پای سخنان یك پیشكسوت انقلابی شیراز/ وقتی كه طلب صلوات هم جرم محسوب می‌شد

تورق خاطرات جشن‌های پیروزی انقلاب اسلامی نسل سوم

همه از فرا رسیدن سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی خوشحال بودند. چه رقابت‌هایی در مدارس بر سر تزیین زیبایی كلاس‌های درس و همچنین اجرای سرودهای انقلابی انجام نمی‌دادیم. چه غوغایی بود. در طول ایام دهه فجر در همه جا نوای سرودهای انقلابی به گوش می‌رسید. حتی بخش اعظمی از برنامه‌های رادیو و تلویزیون نیز به پخش سرودها و آواهای انقلابی كه همواره با شور و نشاط و همچنین یادآوری آرمان‌های امام(ره) و انقلاب همراه بود، اختصاص داشت.

یادش به خیر چه روزهایی داشتیم آن هم برای نسل سوم انقلابی كه در جریان و بحبوحه‌های پیروزی این انقلاب نبودند اما هرچه بود داستان‌ها و روایت‌گری‌هایی بود كه از بزرگترهایشان شنیده بودند. ضمن اینكه ما با چشمان خویش دوران 8 ساله دفاع مقدس را مشاهده كردیم كه چگونه تمام ملت ایران برای حفظ این انقلاب جانانه در مقابل تمام ابرقدرت‌های دنیا ایستادند.

در آن دوران همیشه حرف از گذشت و ایثار و فداكاری رزمندگان جبهه‌های نبرد حق علیه باطل بود. اینكه آنان برای چه این‌گونه از جان و مال و فرزندان خویش می‌گذشتند و راهی جنگ می‌شدند. همگان عاشق و گوش به فرمان بنیانگذار كبیر انقلاب اسلامی، امام خمینی(ره) بودند و همه و همه برای اجرای فرامین ایشان بسیج می‌شدند و هیچ تفرقه و تشتتی در میان ملت و دولتمردان وجود نداشت و به معنای واقعی كلمه معنای ولایت مطلقه فقیه را درك می‌كردیم و همگان از آن خوشحال و راضی و خوشنود بودند.

اما هرچه بزرگتر می‌شدیم، گویا مشكلات هم همراه ما رشد می‌كرد. با آمدن ویدئو و ماهواره و با گسترش فناوری اطلاعات، هجمه‌های سنگینی را بر علیه این انقلاب و آرمان‌های آن شنیدیم. امام(ره) نیز از میان ما پرگشوده بود و جانشنین برحقش، حاكمیت كشور اسلامی ما را به عهده داشت و این موجب شده بود تا خناسان، تلاش‌های خود را برای ایجاد تفرقه در میان ملت ایران بیشتر كنند.

هیچ خدعه‌ای نتوانست اشتیاق ملت ایران را در 22 بهمن كاهش دهد

گرچه با رشد مشكلات و هجمه‌های دشمنان علیه این انقلاب، برپایی این جشن‌ها كمرنگ‌تر جلوه می‌دادند ولی با این حال هر ساله در سالروز پیروزی شكوهمند انقلاب اسلامی در 22 بهمن می‌دیدم كه خیل عظیمی از ملت ایران راهی خیابان‌ها می‌شوند و باز هم جانانه از انقلاب خود دفاع می‌كنند.

با آمدن نسل چهارم انقلاب و با وجود تلاش‌های گسترده دشمنان انقلاب اسلامی از طریق ماهواره و فضاهای مجازی و شبكه‌های اجتماعی این سئوال همواره در ذهن‌های این نسلی كه نه سختی‌های قبل از انقلاب را چشیده‌اند و نه ایستادگی ملت را در دوران جنگ دیده‌اند، تداعی می‌شد كه چرا ملت ایران انقلاب كردند.

این سئوالی است كه به نظر می‌رسد بهترین زمان پاسخ آن همین ایام سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی باشد و بهترین افراد نیز برای پاسخ دادن به این سئوال، پیشكسوتان انقلابی هستند كه در دوران سرد و تاریك ستمشاهی بر علیه جور بیدادگران زمان قیام كردند و چنان جانانه جانفشانی و فداكاری و ایستادگی كردند كه حكایت آن تا ابد بر تارك تاریخ این مرز و بوم می‌درخشد.

