مریم سعیدی، مربی و داور مسابقات قرآن اوقاف، در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی(ایکنا) از استان مرکزی، با اشاره به شیوههای تدریس قرآن گفت: بنده طبق تجربهای که در آموزش قرائت، حفظ و روخوانی دارم باید بگویم که استفاده از روش علمی یکسان در آموزش قرآن کارساز نیست بلکه روشهای تجربی در یادگیری اثرگذارتر است .
وی ادامه داد: هر مربی بر اساس تخصص و تجربیات خودش، روشهای درست تدریس را پیاده میکند هرچه این روش کاملتر و قویتر باشد افزایش بازدهی کار مربی را به دنبال خواهد داشت.
این حافظ کل قرآن با اشاره به آموزش قرآن با لحن فارسی گفت: آسیب این شیوه تدریس و یادگیری قرآن، بستگی به میزان تداوم آموزش و تمایل به ادامه کار قرآنی دارد یعنی اگر این نوع آموزش، مقطعی، محدود و کوتاه مدت باشد به طوری که قرآنآموز بعد از مدتی، یادگیری و اساساً کار قرآنی را رها کند آسیبی به همراه ندارد، اما اگر بخواهد کاری اثرگذار، دائمی و حتی در آینده مربی گری کند به طور قطع به قرآن آموز آسیب میزند.
سعیدی گفت: بعضی از خانوادهها فرزند خود را برای مدت کوتاهی به کلاس قرآن میفرستند و ادامه این آموزش را پیگیری نمیکنند، در این صورت نیازی نیست که عربی خوانی را به قرآن آموز آموزش داد و به نوعی دوگانگی قرائت در آنها ایجاد کرد، اما اگر خود خانواده، قرآنی است و میخواهد فرزندش نیز این راه ادامه دهد حتما باید عربی خوانی آموزش داده شود.
وی افزود: در مدارس باید مانند دروس ریاضی و ورزش به قرآن نیز توجه شود و حتی بیشتر، اما متاسفانه میزان ساعات آموزشی که برای قرآن در مقطع ابتدایی و پایههای بالاتراختصاص میدهند، خیلی کوتاه است و البته توجه به افزایش ساعت تدریس قرآن به نگاه مربی بستگی دارد .
این مربی قرآن گفت: در کلاس قرآن مدارس تمرین مستمر دانشآموز نسبت به سایر کلاسهای آموزشی و مراکز قرآنی اندک است و آنطور که باید دانش آموز جذب قرآن نمیشود زیرا خود مربی چنین رویکردی ندارد و نمیتواند قرآن را خوب تلاوت کند و از آنجایی که نسبت به آن بیگانه است نمیتواند آنطور که شایسته است قرآن را آموزش دهد در حالیکه در کلاس قرآن مؤسسات، مربیان علاقمند و متخصص آموزش میدهند.
سعیدی بیان کرد: رسم الخط آموزشی قرآن سادهتر شده است و اینکه این رسم الخط سخت است و نمیتوان با آن قرائت روان داشت بهانه است. توانمندسازی مربیان و برگزاری دورههای ضمن خدمت منجر به جذب دانشآموز به قرآن میشود.