به گزارش ایکنا از همدان، وحدت و همبستگی در هر جا و هر زمان، میان هر ملتی وجود داشته باشد، برای آنان عزت و کامیابی و پیروزی فراهم میآورد و از سوی دیگر، تفرقه و تشتت و اختلاف و چند دستگی در هر جا و در هر گروهی رخ دهد، ضعف و زبونی و شکست و نابودی و ناکامی را در پی دارد، این سنت تغییر ناپذیر تاریخ است و مسلمان و غیر مسلمان و شرقی و غربی و دیروز و امروز نمیشناسد.
از این رو اهل بیت عصمت و طهارت(ع) نیز به عنوان هادیان امت اسلامی، همواره در پی تحقق این معنای عظیم بوده و کلام وسیره و رفتار آن بزرگواران از شاخصترین الگوها برای تحقق انسجام اسلامی است، به گونهای که تنها با اندکی بررسی در روایات و سیره رفتاری ایشان، پی به شدت اهتمام آن بزرگواران به مقوله وحدت و انسجام اسلامی خواهیم برد و از عظمت این معنی نزد آنان به شگفت خواهیم آمد، پس چه بی راهه میرود اگر کسی ادعای پیروی از ایشان را داشته باشد و این راه و مسیر را دنبال ننماید.
چه کسی این روزها را هفته وحدت نامید؟
امام خمینی(ره) در واکنش به این سیاست خصمانه یعنی تفرقهافکنی میان مذاهب اسلامی فرمود «از ملیگرایی خطرناکتر و غمانگیزتر، ایجاد اختلاف بین اهل سنت و جماعت با شیعیان و القای تبلیغات فتنهانگیز و دشمنساز بین برادران اسلامی است، در انقلاب اسلامی ایران هیچ اختلافی بین دو طایفه وجود ندارد و همه با دوستی و اخوت در کنار هم زندگی میکنند، اهل سنت که در ایران جمعیتش بیشمارند و در اطراف و اکناف کشور زیست میکنند و دارای علما و مشایخ بسیار هستند با ما برادر و ما با آنها برادر و برابریم و آنان با نغمههای نفاق افکنانهای که بعضی جنایت کاران و وابستگان به صهیونیسم و آمریکا ساز نمودهاند، مخالفاند، برادران اهل سنت در کشور اسلامی بدانند که عمال وابسته به قدرتهای شیطانی بزرگ خیرخواه مسلمین و اسلام نیستند و لازم است مسلمانان از آنان تبری کنند و به تبلیغات نفاق افکنانه آنان گوش فرا ندهند، من دست برادری به تمام مسلمانان متعهد جهان میدهم».
بر این اساس چون روز ولادت پیامبر اکرم (ص) طبق روایات شیعه ۱۷ ربیعالاول و طبق روایات برادران اهل سنت ۱۲ ربیعالاول است و برگزاری دو جشن چندان خوشایند نیست، در ۶ آذر ۱۳۶۰ طی پیامی از طرف قائم مقام رهبری روزهای دوازدهم تا هفدهم ربیعالاول هر سال قمری به عنوان هفته وحدت اعلام شد تا در ایران و سراسر جهان اسلام با تشکیل اجتماع و کنگره اسلامی و جشن، ضمن تحکیم وحدت و برادری اسلامی به پیشبرد انقلاب جهانی اسلام کمک شود، از آن زمان تا کنون در ایران و سایر کشورهای اسلامی هفته وحدت با شکوه تمام برگزار میشود.
موضوع «وحدت اسلامی» و پیگیری تحقق آن، از همان ابتدای نهضت و زمینهسازی برای وقوع و پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی(ره) و بنابر سنّت ائمه اطهار علیهم السلام مورد تاکید و توجه ویژه قرار گرفت و پس از پیروزی انقلاب و استقرار نظام اسلامی نیز به عنوان یکی از ارکان سیاست تحکیم وحدت ملی و وحدت بینالمللی اسلامی و مقابله با سلطه جویی استکبار جهانی، در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و سیاستهای کلّی نظام اسلامی و قوانین موضوعه تثبیت شد و ضرورت پیگیری و زمینه سازی تحقق آن نیز در بیانات حضرت امام خمینی (ره) و رهبر معظم انقلاب اسلامی، هر ساله و به مناسبتهای مختلف تبیین و گوشزد شده و در این امر نهاد سازی نیز صورت گرفته است.
هفته وحدت و اتحاد شیعه و سنی
منظور از وحدت شیعه و سنی کنار گذاشتن مسائل اختلافی و تکیه بر مشترکات و مبنا قرار دادن آنها در تعامل با یکدیگر و در مسائل مربوط به جهان اسلام و صحنه بینالمللی است، به گونهای که مسلمانان فارغ از اختلافات و با پرهیز از تفرقه در مسائل جهان اسلام هم سو و هم جهت حرکت کنند، به تعبیر دیگر اختلافات مانع از اخوت اسلامی و وحدت صفوف مسلمین در برابر دشمنان نیست.
