در این زمانه ما، بندگان بیقراریم، ما امروز نه ایوبیم، نه سلیمان. نه قدرتی داریم برای رساندن تخت بلقیس، نه صبری برای تحمل دردهای ایوب، اما ما نیز دلمان بند بندگی است، ما نیز اگر بخواهیم، میتوانیم اوّاب شویم. در دعای کمیل، نجوا میکنیم: «إِلهِی وَرَبِّی مَنْ لِی غَیْرُکَ؟ خدایا، پروردگار من، جز تو چه کسی را دارم؟» و این پرسش، هویت ماست، پاسخ به آن بازگشت است.