیات قرآن را برای پیرزن یا پیرمردی روستایی بخوانیم، متوجه معنای آن می‌شود و چیزی عجیب و غریب در ذهن آن نخواهد بود.
وی با اشاره به اولین آیه سوره حدید بیان کرد: سوره با تسبیح خداوند و واژه «سَبَّح» آغاز می‌شود، سبحان همیشه مخصوص خداوند است، نه در قرآن و نه در جای دیگر تسبیح کسی حتی پیامبر(ص) گفته نشده است.
این استاد تفسیر با بیان اینکه تسبیح، منزه دانستن از هر عیب و نقصی است، خاطرنشان کرد: از این جهت تسبیح تنها مختص خداست که هر چیزی غیر از او یا عیبی دارد و یا نقصی. تسبیح گفتن خدا و عمل به آیه اول این سوره یعنی دل را از یاد هر که غیر خدا شستن.
وی با اشاره به تکرار واژه‌های «سَبِّح» و «یسَبِّح» در قرآن، تأکید کرد: عالم در حال تسبیح گفتن خداوند است. 648 مرتبه اسم خداوند در قرآن بیان شده است، گاهی این اسامی در کنار هم آمده است، مانند «رحمن الرحیم»، «غفور رحیم» و «عزیز حکیم».
وی با اشاره به معنای «عزیز» خاطرنشان کرد: این صفت کلمه‌ای مشترک لفظی است، عزیز در فارسی به معنای دوست‌داشتنی است، اما در عربی معنای متفاوتی دارد و به معنی شکست‌ناپذیر یا قدرتمندی که دچار شکست نمی‌شود است. حکیم نیز به کسی گفته می‌شود که گفتار و رفتارش بر اساس مصلحت است.
این استاد تفسیر یادآور شد: فردی را در نظر بگیرید که عاقل است اما دارای قدرت نیست، یا کسی علم دارد اما حکمت ندارد اما در مورد خداوند تجمیع صفات باهم است، یعنی خداوند قدرت هر کاری را دارد اما با این حال کار بی‌حکمت هم انجام نمی‌دهد، خداوند قدرتمند است در عین حال مهربان هم هست.
وی با اشاره به اینکه قبل از کلمه عزیز در این آیه «ال» قرار گرفته است، توضیح داد: «ال» در اینجا یعنی تنها و فقط خداوند عزیز است.
ثروتی با طرح این پرسش که چطور چیزی می‌تواند هم اول باشد هم آخر، پاسخ داد: تنها زمانی کسی می‌تواند هم اول باشد و هم آخر که او تک باشد، بطور مثال شخصی در مسابقه‌ای شرکت کند که تنها شرکت‌کننده آن مسابقه خودش باشد در این صورت آن شرکت‌کننده هم نفر اول شده و هم نفر آخر مسابقه.
وی اشاره‌ای به آیه 130 سوره ابراهیم داشت که از منظر قرآن دیوانه کسی است که برای خدا شریک قرار دهد، بیان کرد: در عربی «رغب عن» به معنای نفرت داشتن و گریزان بودن است، اگر کسی از دین روی بگرداند دیوانه است، اما در ادبیات و از نظر ما دیوانه به کس دیگری گفته می‌شود، کسی که رفتاری خارج از عرف و معمول داشته باشد را دیوانه می‌خوانیم چرا که خودمان را مبنای عقل قرار داده‌ایم.
این استاد تفسیر اشاره کرد: با این حال کسی در دنیا خوشبخت و دارای آرامش خواهد بود که غیر از خداوند نگاه کسی دیگر برایش مهم نباشد، وگرنه به‌طور مثال برای یک زمین خوردن ساده که شاید عده‌ای او را دیده باشند درگیری ذهنی پیدا می‌کند و نا آرام می‌شود.
وی با اشاره به آیه 3 سوره حدید اظهار کرد: در این آیه گفته شده که خداوند هم ظاهر است و هم باطن، اینکه خداوند چگونه هم ظاهر است و هم باطن در ابتدا لازم است که انسان از حجاب خود بیرون بیاید تا این واقعیت را درک کند، از آنجا که خداوند در همه جا هست ما انسان‌ها به آن توجه نداریم، اگر برای اشیاء استقلال قائل نشویم خدا خودش را نشان می‌دهد، همانطور که امام علی(ع) می‌گوید «ما رأیت شیئا الا و رأیت الله قبله و معه هیچ چیز را ندیدم، جز آن که خدا را پیش از آن و با آن مشاهده نمودم».
وی با اشاره به اینکه چگونه برای اشیاء استقلال قائل نشویم به آیه 35 سوره نور «اللَّهُ نُورُ السَّمَوَتِ وَالْأَرْض خداوند نور آسمان ها و زمین است» اشاره کرد و گفت: وقتی به همدیگر نگاه می‌کنیم اول همدیگر را می‌بینیم یا نور را؟ ما به این حقیقت که اول نور را می‌بینیم و بعد حجم اشیا را بی‌توجهیم وگرنه در اصل این نور است که دیده شده و موجب دیده شدن آن جسم یا شئ شده است.
انتهای پیام