از این رو معنای اتحاد شیعه و سنی دست برداشتن و کوتاه آمدن از اصول و اعتقادات خویش نیست بلکه در عین وجود اختلافات زمینه تعامل و جهتگیری یکسان در مسائل کلی و بینالمللی در میان آنها وجود دارد به همین جهت مطابق قانون اساسی «دولت جمهوری اسلامی ایران موظف است سیاست کلی خود را بر پایه ائتلاف و اتحاد ملل اسلامی قرار دهد و کوشش پیگیر به عمل آورد تا وحدت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جهان اسلام را تحقق بخشد».
مقام معظم رهبری فرمودند «معنای اتحاد بین ملتهای اسلامی این است که در مسائل مربوط به جهان اسلام همسو حرکت کنند و به یکدیگر کمک کنند و در داخل این ملتها سرمایههای خودشان را بر علیه یکدیگر به کار نبرند».
لزوم و ضرورت وجود هفته وحدت
در شرایطی که دشمنان اسلام تمام تلاش خویش را برای مبارزه و مقابله با اسلام به کار بسته و آشکارا اعلام میکنند «جهان اسلام در قرن بیست و یکم یکی از مهمترین میدانهای زورآزمایی سیاست خارجی آمریکاست» و «تقابل اصلی آینده جوامع بشری برخورد فرهنگ اسلامی و فرهنگ غربی است»، تأکید بر مسائل اختلافی و تفرقه میان صفوف مسلمانان منطقی نیست.
در زمانی که مسلمانان میتوانند با توجه به جمعیت بیش از یک میلیارد نفر و منابع و امکاناتی که در اختیار دارند به عنوان یک قدرت تأثیرگذار در صحنه بینالمللی مطرح باشند پرداختن به اختلافات و مسائل تفرقه انگیز نتیجهای جز به هدر رفتن سرمایهها و استفاده دشمن از این اختلافات، نخواهد داشت.
هفته وحدت و اخوت اسلامی
اسلام مسلمانان را امت واحده خوانده است: «ان هذه امتکم امه واحده و انا ربکم فاعبدون» و مؤمنان برادر یکدیگر معرفی شدهاند: «انما المؤمنون اخوه فأصلحوا بین اخویکم»، امام صادق(ع) نیز در این خصوص میفرمایند: «المسلم اخ المسلم»، بنابراین اختلاف در پارهای از مسائل مانع اخوت اسلامی و وحدت مسلمانان نمیشود.
وقتی اسلام به مسلمانان سفارش میکند که با پیروان ادیان آسمانی و مکاتب دیگر بشری با عدل و مسالمت رفتار شود و آنان را به مشترکات توجه میدهد «قل یا اهل الکتاب تعالوا الی کلمه سواء بیننا و بینکم الا نعبد الا الله ولا نشرک به شیئا ولا یتخذ بعضنا بعضا اربابا من دون الله فان تولوا فقالوا شهدوا بانا مسلمون؛ بگو ای اهل کتاب بیایید به سوی سخنی که میان ما و شما یکسان است که جز خداوند یگانه را نپرستیم و چیزی را همتای او قرار ندهیم و بعضی از ما بعضی دیگر را غیر از خدای یگانه به خدایی نپذیرد هرگاه سرباز زنند بگویید گواه باشید که ما مسلمانیم».
آیا مسلمانان نباید با توجه به مشترکات و کنار گذاردن اختلافات با یکدیگر با مسالمت و عدل رفتار کنند، بنابراین با توجه به آنچه بیان شد روشن است که وحدت میان مسلمانان و اتحاد بین فرق اسلامی امری لازم و ضرروی است هر چند ممکن است اهمیت این امر در شهرهای مرکزی ایران و مناطق شیعه نشین محسوس نباشد اما در مناطق مرزی ایران و نقاطی که شیعیان و اهل تسنن در کنار یکدیگر زندگی میکنند همچنین در صحنه بینالمللی و مناسبات کشورهای اسلامی با یکدیگر وحدت و اتحاد بین مسلمین و پرهیز از اختلافات ضرورت و اهمیت این امر به خوبی قابل درک است امام خمینی در این زمینه فرمودند: «امروز اختلاف بین ما تنها به نفع آنهایی است که نه به مذهب شیعه اعتقاد دارند و نه به مذهب حنفی و یا سایر فرق آنها میخواهند نه این باشد نه آن راه را این طور میدانند که بین شما و ما اختلاف بیندازند».
بیش از یک قرن است که علمای پیشتاز نهضت اسلامی در عصر جدید، ضرورت وحدت بین صفوف مسلمین در جهان اسلام و در مقابل تجاوزات و دسیسههای تفرقه افکنانه و سلطه جوییهای استکبار جهانی را درک کرده و منادی آن در میان ملل اسلامی بودهاند.
انتهای پیام