مجموعه مقالات «حکومت اسلامی» منتشر شد
گروه اندیشه: مجموعه مقالات «حکومت اسلامی» به کوشش حسینعلی بای، عضو هیئت علمی گروه فقه و حقوق پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی منتشر شد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، این مجموعه شامل مقالات «حکومت و مشروعیت» نوشته آیت‌الله محمدتقی مصباح‌یزدی، «مشروعیت حکومت ولایی» نگاشته عبدالحسین خسروپناه، «مبانی فلسفی و کلامی حکومت دینی» به کوشش محمد محمدرضایی، «اصول و مبانی حکومت اسلامی» کاری از «آیت‌الله حسین نوری‌همدانی، اهداف و آرمان‌های حکومت» نوشته محمد سروش‌محلاتی، «حکومت اسلامی» از آیت‌الله مهدی هادوی‌تهرانی، «ولایت فقیه» نگاشته آیت‌الله محمدهادی معرفت، «ولایت فقیه و خبرگان منتخب ملت» کاری از کاظم قاضی‌زاده، «پیشینه تاریخی نظریه ولایت فقیه» تالیف احمد جهان‌‍بزرگی، «گستره حکم حکومتی از دیدگاه امام خمینی(ره)» نگاشته اسماعیل نعمت‌اللهی، «نظریه زمامدار گماری توده‌ای و منطق استنباط» تالیف آیت‌الله علی‌اکبر رشاد، «انتخابات، حق یا تکلیف؟!» نگاشته محسن قنبریان و «ماهیت نمایندگی با تکیه بر مفاهیم اسلامی–فقهی» از سیداحمد حبیب‌نژاد میباشد.
در قسمتی از مقدمه نویسنده می‌خوانیم: نياز بشر و جوامع انسانی به حكومت، آن‌چنان واضح و روشن است كه تصور درست آن، موجب تصديق آن خواهد شد. حفظ نظام اجتماعی جوامع، پيشرفت و آبادانی بلاد، ايجاد نظم و آرامش در اجتماعات كه خود مقدمه هر نوع رفاه و آسايشی است، جلوگيری از هرج و مرج و تعدی افراد جامعه به حقوق يكديگر و... همگی در سايه‌سار تشكيل حكومت ميسر خواهد شد.
وجود نيازهای گوناگون عاطفی، اقتصادی، فرهنگی و... انسان را كه مدنی بالطبع است به سمت تشكيل حكومت سوق می‌دهد، ازاين‌رو گذری در تاريخ بشری، روشن می‌سازد كه جوامع، در طول تاريخ همواره از نوعی حكومت (از حكومت‌های ساده و بسيط قومی قبيله‌ای تا حكومت‌های مدرن امروزی) برخوردار بوده است.
در اديان الهی از جمله دين مبين اسلام، علاوه بر نيازها و عوامل عامی كه تشكيل حكومت را ضرورتی اجتناب‌ناپذير می‌نمايد، اهداف متعالی ديگری، نظير: اجرای قوانين و مقررات اسلامی، گسترش تعاليم دينی؛ ايجاد بستری مساعد برای رشد فضايل اخلاقی و مكارم انسانی، لزوم مبارزه با مظاهر فساد و تباهی، رفع تبعيضات ناروا و اجرای عدالت و مساوات در جامعه، حفظ و حراست از آيين الهی و اهل ايمان در برابر هجمۀ استعمارگران و مفسدان، توسعه و تحكيم روح برادری و اخوت در جامعه اسلامي و ده‌ها نياز خاص جوامع اسلامی، ضرورت تشكيل حكومتی بر معيارهای دينی و تحت زعامت رهبری عالم، آگاه و متقی را دوچندان می‌سازد.
