پیوند بین سعادت در دنیا و آخرت، مبین وظیفه حاکم اسلامی در این راستاست

حجت‌الاسلام والمسلمین نصرالله پژمانفر، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در گفت‌‌وگو با خبرگزاری بین المللی قرآن (ایکنا)، با اشاره به وظیفه حاکمان در رساندن مردم و جامعه به سعادت اظهار کرد: همه آمده اند که به دنیای انسان ها بپردازند و اساساً تفکیک بین دنیا و آخرت امکان ندارد؛ چرا که بدون داشتن دنیایی سعادتمند، نمی توان سعادت آخروی را تضمین کرد.
وی افزود: در واقع اگر بخواهیم با نگاه به آخرت هم به این مقوله نگاه کنیم، باید ابتدا به دنیا توجه داشته باشیم؛ بدون توجه به این امر رسیدن به سعادت امکان ندارد.
منتخب مردم مشهد در مجلس با بیان اینکه تلاش انبیای الهی نیز رساندن انسان ها به سعادت کامل، یعنی سعادت در دنیا و آخرت بود، گفت: اینکه بخواهیم بین سعادت در دنیا و آخرت تفکیک قائل شویم و بگوییم وظایف اجتماعی داریمٰ اما وظیفه ای در ارتباط با سعادتمندی انسان ها و رساندن انسان ها به بهشت نداریم، حرفی کاملاً غیر آشنا با مسائل دینی است.
وی افزود:‌ همه انبیا آمده اند و به تبع آن همه انسان ها تلاش می کنند که دنیای خوبی را برای خود ترسیم کنند؛ همان چیزی که آن را سعادتمندی در دنیا و آخرت می نامیم.
پژمانفر خاطرنشان کرد: همه در قبال این قضیه مسئولیت دارند و کسی نمی تواند در ارتباط با این موضوع بی تفاوت باشد و به راحتی از کنار آن عبور کند؛ لذا فکر می کنم در قبال این موضوع وظیغه داریم و باید به وظایف خودمان در این راستا عمل کنیم.
وی در مورد زمینه ها و ساز و کارهای هدایت انسان ها به بهشت گفت:‌ انبیای الهی با همه انسان ها ارتباط قلبی و جانی برقرار کردند و ابتدا با زیان فطرت با آنها صحبت کردند، بنابراین انسان ها را از طریق فطرتشان به سمت سعادت هدایت کردند، اما گاه ممکن است عده ای از فطرت عدول کرده و با زبان فطرت بیگانه باشند؛ در این صورت است که قوانینی وضع می شود و گاه کار به قهر و غلبه می‌رسد.
عضو کمیسیون فرهنگی مجلس افزود: بنابراین در ارتباط با این موضوع عموم مردم با زبان فطرت هدایت می شوند؛، اما در مقابل کسانی که از فطرت دور شده اندٰ لازم است برای نظام بخشیدن به جامعه قوانین وضع و اعمال قدرت شود.
وی همچنین اظهار کرد: نمی توان گفت اگر انسانی نخواهد به سمت بهشت هدایت شود، پس باید رها شود؛ اگر انسان خودش باشد، بدون اینکه رفتارش در دیگران تأثیر داشته باشد، اشکالی ندارد؛ مثل کسی که در قلبش خدا را منکر باشد، بدون اینکه رفتار بیرونی داشته باشد، اما اگر رفتارهای بیرونی ما بر دیگران تأثیر داشته باشد، نمی توانیم بگوییم هر کسی در قلمرو مسائل خودش می تواند پاسخگو باشد و هیچ تأثیری ندارد.
پژمانفر گفت: به دلیل ظهور و بروز پیدا کردن عقاید در بیرون و تعدی به حریم دیگران باید در جهت حفظ حقوق دیگران مراقب رفتارها باشیم.