عباس محمودی، یكی از پیشكسوتان انقلابی شیراز است كه اكنون قریب 60 بهار از عمرش می‌گذرد و امروز نیز در سی و هشتمین سالگرد بهار آزادی ملت ایران دقایقی با او همكلام می‌شویم تا بتوانیم هم سئوالاتی را كه ممكن است برای نسل جوان امروزی در ذهن‌ها تداعی شود، بپرسیم و هم اینكه بازخوانی از خاطرات و رشادت‌های مردم انقلابی شیراز در آن دوران داشته باشیم.

پای سخنان یك پیشكسوت انقلابی شیراز

او مطلع سخن خود را به معرفی فعالیت‌هایش در دوران قبل از انقلاب و مشوقانی كه موجب شدند تا او در این راه پر از افتخار قدم نهد، پرداخت و گفت:«من از سال 1348 وارد فعاليت‌های سياسی شدم. دلیل این مسئله هم آن بود كه در جلسات علمای بزرگ این شهر نظیر مرحوم آیت‌الله ربانی شیرازی، آیت‌الله محلاتی، شهید آیت‌الله دستغیب و سایر علمای بزرگ در مساجد شیراز شركت می‌كردم و بخش عمده‌ای از فعالیت‌های ما نيز به پخش اعلامیه‌های امام خمینی(ره) در شهر شیراز اختصاص داشت.

طلب صلوات برای سلامتی امام(ره)، جرمی بود كه همواره تكرار می‌‌شد

مشوق من برای ورود به این راه مرحوم دائی‌ام، عبدالرسول عدلو بود كه 13 بار در آن دوران توسط رژیم ستمشاهی دستگیر و روانه زندان شد اما هیچگاه دست از مبارزه بر نمی‌داشت. او كسی بود كه همواره در منابر مساجد و به خصوص زمانی كه علمای بزرگ از تهران و قم به شیراز می‌آمدند و در مساجد سخنرانی می‌كردند، برای سلامتی امام خمینی(ره) به‌عنوان مرجع عالیقدر شیعیان طلب صلوات می‌كرد و همین موجب می‌شد كه بلافاصله بعد از اتمام آن مراسم، توسط رژیم دستگیر و روانه زندان شود.

حتی زندان و شكنجه هم ذره‌ای او را از این راه پشیمان و خسته نمی‌كرد. به خوبی به یاد دارم كه در برهه‌ای ساواك كه از دستگیری‌های مكرر وی خسته شده بود، به مادربزرگم پناه آورد و از او خواست تا به فرزندش بگوید كه اگر این راه را ادامه دهد، شیرش را حلال دائی‌ام نمی‌‌كند اما دائی‌ام به مادرش گفت كه چنین چیزی از او نخواهد چرا كه او این كار را یك واجب شرعی می‌داند».

محمودی به نحوه دستگیرش شدنش در دوران شاه نیز اشاره كرد و گفت: در سال 51 در مجلس مرحوم رمضانی در خیابان گل كوه شیراز بودم كه ساواك آمد و من و قریب 45 نفر از حاضران این مجلس را دستگیر كرد و با چشمان بسته بردند چرا كه ما در آنجا رساله و اعلامیه‌های امام(ره) را پخش و توزیع می‌كردیم.

در آن زمان هنوز زندان عادل‌آباد شیراز افتتاح نشده بود و زندانیان در ارگ كریم‌خانی كه یك بنای تاریخی بود، نگه‌داری می‌شدند و ما تقریباً اولین گروهی بودیم كه وارد زندان نیمه كاره عادل‌آباد شده و در آنجا بسیار شكنجه شدیم».

ما به دنبال برقراری عدالت در كشور بودیم

این پیشكسوت انقلابی با یادآوری اینكه در آن دوران 20 ساله بوده است، به این سئوال ما پاسخ داد كه چرا انقلاب كردید و ادامه داد:‌ «ما انقلاب كردیم چون می‌خواستیم عدالت در این مملكت برقرار شود و به مردم ظلم نشده و جامعه طبقاتی نشود. آن زمان شاه و دار و دسته‌اش اموال مردم را چپاول می‌كردند و بیش از 2 هزار مستشار آمریكایی در ایران بودند.