احكام و مقررات اسلام دارای ابعاد و زوايای مختلف اجتماعی، سياسی، فرهنگی، نظامی و... كه تمامی شئون فردی و اجتماعی افراد من المهد الی اللحد را در برمی‌گيرد. اجرای اين برنامه‌های همه جانبه و دقيق، جز با تشكيل حكومتی مقتدر، عدالت و معنويت‌گستر، ميسر نخواهد بود. چه اينكه روشن است، قانون، هر قدر پيشرفته و كامل كه باشد، مادام كه مجريان كارآزموده، تشكيلات لازم و سازوكارهای مناسب اجرايی را نداشته باشد، هرگز از ايده به عمل گذر نكرده و هرگز نخواهد توانست سعادت بشر را تأمين نمايد. چگونه می‌توان تصور نمود كه وظيفه و رسالت، هدايت انسان‌ها به سوی خداوند و زدودن زنگارهای غفلت، آبادانی سرزمين‌ها، تأمين رفاه و آسايش مردم، دفع تعدی متجاوزين، اشاعه و نشر كلمهْ‌‌الله، مبارزه با فساد و تباهی، اجرای مقررات حكومتی و كيفری متنوع و ده‌ها و صدها برنامه و آموزه دينی، بدون ايجاد بسترهای مناسب و مديريت واحد و مقتدری، ممكن و متصور باشد.
مشروعيت و بلكه لزوم ولايت و حاكميت فقيه در عصر غيبت، مانند لزوم اصل حكومت، از امور روشن عقلي است كه تصور آن موجب تصديق است. از آنجا كه برای پياده‌سازی احكام و مقررات اسلامی و تحقق آرمان‌های دينی، شناخت دين و احكام و معارف آن، لازم و ضروری است و از سوی ديگر فقهای خدا ترس و امنای رسولان هستند كه واجد اين ويژگی و خصيصه‌اند، ازاين‌رو تصدی حكومت اسلامی در عصر غيبت، تنها زيبنده اينان است و اين جامه در قامت ديگران ناراست و گشاده است. فقها كه خوشه‌های دانش دينی را چيده‌اند، هوای نفس را مهار كرده و لجام بسته‌اند، شجاع و عادل‌اند، مطيع اوامر الهی و شبيه‌ترين و نزديك‌ترين افراد به انبيا و اوليای الهی‌اند، شايسته بر دوش‌كشيدن مسئوليت خطير اداره جامعه اسلامی هستند و ازاين‌روست كه قبول حكم ولايت ايشان، قبول ولايت حاكمان منصوب از سوی خداوند است و رد ولايت ايشان و تمرد از گردن‌نهادن در مقابل حكومت اينان، گردنكشی در برابر حكم و حكومت معصومين و خروج از سلطنت و حكومت الهی است.جامعه اسلامي را در دوران غيبت خورشيد هدايت الهی و حجت هدايتگر و تابنده خداوند، راهبری بايد كه خود از زلال حق چشيده و جان و دل از زمزم محبت الهی، مالامال ساخته باشد. صلاح دين و دنيای مردم را بشناسد، بيانگر و مجری حلال و حرام الهی، دادرس مظلومان و مددكار مستمندان و محرومان باشد، درون از پلشتی و كژی پيراسته و خودساخته و وارسته باشد، چراغ هدايتی در ظلمت راه و تنگناهای مسير سير الی الله باشد و پاسبان امانت الهی، چنين شخصی نيست مگر فقيه جامعِ شرايط فتوی و ولايت.
علاقه‌مندان جهت کسب اطلاعات تکمیلی و تهیه کتاب می‌توانند به نشانی www.poiict.ir مراجعه کنند.
در قسمتی از مقدمه نویسنده می‌خوانیم: نياز بشر و جوامع انسانی به حكومت، آن‌چنان واضح و روشن است كه تصور درست آن، موجب تصديق آن خواهد شد. حفظ نظام اجتماعی جوامع، پيشرفت و آبادانی بلاد، ايجاد نظم و آرامش در اجتماعات كه خود مقدمه هر نوع رفاه و آسايشی است، جلوگيری از هرج و مرج و تعدی افراد جامعه به حقوق يكديگر و... همگی در سايه‌سار تشكيل حكومت ميسر خواهد شد.
وجود نيازهای گوناگون عاطفی، اقتصادی، فرهنگی و... انسان را كه مدنی بالطبع است به سمت تشكيل حكومت سوق می‌دهد، ازاين‌رو گذری در تاريخ بشری، روشن می‌سازد كه جوامع، در طول تاريخ همواره از نوعی حكومت (از حكومت‌های ساده و بسيط قومی قبيله‌ای تا حكومت‌های مدرن امروزی) برخوردار بوده است.
