به گزارش ایکنا، طی یک سال گذشته با شیوع ویروس کووید ۱۹ سبک زندگی افراد با تغییرات متعددی مواجه شده است. اعمال محدودیت در رفتوآمدهای خانوادگی، تعطیلی برخی مشاغل، ارائه آموزشهای مجازی به دانشآموزان و دانشجویان و ... پیامدهای مختلفی برای خانواده به همراه داشته و روال طبیعی و سابق زندگی افراد را بر هم زده است. شرایط جدید کرونایی اگر با مدیریت و برنامهریزی همراه باشد، میتواند به فرصتی بهینه در ابعاد مختلف برای خانوادهها تبدیل شود، اما این مهم نیاز به آموزش خانواده برای قرار گرفتن در مسیر صحیح دارد.
یکی از موضوعاتی که در این برهه خاص زمانی باید مورد توجه قرار گیرد، روابط و تعامل والدین با فرزندان خود است. با محدود شدن رفتوآمدها و عدم حضور بچهها در مدرسه، دومین محیط آموزشی که بچهها در آن ارتباطات اجتماعی را میآموزند، عملاً حذف شده؛ بنابر این لازم است خانوادهها به این خلأ آموزشی توجه داشته باشند و ضمن ایجاد تعادل در رفتار خود، زمینه را برای فراگیری نکات رفتاری فرزندان نیز فراهم کنند.
به این منظور، خبرگزاری ایکنا در راستای رسالت آموزشی خود اقدام به ارائه بستههای آموزشی برای خانوادهها در محورهای مختلف کرده که در همین راستا «سیما فردوسی»، روانشناس بالینی و کارشناس خانواده به بیان نکاتی مهم در موضوع آموزش خانوادهها پرداخته است.
در ادامه، نهمین قسمت از این بستههای آموزشی با موضوع «سادهانگاریهای کرونایی» از سوی سیما فردوسی، روانشناس بالینی و خانواده ارائه میشود که در ادامه میبینید و میخوانید.
خیلی از نوجوانان ممکن است به حرفها و توصیههای ما گوش فرا ندهند و دستورالعملهای بهداشتی را رعایت نکنند و زندگی را برای خود و اطرافیان سختتر کنند.
در عین حال، یکی از ویژگیهای سنین نوجوانی این است که افراد در این سنین سهواً مخالفتورزی دارند، نه آنکه عمداً بخواهد آزار بدهد، او دنیا را جور دیگری میبیند و به خطر خیلی نمیاندیشد. دوران نوجوانی در مقابل دوران میانسالی است که افراد در سنین بالاتر، به خطرات هم میاندیشند و سعی میکنند کارهایی انجام دهند که آنها را از خطر دور کند. در حالی که نوجوان تصور میکند میتواند به خطرات چیره شود و بر آنها فائق آید. به همین دلیل، وقتی به او میگوییم بیرون میروی، ماسک بزن، میگوید: مواظبم! وقتی ماسک نمیزند، مواظب چه چیز است؟
صحبت ما درباره رعایت نکردن و مخالفتورزی در ایام کروناست، اگر نه نوجوانان ما غیر از این و پیشتر نیز مخالفتورزیهایی داشتهاند. برای مثال به او میگوییم: وقتی به خانه دوستت میروی، حتماً در فلان ساعت به خانه برگرد، اما او مخالفت میکند و به او میگوییم این قانون مربوط به این خانه است و او کماکان رعایت نمیکند.
اکنون با موضوع لزوم رعایت کردن پروتکلهای بهداشتی روبرو هستیم. پدر و مادر نباید با حالتی تحکمآمیز و با لحن دستوری با فرزند خود در اینباره سخن بگوید، چرا که پاسخی جز سرپیچی دریافت نخواهند کرد؛ لذا والدین باید به دنبال تغییر فضای ارتباطی رفته و لحن و بیان صحبت را حتی تغییر دهند و برای صحبتهای خود دلیل بیاورند.
دلایل و چرایی رعایت کردن پروتکلهای بهداشتی مرتباً گوشزد میشود و اینکه حتی چه باید کرد. تماشای اینها از تلویزیون خود کمککننده است. والدین خوب است این محتواها را در اختیار نوجوان قرار دهند. همچنین با رعایت کوچکترین موارد از سوی فرزند نوجوان خود، او را تأیید و حمایت کنند.
در مقابل نیز، در جمع دوستان و آشنایان و اقوام، نباید درباره مخالفتورزیها و رعایت نکردن برخی قوانین و موارد دیگر از سوی فرزندشان صحبتی کنند، چرا که اگر نتیجه این صحبتها، سرزنش و تمسخر اطرافیان باشد، موجب رنجش نوجوان میشود و اثرات خفتهای بر روی فرد خواهد داشت. این نوجوان کمکم راکد و کمحرف میشود، اما ممکن است بعدها و در سنین جوانی همه آن رفتارهایی که با او شده را به زبان بیاورد و یادآوری کند و برای مثال بگوید: هیچوقت یادم نمیرود با من اینگونه رفتار میکردید.
لازم است در یک فضای خصوصی محرمانه با نوجوان صحبت کنید. حتی بهتر آن است که در حضور سایر اعضای خانواده درباره رفتار و گفتار نوجوان با او به صحبت نپردازیم. نیاز است که یک فضای خصوصی فراهم شود و گفتوگوی متقابل شکل گیرد. مطمئن باشیم، اگر ارتباط دوستانه و مبتنی بر احترام شکل گیرد، نوجوان بهتر به حرف شما گوش میکند.
انتهای پیام