ابوالقاسمی در نشست تخصصی شورای عالی قرآن بیان کرد:
آسیب زدن تصویرپردازی به استماع ترتیل / شکوفایی ترتیل تا پنج سال آینده
گروه فعالیت های قرآنی: یکی از قاریان بین المللی کشورمان در سیزدهمین نشست تخصصی اساتید، حافظان و قاریان ممتاز قرآن کریم شورای عالی قرآن با اشاره به اینکه نباید با تصویرپردازی های بیش از حد در زمینه استماع ترتیل مانع ایجاد کنیم، گفت: با توجه به استعدادهایی که در کشور وجود دارد، تا پنج سال آینده در زمینه ترتیل قرآن کریم در کشور به یک شکوفایی خواهیم رسید.
به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا)، دومین روز از سیزدهمین نشست تخصصی اساتید، حافظان و قاریان ممتاز قرآن کریم شواری عالی قرآن با موضوع «تلاوت ترتیل قرآنم کریم، الزامات علمی و عملی» از صبح امروز 14 اردیبهشت ماه با ارائه سه مقاله آغاز شد و در نوبت بعدازظهر نیز سه مقاله توسط اساتید قرآنی کشورمان ارائه خواهد شد.
نوبت بعدازظهر روز دوم این نشست که از ساعت 15 آغاز شد، ابتدا وحید وکیلی، قاری بین المللی کشورمان به تلاوت آیاتی از کلام الله مجید پرداخت و در ادامه آن نیز احمد ابوالقاسمی، قاری بین المللی کشور و مدیر رادیو قرآن به ارائه مقاله خود با عنوان «بررسی ویژگی های تنغیمی، تجویدی، وقف و ابتدایی و آموزشی تلاوت ترتیل در جمهوری اسلامی و تبیین اقتضائات ایجاد سبک مستقل ترتیل در کشورمان» پرداخت.
وی در ابتدای ارائه مقاله خود با اشاره به اینکه دائماً باید به موضوع ترتیل نگاه صوتی شود، گفت: تلاوت ترتیل قرآن کریم یک ضرورت است و ما باید به این موضوع اهمیت بسیار زیادی بدهیم. همیشه نسبت به تصویرپردازی هایی که در زمان اجرای تلاوت ترتیل صورت می گیرد گلایه را داشته ام چرا که می تواند یکی از مصادیق ضد استماع در این نوع از تلاوت تبدیل شود.
ابوالقاسمی با اشاره به اینکه تصویرپردازان نیز وظیفه دارند که کار خود را به خوبی انجام دهند، افزود: باید به این موضوع توجه داشته باشیم که همین تصویرپردازی نباید باعث شود که استماع در ترتیل آسیب ببیند.
این استاد علم قرائت قرآن همچنین با اشاره به اینکه در بین تمام قاریان مصری شکافی بین تلاوت ترتیل و تحقیق وجود دارد، گفت: قدرتمندترین افراد در ترتیل حرفی برای گفتن نداشتند چرا که انگیزه لازم وجود نداشته و مردم در آنجا خریدار ترتیل نبودند، این شکاف باعث شده است تا ما نیز در مورد ترتیل به اشتباه بیفتیم. همین نیز باعث شد تا ترتیل در کشورمان عقب بیفتند.
ابوالقاسمی در ادامه در مورد شرایط ایجاد سبک در کشور در زمینه ترتیل قرآن کریم، اظهار کرد: با توجه به استعدادهای بسیار زیادی که در کشور وجود دارد امکان رسیدن به این مرحله وجود دارد، اما ما هنوز در مرحله مقدمات هستیم و جایگاه خود را پیدا نکرده ایم. با این شرایط شاید تا پنج سال آینده به شکوفایی لازم در زمینه ترتیل قرآن کریم برسیم.
وی اظهار کرد: وقتی که سخن از سبک به میان می آید مقصود رویّه در کار و ثبات بر آن رویه از یکسو و هم جنس بودن اجزاء و قطعات تشکیل دهنده هیکل تلاوت از سوی دیگر است. به گونه ای که شنونده احساس نکند قاری هر جزء را از یک جا آورده و یک مجموعه ناهم خور را به زور به هم در آمیخته است.
این قاری بین المللی اظهار کرد: از آنجا که قاریان ایرانی هنوز موفق به رهایی سبک خود از سبک مصریون و حجازیون نشده و گوش آنها از شنیده های دیگران پر است لازم می نماید قاریان از شنیده های غیر به یک پالایش سماعی دست بزنند تا راه را برای ورود قریحه و نغمه ایرانی باز کنند نغمه ای که در عین مراعات همه بایدها و نبایدهای مقرر در تجوید و وقف و ابتدا و اعراب قرآن (عربی کردن آن) فرآورده هنر ایرانی باشد.
ابوالقاسمی اذعان کرد: خوشبختانه لحن و نغمه و نیز شور و وجد و قریحه در ایران فراوان است و فقط افرادی باید بتوانند با فراغت ذهنی و سماعی به داشته های خودی رجوع کنند. داشته هایی که بخش عظیمی از آن در قریحه ایرانی نهادینه است و بخش دیگر آن در میراث نغمی ما و فرهنگ لحنی سرزمین ایران به ودیعه گذاشته شده است و از طریق رجوع به آثار گذشتگان می توان آنها را بازیابی و احیاء نمود.