آن زمان شاه به ظاهر پادشاه ایران بود در حالی كه نوكر واقعی اسرائیل و آمریكا بود و این باعث شده بود كه ملت ایران به دنبال این باشند تا یك مجتهد و عالم برجسته در رأس حكومتشان قرار گیرد. لذا همگان به كارها و بی‌عدالتی‌ها و ظلم‌های شاه معترض بودند و در آن زمان خفقان زیادی حاكم بود و حتی برادر نمی‌توانست به برادر خود اعتماد كند و ظلم و جنایت و بی‌عدالتی به حد اعلی رسیده بود.

شاه با تصویب و اجرای قوانین ظالمانه نظیر كاپیتولاسیون بیشترین ظلم را به مردمان خودش انجام داد چرا كه در آن مزدوران آمریكایی به راحتی می‌توانستند هر جنایتی را در كشور ما انجام دهند و هیچكس هم اجازه مقابله با آنان را نداشت و یا اینكه خلبانان اسرائیلی به صورت رایگان می‌توانستند در كشور ما آموزش ببینند و تمام این‌ها موجب خشم و خروش ملت ایران شد».

بیش از 90 درصد از زندانیان سیاسی زمان شاه به جبهه رفتند

در ادامه این مصاحبه، رشادت‌های رزمندگان را در دوران دفاع مقدس یادآور شدیم و پرسیدیم كه چند درصد از انقلابیون برای دفاع از این انقلاب در جبهه‌ها حضور پیدا كردند و او گفت: «بیش از 90 درصد از زندانیان سیاسی زمان شاه به جبهه رفتند و بسیاری از آنان شهید و جانباز و اسیر شدند چرا كه آنان حاضر نبودند تا انقلابی كه با چنگ و دندان به دست آورده بودند، را به راحتی تقدیم دشمنان كنند و یا آن را تضعیف شده ببینند.

تا زمانی كه زنده هستیم، برای دفاع از انقلاب تلاش می‌كنیم

اكنون هم همین است و جلساتی كه ما از قبل از انقلاب در مسجد شمشیرگرها با حضور آیت‌الله حائری شیرازی برگزار می‌كردیم امروز هم برگزار می‌كنیم و این راه همچنان ادامه دارد و ما همواره اهداف انقلاب اسلامی را دنبال می‌كنیم و تا زمانی كه زنده هستیم هر كاری كه می‌توانیم برای حفظ و تقویت این انقلاب انجام می‌دهیم.

اكنون نیز من و چند نفر از پیشكسوتان انقلابی شیراز برای خدمت به این انقلابی كه با تقدیم هزاران شهید به دست آمده است، دفتر فرهنگی وفاق را راه‌اندازی كردیم و در آن به‌صورت رایگان به فعالیت‌های فرهنگی و ارائه خدمات مشاوره‌ای می‌پردازیم».

نسل امروز بداند كه انقلاب حاصل خون تمام شهدای راه عدالت است

پایان‌بخش مصاحبه ما با این پیشكسوت انقلابی، درباره درخواست و انتظاراتش از نسل امروز اختصاص داشت كه پاسخ داد: «نسل امروز باید بداند كه این انقلاب حاصل خون هزاران شهید است و آنان ادامه‌دهنده خون شهدای كربلا و ائمه اطهار بوده و همگی شهدای راه عدالت هستند.

انقلابی‌ها قدردان ملت ایران هستند

ما باید ادامه‌دهنده راه این شهدا باشیم و جوانان ما باید این راه را ادامه دهند چرا كه تنها راه عزتمندی و حفظ استقلال ما همین است البته بسیاری از مردم به این قضایا آگاه هستند و نهایت همكاری را دارند لذا ما نیز به عنوان انقلابی‌های قدیمی قدردان این ملت هستیم و خودمان را در مقابل آنان ناچیز می‌دانیم.

از تمام جوانان و نوجوانان این مرز و بوم درخواست دارم تا بدانند كه این امنیت و استقلال امروز كشور به راحتی به دست نیامده است و هزاران شهید و جانباز در این راه فدا شده‌اند تا امروز آنان در چنین آسایشی باشند، لذا خوب است كه قدردان این گذشت‌ها و فداكاری‌ها بوده و راه آنان را ادامه هند».