محمدعلی بصیری، استادیار روابط بینالملل دانشگاه اصفهان، در گفتوگو با
خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از اصفهان، اظهار کرد: واژه سیاست در زبان عربی به معنی حشرهای است که روی برگ درخت نشسته و عصاره و ریشه آن را میمکد و در اختیار خودش قرار میدهد. این واژه از زبان عربی به زبان فارسی راه یافته است.
وی افزود: در اسلام منظور از سیاست، مدیریت جمعی برای کسب قدرت و نیز مدیریت سازمانی و حزبی است، به عبارت دیگر، با کسب قدرت بتوان حکومتی بر پایه مبانی، ارزشها و اصول اسلامی مثل برقراری عدالت و احقاق حقوق عموم مردم و با هدف تعالی جوامع و سوق دادن آنها به سمت ارزشهای الهی و انسانی تشکیل داد.
بصیری ادامه داد: از آنجا که کارکرد سیاست در منظر اسلام، رسیدن به اهداف عالیه الهی و انسانی است، لذا هدف از سیاست و کسب قدرت را میتوان تحقق جامعهای عادلانه و ارزشی دانست. به عبارت دیگر، سیاست در اسلام، در حکم وسیلهای برای رسیدن به اهداف عالی انسانی بوده و به خودی خود ارزش ندارد و به تبع آن، حاکم و کارگزاران حکومت نیز باید عادل و واجد فضایل اخلاقی و انسانی باشند تا بتوانند از سیاست برای سوق دادن جامعه به سمت ارزشهای والا بهره ببرند.
عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه اصفهان با تأکید بر اینکه شعار دولت اسلامی باید با عملکرد آن همخوانی داشته باشد، گفت: اینکه در جامعه اسلامی شعار عدالت سر داده شود، ولی در آن تبعیض و بیعدالتی وجود داشته باشد، همه از ارزشهای انسانی و اخلاقی صحبت کنند، ولی برخلاف آنها رفتار نمایند و یا احقاق حقوق اقشار ضعیف مطرح باشد، ولی در عمل اقشار ضعیف بیشترین لطمه و آسیب را متحمل شوند، همه اینها آفتهایی است که جامعه و قدرت حاکم بر آن را تهدید میکند.
بصیری با اشاره به اینکه در حکومت اسلامی، دولتمردان نمیتوانند برخلاف اصول و احکام دین رفتار کنند، اظهار کرد: تظاهر، دروغگویی، تزویر، ظلم، توزیع ناعادلانه ثروت و تضییع حقوق اجتماعی از بزرگترین آفتها و آسیبهایی هستند که حکومتهای اسلامی را تهدید کرده و میتواند آنها را با بحران و حتی سرنگونی مواجه سازد.