به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا) به نقل از روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، مرتضی شعبانی با بیان این که معمولاً شخص مستندساز تمام تلاش خود را میکند تا موضوعات غیرمعمول جامعه را به تصویر بکشد، گفت: همواره موضوع یا معضلی توجه مستندساز را به خود جلب میکند که بتواند پیرامون آن اطلاعرسانی درستی داشته باشد و یا آن را به خوبی بازنمایی کند. اگر معضلی وجود نداشته باشد و همهچیز به درستی پیش برود که مستندساز علاقمند به بیان آن نمیشود.
این تهیهکننده سینمای مستند در ادامه تاکید کرد: مستندسازان همواره به دنبال بیان مشکلاتی هستند که توجه مردم یا مسئولان را به آن جلب کنند تا شاید راهکاری برای حل آن یافت شود. اگر رویکرد مستندساز به مسائل نصیحتگونه باشد و در عین حال راهکاری در اثرش ارائه دهد، میتوانیم در حوزه مستند موفقتر باشیم.
وی تصریح کرد: بیان برخی مشکلات ممکن است ناامیدکننده باشد، اما اگر در کنار آن مستندساز راهکارهایی ارائه دهد که با استفاده از آن بتوان تا حدودی معضلات را مرتفع کرد، این امر مثبتی خواهد بود، البته تمامی هنرمندان نسبت به اتفاقات پیرامونشان حساس هستند و همین باعث میشود توجه بیشتری به بیان معضلات داشته باشند.
شعبانی در پاسخ به این پرسش که آیا ارائه نگاه امیدبخش در آثار مستندی که روایتکننده بخشی از معضلات و تلخیهای جامعه هستند، امکانپذیر است، بیان کرد: در فیلمهای بسیاری معضل اعتیاد مطرح شده است که اکثر آنها تنها به بیان مشکل پرداختهاند، در حالی که در مستند «آوانتاژ» که سال گذشته در جشنواره سینماحقیقت و همینطور جشنواره فجر حضور داشت، معضل اعتیاد با نگاهی امیدبخش بیان میشود. چند معتاد به مرور بهبود یافته و وارد جامعه میشوند. آنها مانند مردم دیگر به زندگی ادامه میدهند و این مستند به همین دلیل میتواند نگاه جامعه را به افراد معتاد تغییر دهد و البته فرد معتاد هم میتواند با تماشای این فیلم شاهد این تحول مثبت باشد. پس مستندساز در این مستند به خوبی از پس سوژه برآمده و امید به زندگی را در اثرش به تصویر میکشد. این نگاه میتواند در تمامی آثار مستند وجود داشته باشد، به شرطی که فیلمساز از نگاه هنرمندانهای برخوردار باشد.