حجاب؛ خط مقدم امت در عرصه جنگ تمدن‌ها
بسیاری از کشور‌های اسلامی عملاً در عرصه پوشش، فضا را به جریان آشتی به هر قیمتی با غرب باخته‌اند، با این حال آنچه می‌تواند جریان سلطه را به پیروزی برساند، کوتاه آمدن مهمترین کشور حوزه مقاومت، یعنی ایران است.
سیده‌فاطمه نعمتی، دانش‌آموخته جامعه‌شناسی دانشگاه تهران، معاون اندیشکده زن و خانواده و پژوهشگر حوزه فرهنگ در یادداشتی که برای انتشار در دسترس خبرگزاری ایکنا قرار داده است، به مسئله حجاب پرداخت و نوشت:
چندی پس از جریانات ۱۱ سپتامبر، ۶۰ نفر از نظریه‌پردازان آمریکایی از جمله «ساموئل هانتینگتون»، «فرانسیس فوکویاما»، «آمیتایی تریونی»، «بلانکن هورن»، طی بیانیه‌ای اعلام کردند هر گونه برداشت مکتبی از اسلام را با نام اسلام‌گرایی مورد هجوم قرار می‌دهند و تنها از اسلامی به نیکی یاد می‌کنند که به شکل یک مکتب، برای جامعه و اداره آن برنامه نداشته باشد، بلکه تنها به زندگی فردی انسان بپردازد و قابل پیگیری در جامعه سکولار بوده و هیچ تضاد و تعارضی با فرهنگ مدرن غربی نداشته باشد.
اگرچه این بیانیه در اواخر جنگ افغانستان صادر شد و عده‌ای از آن به عنوان توجیه جنگ‌های آینده نام بردند، اما مواضع صریح این افراد چشم‌انداز جریان اسلام آمریکایی بود که اشکالی از آن در همان روز‌ها مورد تبلیغ قرار می‌گرفت. تصویری از صف نماز جماعت زنان و مردان به صورت یک صف در میان می‌ایستند و زنان بدون پوشش خاصی و بدون حجاب کامل، نماز می‌گزارند! این اسلام از نظر روشنفکران آمریکایی درست و مطلوب و مورد تبلیغ و تحسین در رسانه‌ها قرار می‌گیرد.
از همان روز‌ها برخی جریانات در دول اسلامی به راه افتاد که در قالب تلاش برای بهسازی تصویر اسلام و آشتی با جامعه غربی، علم گفت‌وگوی تمدن‌ها برداشتند و دقیقاً در کشور‌هایی که مواضح صریح گروه‌های مسلمان در مقابل غرب وجود داشت، شبهه‌افکنی پیرامون مواضع صریح اسلامی از جمله قصاص در حوزه عمومی جامعه و حجاب در حوزه حقوق زنان شروع شد. باوجود هشدار جریان‌های ارزشی و انقلابی پیرامون جریان نفوذ، غالب اغواگر «پیشرفت» و «جهانی شدن» رخوت و سستی در ایستادگی پیرامون حفظ ارکان حکومت اسلامی را به همراه داشت.
سرمایه‌گذاری و راه‌اندازی جریان‌های بنیادگرای دینی از جمله داعش در دهه گذشته سیاست‌های جدید غرب در پیشبرد جنگ میان تمدن‌ها بود؛ چرا که موج اسلام‌گرایی در اروپا و آمریکا به دلیل ضعف جریان لیبرالیسم در پاسخ دادن به پرسش‌های فرامادی و گسترده شدن مشکلات اقتصادی ناشی از سرمایهداری نشان می‌داد که برخلاف تصویر زیبای رسانه‌ای، زندگی در آن کشور‌ها با سرعت به سوی پوچی به پیش می‌رود. از این رو دیگر، روش‌های قبلی پاسخگوی غربی‌سازی نبود و باید اسلام با شکلی انحرافی از خودش مواجه و عملاً اصول و ارکانش مورد شبهه قرار می‌گرفت تا شکل آرمانی جامعه اسلامی مخدوش شود. یک سر این شکل از تقابل اسلام - اسلام به مسئله زن باز می‌گشت؛ چرا که غرب داعیه‌دار حقوق زنان بود و باید اسلام در مقابل این داعیه بی‌دفاع می‌شد. از این رو در جریانات بنیادگرا مانند داعش و طالبان، زنان، به برده نزول رتبه پیدا کردند و قابلیت خرید و فروش داشته و حق تحصیل و شغل را از دست می‌دهند و باید در پس پرده پنهان شوند تا صرفاً مورد استفاده مردان قرار بگیرند. رسانه‌ها در کنار پرداختن به این شکل انحرافی از اسلام عمدتاً زنی با پوشیه و بدون صورت را تصویر می‌کردند تا «زن مسلمان فاقد هویت» تبدیل به تصور رایج شود.
دقیقاً به همین دلیل، بخشی از تلاش برای آشتی با غرب، معطوف به مسئله حجاب شد. پیاده‌سازی المان‌های دنیای مد بدون توجه به حدود شرعی در صنعت پوشاک اعم از عامه مردم و سلبریتی‌ها، حمایت از تنوع بخشیدن به اشکال حجاب، رونق حجاب استایل‌ها، در کنار فعالیت‌های ایدئولوژیک مانند جداسازی مسئله عفاف از حجاب، از جمله سیاست‌های نفوذی غرب در میان جریان‌های روشنفکری در کشور‌های اسلامی بود که در ایران به شکلی بارزتر عیان شد. چرا که حجاب، نمایان‌ترین وجه تفاوت جامعه اسلامی و غیراسلامی یا مسلمان و غیرمسلمان است، نخستین المان تفاوت‌گذاری که در دنیای حقیقی و مجازی افراد را از یکدیگر جدا می‌کند.
بسیاری از کشور‌های اسلامی عملاً در عرصه پوشش، فضا را به جریان آشتی به هر قیمتی با غرب باخته‌اند، با این حال آنچه می‌تواند جریان سلطه را به پیروزی برساند، کوتاه آمدن مهمترین کشور حوزه مقاومت، یعنی ایران است. اثبات این توهم که جمهوری اسلامی با گذشت چهار دهه از ایستادن پای آرمان‌های اسلام و انقلاب، اینک «پشیمان» است، به جز در عرصه سیاست که با توافقنامه برجام تا حدی در رسانه‌ها تبلیغ شد، اکنون نیازمند این است که نماد تصویری اسلام، یعنی حجاب نیز کنار گذاشته شود تا این پازل تکمیل شود که هر کشوری که در مقابل غرب بایستد، شکست خواهد خورد؛ لذا جریانات موافق حذف حجاب در کشور یا سهل‌انگاری در حوزه حجاب با برنامه هدایت‌شده و تکمیل برنامه استکبار در شکستن قدرت ام‌القرای اسلام است تا علاوه بر باز شدن راه آزادسازی امور خلاف دین و تغییر شکل حکومت اسلامی به حکومتی مانند بقیه در ایران، همین اندازه مقاومت کشور‌های اسلامی در برابر سیاست‌های ضداستکباری نیز بی‌معنا شده و حکومت دینی تبدیل به یک هدف همیشه شکست خورده شود.
انتهای پیام