وی در بخش دیگری از صحبت های خود خاطرنشان کرد: اینکه ما گمان کنیم هر چه اینک از سرزمین اعراب برمی خیزد عربی است و هر چه از ایران صادر می شود محکوم به عجمیت است گمان درستی نیست و اصلاً بحث عرب و اعرابی و عجم و اعجمی بحثی دقیق است که محتاج به استیفاء در تحقیق می باشد.
نوبت بعدازظهر روز دوم این نشست که از ساعت 15 آغاز شد، ابتدا وحید وکیلی، قاری بین المللی کشورمان به تلاوت آیاتی از کلام الله مجید پرداخت و در ادامه آن نیز احمد ابوالقاسمی، قاری بین المللی کشور و مدیر رادیو قرآن به ارائه مقاله خود با عنوان «بررسی ویژگی های تنغیمی، تجویدی، وقف و ابتدایی و آموزشی تلاوت ترتیل در جمهوری اسلامی و تبیین اقتضائات ایجاد سبک مستقل ترتیل در کشورمان» پرداخت.
وی در ابتدای ارائه مقاله خود با اشاره به اینکه دائماً باید به موضوع ترتیل نگاه صوتی شود، گفت: تلاوت ترتیل قرآن کریم یک ضرورت است و ما باید به این موضوع اهمیت بسیار زیادی بدهیم. همیشه نسبت به تصویرپردازی هایی که در زمان اجرای تلاوت ترتیل صورت می گیرد گلایه را داشته ام چرا که می تواند یکی از مصادیق ضد استماع در این نوع از تلاوت تبدیل شود.
ابوالقاسمی با اشاره به اینکه تصویرپردازان نیز وظیفه دارند که کار خود را به خوبی انجام دهند، افزود: باید به این موضوع توجه داشته باشیم که همین تصویرپردازی نباید باعث شود که استماع در ترتیل آسیب ببیند.
این استاد علم قرائت قرآن همچنین با اشاره به اینکه در بین تمام قاریان مصری شکافی بین تلاوت ترتیل و تحقیق وجود دارد، گفت: قدرتمندترین افراد در ترتیل حرفی برای گفتن نداشتند چرا که انگیزه لازم وجود نداشته و مردم در آنجا خریدار ترتیل نبودند، این شکاف باعث شده است تا ما نیز در مورد ترتیل به اشتباه بیفتیم. همین نیز باعث شد تا ترتیل در کشورمان عقب بیفتند.
ابوالقاسمی در ادامه در مورد شرایط ایجاد سبک در کشور در زمینه ترتیل قرآن کریم، اظهار کرد: با توجه به استعدادهای بسیار زیادی که در کشور وجود دارد امکان رسیدن به این مرحله وجود دارد، اما ما هنوز در مرحله مقدمات هستیم و جایگاه خود را پیدا نکرده ایم. با این شرایط شاید تا پنج سال آینده به شکوفایی لازم در زمینه ترتیل قرآن کریم برسیم.
وی اظهار کرد: وقتی که سخن از سبک به میان می آید مقصود رویّه در کار و ثبات بر آن رویه از یکسو و هم جنس بودن اجزاء و قطعات تشکیل دهنده هیکل تلاوت از سوی دیگر است. به گونه ای که شنونده احساس نکند قاری هر جزء را از یک جا آورده و یک مجموعه ناهم خور را به زور به هم در آمیخته است.
این قاری بین المللی اظهار کرد: از آنجا که قاریان ایرانی هنوز موفق به رهایی سبک خود از سبک مصریون و حجازیون نشده و گوش آنها از شنیده های دیگران پر است لازم می نماید قاریان از شنیده های غیر به یک پالایش سماعی دست بزنند تا راه را برای ورود قریحه و نغمه ایرانی باز کنند نغمه ای که در عین مراعات همه بایدها و نبایدهای مقرر در تجوید و وقف و ابتدا و اعراب قرآن (عربی کردن آن) فرآورده هنر ایرانی باشد.
ابوالقاسمی اذعان کرد: خوشبختانه لحن و نغمه و نیز شور و وجد و قریحه در ایران فراوان است و فقط افرادی باید بتوانند با فراغت ذهنی و سماعی به داشته های خودی رجوع کنند. داشته هایی که بخش عظیمی از آن در قریحه ایرانی نهادینه است و بخش دیگر آن در میراث نغمی ما و فرهنگ لحنی سرزمین ایران به ودیعه گذاشته شده است و از طریق رجوع به آثار گذشتگان می توان آنها را بازیابی و احیاء نمود.
وی در بخش دیگری از صحبت های خود خاطرنشان کرد: اینکه ما گمان کنیم هر چه اینک از سرزمین اعراب برمی خیزد عربی است و هر چه از ایران صادر می شود محکوم به عجمیت است گمان درستی نیست و اصلاً بحث عرب و اعرابی و عجم و اعجمی بحثی دقیق است که محتاج به استیفاء در تحقیق می باشد.
