بررسی سیر تاریخی فلسطین و سکونت مسلمانان
عضو هیئت‌علمی دانشگاه بوعلی سینا با ذکر این نکته که بررسی سیر تاریخی فلسطین به ما نشان می‌دهد که چه در زمانی که فلسطین بزرگ بوده و حتی سوریه را هم شامل می‌شده و چه زمانی که محدودتر شده است هیچ‌گاه اکثریت مردم فلسطین را یهودیان تشکیل نمی‌دادند، گفت: اگر نامی از فلسطین و سرزمین فلسطین در کتب یهودیان وجود دارد این دلیلی بر اکثریت حضور آن‌ها در فلسطین نیست.
وحید پاشایی، عضو هیئت‌علمی دانشگاه بوعلی سینا، در گفت‌وگو با ایکنا از همدان، با بیان اینکه از زمان روم باستان فلسطین کشوری بوده که به ناحیه‌ای از منطقه بزرگی از غرب آسیا اطلاق می‌شده است، اظهار کرد: این منطقه بین دریای مدیترانه و کرانه‌های رود اردن قرار داشته که حتی قبل از آن هم به منطقه کوچک‌تری در مرز دریای مدیترانه فلسطین گفته می‌شده است، در حقیقت فلسطین منطقه بزرگی شامل اردن، لبنان و سوریه فعلی بوده است.
وی با اشاره به اینکه در طول تاریخ فلسطین دستخوش اتفاقات مختلف و تصرفات متعددی شده و قومیت‌های مختلفی به خود دیده است، افزود: حتی در متون مصر باستان نیز می‌توان نامی از فلسطین را مشاهده کرد.
پاشایی تأکید کرد: با تمام این توصیفات حتی قبل از ورود اسلام به منطقه فلسطین هیچ‌گاه اکثریت جمعیت فلسطین را یهودیان تشکیل نمی‌دادند گر چه در برهه‌هایی از تاریخ یهودی‌ها در فلسطین ساکن بودند به عنوان نمونه در دوره روم باستان در سال‌های ۶۶ تا ۷۳ میلادی جنگ مفصلی میان یهودیان و رومیان اتفاق افتاد که در آن جنگ معبد دوم نیز نابود شد و در سال ۱۳۵ اکثریت یهودیان توسط پادشاه روم از سرزمین فلسطین رانده شدند و به منطقه دیگری کوچ کردند این مورد یکی از موارد حضور یهودی‌ها در فلسطین است اما همان زمان نیز یهودیان اکثریت نداشتند.
وی تصریح کرد: اگر بخواهیم اکثریتی برای فلسطینیان ذکر کنیم می‌توانیم به مسیحیت اشاره کنیم. مسیحی‌ها کسانی بودند که در طول دورانی که فلسطین تاریخچه داشته و به وجود آمده است معمولاً اکثریت مردم فلسطین را تشکیل می‌دادند. حتی زمانی که مسلمانان آمدند و در زمان خلیفه دوم فلسطین را فتح کردند و با مسیحیان فلسطین پیمان‌نامه صلح امضا کردند، یکی از مفاد پیمان‌نامه صلح میان مسیحیان و مسلمانان این بود که مسیحی‌ها از مسلمانان خواستند اجازه ورود یهودیان را به سرزمین فلسطین ندهند چراکه هرگاه یهودیان وارد فلسطین شده بودند مسیحی‌ها را مورد اذیت و آزار قرار داده و آن‌ها را غارت کرده بودند.
عضو هیئت‌علمی دانشگاه بوعلی سینا با بررسی سیر تاریخی فلسطین، گفت: در زمان خلافت خلیفه دوم نیز مسلمانان آمدند و بر منطقه شام بزرگ، از جمله فلسطین حاکم شدند به طوری که می‌توان ادعا کرد از آن زمان به مرور مسلمانان ساکن منطقه فلسطین شدند.
وی ادامه داد: در دوران مبارزات جنگ‌های صلیبی نیز نقش فلسطینی‌ها را می‌بینیم که آنجا هم نقش مسیحیان پررنگ است و یهودیان نقش خاصی نداشتند.
پاشایی با اشاره به اینکه در دوران عثمانی نیز فلسطینی‌ها تحت لوای مسلمانان بودند، افزود: تمام اتفاقات تا سال ۱۹۴۸ این مطلب را به ما نشان می‌دهد که رومی‌های ساکن فلسطین ترکیبی از اکثریت مسلمانان و مسیحیان و شاید اقلیتی از یهودیان بودند. اینکه اکنون یهودیان ادعا می‌کنند که فلسطین سرزمین ماست و آنجا را تصرف کرده‌اند و کسانی را که بومی و ساکن اجدادی آن منطقه هستند به زور از آنجا بیرون می‌کنند هیچ توجیه عقلی، اخلاقی، منطقی و قانونی ندارد.
وی تصریح کرد: در زمان محمدرضا شاه بحرین از کشور ایران جدا می‌شود ولی ایران پس از آن هیچ ادعایی نسبت به بحرین ندارد و اگر هم ادعایی داشته باشد از منظر قواعد بین‌المللی پذیرفته شده نیست.
پاشایی اضافه کرد: کاری که یهود در تصرف فلسطین انجام داده مانند این موضوع است که ایران ادعا کند کعبه متعلق به مسلمانان ایرانی است و عربستان را غصب کند. این غصب کردن و بیرون راندن افراد هیچ‌گاه توجیه قانونی و اخلاقی ندارد.
عضو هیئت‌علمی دانشگاه بوعلی سینا با ذکر این نکته که بررسی سیر تاریخی فلسطین به ما نشان می‌دهد که چه در زمانی که فلسطین بزرگ بوده و حتی سوریه را هم شامل می‌شده و چه زمانی که محدودتر شده است هیچ‌گاه اکثریت مردم فلسطین را یهودیان تشکیل نمی‌دادند و اگر نامی از فلسطین و سرزمین فلسطین در کتب یهودیان وجود دارد این دلیلی بر اکثریت حضور آن‌ها در فلسطین نیست و این نمی‌تواند مجوزی برای غصب فلسطین توسط این گروه شود.
انتهای پیام
