Peygamber’in davetini kabul ile gerçek hayat başlar

IQNA – Kur’an-ı Kerim insanın akli, manevi ve gerçek hayatının Allah’ın Peygamber’inin davetinin kabulü ile gerçekleşeceğini vurgular.

Kur’an-ı Kerim’in pek çok ayeti Peygamber Efendimiz’in davetini kabul etmenin neticesinde insanın gerçek yaşamının başladığından bahseder. "Ey iman edenler! Sizi hayat verecek şeylere çağırdıklarında Allah ve resulünün çağrısına uyun ve şüphesiz bilin ki, Allah kişi ile kalbinin arasına girer..."(Enfâl:24) Peygamber Efendimiz’in  (sav) davetine icabet edilmesi sonucu elde edilen hayatın manası, hayvanların yaşadığı gibi bir hayat yaşamak değildir. Aksine insanın rasyonel, manevi ve gerçek kapasitelerinin harekete geçirilmesiyle elde edilen hayattır.

Kur’an-ı Kerim  insanın içinde fikri ve manevi imkanlara sahip olmasına rağmen Allah’ın iman ve ilminden yararlanamayan, Allah’ın ayet ve nimetlerine kayıtsız kalan ve şehvetle yaklaşan insanları dört ayaklı hayvanlara benzetir. Onların dünya hayatından faydalanmalarının sınırı sadece yemek yemek ve uykudur. İnsanoğlu dünyanın ötesine geçerek daha yüksek bir seviyeye ulaşma kapasitesine sahipken kendisini bundan mahrum bırakıyor.

A’râf suresi 179. ayeti: "Andolsun biz, cinlerden ve insanlardan birçoğunu cehennem için yarattık. Bunların kalpleri vardır ama onlarla kavrayamazlar; gözleri vardır ama onlarla göremezler; kulakları vardır ama onlarla işitemezler. Onlar hayvanlar gibidir, hatta daha da şaşkındırlar. İşte asıl gafiller onlardır."

Bu yüzden iman ve İlahi hakikat anlayışı olmayan insan tıpkı ölü gibidir. Cinsiyet, yaş, ırk, sosyal ve politik statü insan yaşamının özünde ve ilkesinde hiçbir fark yaratmaz. Ne zaman ki bu iman amellerle kendini gösterirse işte  o zaman insan hayatı tayyibeye ulaşabilir. "Erkek olsun kadın olsun, kim inanmış bir insan olarak dünya ve âhirete yararlı işler yaparsa kesinlikle ona güzel bir hayat yaşatacağız ve böylelerinin ecirlerini de muhakkak surette yapmış olduklarının daha güzeliyle vereceğiz." (Nahl:97)

Hayat-ı tayyibe insanın sakin bir kalbe ve iman eden bir ruha sahip olduğu, ilahi nimetler ve meleklerin dualarıyla bereketlendiği korku ve üzüntünün bulunmadığı bir hayattır.