در اديان الهی از جمله دين مبين اسلام، علاوه بر نيازها و عوامل عامی كه تشكيل حكومت را ضرورتی اجتناب‌ناپذير می‌نمايد، اهداف متعالی ديگری، نظير: اجرای قوانين و مقررات اسلامی، گسترش تعاليم دينی؛ ايجاد بستری مساعد برای رشد فضايل اخلاقی و مكارم انسانی، لزوم مبارزه با مظاهر فساد و تباهی، رفع تبعيضات ناروا و اجرای عدالت و مساوات در جامعه، حفظ و حراست از آيين الهی و اهل ايمان در برابر هجمۀ استعمارگران و مفسدان، توسعه و تحكيم روح برادری و اخوت در جامعه اسلامي و ده‌ها نياز خاص جوامع اسلامی، ضرورت تشكيل حكومتی بر معيارهای دينی و تحت زعامت رهبری عالم، آگاه و متقی را دوچندان می‌سازد.
احكام و مقررات اسلام دارای ابعاد و زوايای مختلف اجتماعی، سياسی، فرهنگی، نظامی و... كه تمامی شئون فردی و اجتماعی افراد من المهد الی اللحد را در برمی‌گيرد. اجرای اين برنامه‌های همه جانبه و دقيق، جز با تشكيل حكومتی مقتدر، عدالت و معنويت‌گستر، ميسر نخواهد بود. چه اينكه روشن است، قانون، هر قدر پيشرفته و كامل كه باشد، مادام كه مجريان كارآزموده، تشكيلات لازم و سازوكارهای مناسب اجرايی را نداشته باشد، هرگز از ايده به عمل گذر نكرده و هرگز نخواهد توانست سعادت بشر را تأمين نمايد. چگونه می‌توان تصور نمود كه وظيفه و رسالت، هدايت انسان‌ها به سوی خداوند و زدودن زنگارهای غفلت، آبادانی سرزمين‌ها، تأمين رفاه و آسايش مردم، دفع تعدی متجاوزين، اشاعه و نشر كلمهْ‌‌الله، مبارزه با فساد و تباهی، اجرای مقررات حكومتی و كيفری متنوع و ده‌ها و صدها برنامه و آموزه دينی، بدون ايجاد بسترهای مناسب و مديريت واحد و مقتدری، ممكن و متصور باشد.
مشروعيت و بلكه لزوم ولايت و حاكميت فقيه در عصر غيبت، مانند لزوم اصل حكومت، از امور روشن عقلي است كه تصور آن موجب تصديق است. از آنجا كه برای پياده‌سازی احكام و مقررات اسلامی و تحقق آرمان‌های دينی، شناخت دين و احكام و معارف آن، لازم و ضروری است و از سوی ديگر فقهای خدا ترس و امنای رسولان هستند كه واجد اين ويژگی و خصيصه‌اند، ازاين‌رو تصدی حكومت اسلامی در عصر غيبت، تنها زيبنده اينان است و اين جامه در قامت ديگران ناراست و گشاده است. فقها كه خوشه‌های دانش دينی را چيده‌اند، هوای نفس را مهار كرده و لجام بسته‌اند، شجاع و عادل‌اند، مطيع اوامر الهی و شبيه‌ترين و نزديك‌ترين افراد به انبيا و اوليای الهی‌اند، شايسته بر دوش‌كشيدن مسئوليت خطير اداره جامعه اسلامی هستند و ازاين‌روست كه قبول حكم ولايت ايشان، قبول ولايت حاكمان منصوب از سوی خداوند است و رد ولايت ايشان و تمرد از گردن‌نهادن در مقابل حكومت اينان، گردنكشی در برابر حكم و حكومت معصومين و خروج از سلطنت و حكومت الهی است.جامعه اسلامي را در دوران غيبت خورشيد هدايت الهی و حجت هدايتگر و تابنده خداوند، راهبری بايد كه خود از زلال حق چشيده و جان و دل از زمزم محبت الهی، مالامال ساخته باشد. صلاح دين و دنيای مردم را بشناسد، بيانگر و مجری حلال و حرام الهی، دادرس مظلومان و مددكار مستمندان و محرومان باشد، درون از پلشتی و كژی پيراسته و خودساخته و وارسته باشد، چراغ هدايتی در ظلمت راه و تنگناهای مسير سير الی الله باشد و پاسبان امانت الهی، چنين شخصی نيست مگر فقيه جامعِ شرايط فتوی و ولايت.
علاقه‌مندان جهت کسب اطلاعات تکمیلی و تهیه کتاب می‌توانند به نشانی www.poiict.ir مراجعه کنند.
مطالب مرتبط
