درخت اسلام با خون شهدا آبیاری می‌شود
در بخشی از وصیت نامه شهید غلامعلی احمدی آمده است: بدانيد هدفى غير از اهداف مقدس رهبر عزيزم كه جانم فداى او باد ندارم و اما اى پدر و اى مادرم گرچه براى من بسيار زحمت كشيده‌ايد، زجرها ديده‌ايد و با آن همه درد سر كه خيلى‌ها مى‌دانند مرا بزرگ كرديد ولى بدانيد اسلام عزيزتر از هر چيز است و بايد جانها فداى اين درخت تنومند اسلام كرد و خونها پاى آن ريخت.
به گزارش ایکنا از همدان، شهید غلامعلی احمدی ششم مهرماه سال ۱۳۴۲ در روستای سردارآباد از توابع شهرستان کبودرآهنگ در استان همدان و در خانواده‌ای مذهبی و ساده زیست به دنیا آمد. پدرش برجعلی کشاورز بود و با کار بر روی زمین زراعی و باغبانی مخارج زندگی خود و خانواده اش را تامین کرده و در تلاش بود فرزندان خود را با سرشتی پاک و خداجوی پرورش دهد.
سال ۱۳۴۹ وارد دبستان شد و تحصیلات خود را آغاز کرد و تا سال سوم مقطع متوسطه در رشته اقتصاد درس خواند.
در سال‌های انقلاب همراه با دیگر جوانان و نوجوانان سلحشور شهرستان کبودرآهنگ در فعالیت‌های مبارزاتی شرکت کرد و در راه پیروزی قیام بزرگ ملت ایران گام برداشت. پس از پیروزی انقلاب به نهاد نوپای بسیج مستضعفین پیوست و مشغول خدمت به خانواده محرومان و مستضعفان جامعه شد.
در سال‌های دفاع مقدس بار دیگر احساس تکلیف کرد و با عضویت در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران لباس سبز پاسداری به تن کرد و راهی جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شد تا از مرزهای ایران در برابر تهاجم وحشیانه رژیم بعث عراق دفاع نماید.
در مناطق مختلف عملیاتی حضور یافت و همراه با دیگر همرزمان و همسنگران خود حماسه‌ها آفرید. سرانجام در سی و یکم فروردین ماه سال ۱۳۶۵ در منطقه عملیاتی فاو با سمت مسئول دسته بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید و به کاروان عظیم شهدا پیوست. آرامگاه وی در گلزار شهدای زادگاهش زیارتگاه عاشقان و دلدادگان است. یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.
وصیت نامه شهید غلامعلی احمدی
بسم الله الرحمن الرحيم
سلام عليكم
رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا
اَللّهم عامِلْنا بِفَضْلِكَ وَ لا تُعامِلْنا بِعَدْلِكَ
اللّهُمَّ اجْعَلْ عَواقِبَ امُورِنا خَیْراً
اَللّهُمَّ اجْعَلْ مَحْیاىَ مَحْیا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَماتى مَماتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
با نام و ياد خدا و با درود به رهبر كبير انقلاب اسلامى ايران حضرت امام خمينى، شهداى به خون خفته انقلاب خونين اسلام، خانواده معظم شهدا و با سلام به جانبازان، مجروحين و مصدومين انقلاب و رزمندگان پر توان و امت مبارز و دلاور ايران كه پشت دشمنان انقلاب را بر زمين زده‌اند.
بنده حقير چيزى در رابطه با انقلاب و جمهورى اسلامى ايران و امت و جنگ ندارم كه بگويم زيرا كه همه حرفها گفته شده و شما عزيزان هم شنيده ايد ولى مطلبى را كه خيلى ضرورى مى دانم و يادآور مى شوم اين است هر شهيدى كه به خون خود مى غلتد و هر جانبازى كه زخم هاى بسيارى را مى بيند و هر عزيزى كه به اسارت دشمن در مى آيد آخرين كلماتى كه از زبان اين عزيزان بيرون مى آيد اين است كه جان ما فداى يك لحظه عمر امام باد ...
و اى امام بزرگوار همانطور كه مستحضر هستيد اين سخنان از ته قلب گفته مى‌شود و اما اگر بنده حقير از اين دنيا رفتم (كه اميدوارم در جوار شهدا باشم ) بدانيد هدفى غير از اهداف مقدس رهبر عزيزم كه جانم فداى او باد ندارم و اميد آن دارم كه شما عزيزان چون عزيزان شهيد، اين امام عزيز را تنها نگذاريد و در راه مقدس اين رهبر كه بجز اسلام به چيز ديگرى نمى‌انديشد گام برداريد و اگر بناست از اين دنيا برويد در راهى كه اين عزيز پيش گرفته است شهيد شويد.
و اما اى پدر و اى مادرم گرچه براى من بسيار زحمت كشيده‌ايد، زجرها ديده‌ايد و با آن همه درد سر كه خيلى‌ها مى‌دانند مرا بزرگ كرديد ولى بدانيد اسلام عزيزتر از هر چيز است و بايد جانها فداى اين درخت تنومند اسلام كرد و خونها پاى آن ريخت.
و اما همسر همراهم اميدوارم كه موقعيت مرا دريابى و شكرگزار خداوند متعال باشى. من از شما راضى هستم و اميدوارم كه شما نيز از من راضى باشيد و مرا حلال كنيد زيرا كه در شرايط خيلى سخت با من زندگى كرديد و زحمات بسيار كشيديد.
اگر فرزندم بدنيا آمد او را چنان بزرگ كنيد كه اسلام مى خواهد و اگر فرزندم پسر شد او را حسين نام بگذاريد و اگر دختر بود زهرا.
از همه دوستان و آشنايان و فاميلها و بستگان عذر مى خواهم كه نتوانستم از تك تك آنها حلاليت بطلبم و از خانواده خود مى‌خواهم كه از همه آنهايى كه بطورى مرا مى‌شناسند حلاليت بطلبند .
و از اينكه وقت خيلى تنگ بود و نتوانستم مطالب را بطور كامل بنويسم و شب بود خوب نمى ديدم كه غلط گيرى كنم عذرخواهی می‌کنم.
از خداوند متعال براى همه آرزوى توفيق و عزت و سربلندى مى‌طلبم.
