چرا پس از حوادث عمره مفرده و حج تمتع
سال گذشته، تمام فضای مجازی پر شد از مطالب شدیداللحن در مورد لزوم تحریم عمره و حج،
ولی پس از حملات تروریستی متعدد در ترکیه، کشته شدن مسافران ایرانی در فرودگاه
ترکیه و کودتا در این کشور کسی در فضای مجازی از هموطنان خود نمیخواهد که برای
حفظ جان خود از سفر به این کشور خودداری و یا حداقل سفر خود را به زمانی امنتر
موکول کند؟و همچنان همه منتظر هستند پروازها به این کشور ار سر گرفته شود؟
چرا متن بسیاری از طنزهای مطرح شده در فضای مجازی ابراز شادی از کاهش هزینه تورهای سفر به کشور ترکیه است؟ چرا هیچ کس نمیگوید چرا ارز کشورمان به کشور خارجی برده شده و در جیب دیگران ریخته میشود؟ چرا کسی از مسافران کشور ترکیه نمیخواهد به جای به خطر انداختن جان خود و حضور در کشوری که با حملات تروریستی دست به گریبان است به نیازمندان کشور خود کمک کنند؟
تروریسم در همه جا محکوم است و با احترام به مردم کشور ترکیه و مسافران ایرانی به این کشور، این سؤال را فقط باید از خودمان بپرسیم که فرهنگ ما به کجا میرود و چرا عادلانه قضاوت و اظهار نظر نمیکنیم؟ چرا فکر میکنیم حق داریم به تصمیم و خواست دیگران در خصوص نحوه زندگیشان توهین کرده و به آنها بگوییم باید تصمیم دیگری در زندگیشان اتخاذ کنند؟
چرا تفریح به نظر برخی کاربران فضای مجازی امری مثبت اما زیارت امری منفی است؟
آیا عدهای از مردم حق دارند از سفر تفریحی خود لذت ببرند (تحت هر شرایطی) و تصمیم شخصی آنها قابل احترام است اما مردمی که به قصد عبادت و زیارت به سفر میروند باید از این سفر محروم و مورد بیاحترامی دیگران در فضای مجازی قرار گیرند؟
اگر دین نداریم لااقل آزاده باشیم.