سیدمنوچهر حسینی، عضو هیئت علمی دانشگاه بوعلی سینا همدان در گفتوگو با ایکنا از همدان با بیان اینکه دانشجویان تحصیلات تکمیلی برای اینکه بتوانند پایاننامهها و رسالههای خود را متناسب با نیاز صنعت تعریف کرده و به یک محصول فناور برسند باید حمایتهای مالی لازم از آنها صورت بگیرد، اظهار کرد: باید این دانشجویان فرصتی داشته باشند تا در صنعت، پارکهای علم و فناوری حضور یابند تا با توجه به آن، پایاننامهها و رسالههای خود را تعریف کنند و در نهایت پس از اینکه به این نیاز پاسخ دادند در این شرکتها جذب شوند و اشتغال هم برای این افراد ایجاد شود.
وی تأکید کرد: یکی دیگر از نکات مهم در این راستا این است که پژوهشگاههای ما به سمت پژوهشهای تقاضامحور هدایت شود، پژوهشی که نیازی از بازار، صنعت و جامعه را برطرف کند. در دانشگاهها نیز باید مراکز رشد و نوآوری را گسترش دهیم تا دانشجویان با این مراکز بیشتر آشنا شوند و حضور پیدا کنند و ایدههای خود را در این مراکز تست کنند.
بیشتر بخوانید:
حسینی گفت: هر فعالیتی از سمت دانشجویان ممکن است منجر به محصول دانشبنیان متناسب با نیاز جامعه نباشد، اما با همین شکستها تجربه کسب خواهند کرد.
وی یادآور شد: در کنار این دانشجویان، باید تیمهایی باشند که آنها را هدایت کنند تا ایدههای خود را بپرورانند و به محصولی تبدیل کنند که متناسب با نیاز جامعه باشد. در این قسمت باید سیاستگذاریهایی صورت بگیرد که دانشجو این حس را داشته باشد که وظیفهاش فقط درس خواندن و امتحان دادن نیست. وظیفه مهم دیگری هم دارد که آن هم پژوهش کاربردی است.
عضو هیئت علمی دانشگاه بوعلی سینا همدان با تأکید بر اینکه باید در میان پژوهشها و نیازهای کشور ارتباط عمیقی ایجاد شود، افزود: خوشبختانه این پیوند با سیاستگذاریهایی آغاز شده و در همین راستا سامانه «نان» که «نظام ایدهها و نیازها» است، از سوی وزارت علوم راهاندازی شده است که میتواند نقش مؤثری را در هدایت این پژوهشها به سمت نیازها داشته باشد.
وی اظهار کرد: ما باید دیپلماسی علمی، فناوری و نوآوریها را افزایش و ارتباطات بینالمللی را گسترش دهیم و از تجارب آنها بهره بگیریم و این مسیر را سهلتر کنیم.
حسینی با اشاره به اینکه در دانشگاهها باید سیاستگذاریها تغییر پیدا کنند، افزود: پژوهشها باید از سمت پژوهشهای مقالهمحور دور شده و به سمت پژوهشهای محصولمحور حرکت کنند. پژوهشهایی که اعضای هیئت علمی انجام میدهند نباید معیار و میزان اصلی سنجش این مسائل صرفا مقالهها باشند. علاوه بر این مشخص شود که محصولات دانشبنیان و شرکتهای دانشبنیان در کدام حوزهها بیشتر نیاز است تا فعالتر شوند.
وی ادامه داد: با توجه به بررسیها، حوزههای اولویت دار برای این مسئله حوزه کشاورزی، حوزه صنعت ساختمان و صنعت نفت است که باید نیازهایشان سریعتر دریافت و به دانشگاهها شناسانده شود و دانشگاهها نیز تشویق شوند که به سمت برطرف کردن این نیازها پیش روند.
حسینی یادآور شد: گاهی ممکن است برخی از این حوزهها مورد غفلت قرار بگیرد و یا این تصور وجود داشته باشد که نیاز به این حوزه کمتر است، اما همواره باید به این نکته توجه داشت و اولویتها را مدنظر قرار داد، وقتی قرار است به سمت اقتصاد دانشبنیان حرکت کنیم حتما مشکلاتی در ابتدای کار و در حین کار خواهیم داشت.
مدیر مرکز رشد دانشگاه بوعلی سینا ادامه داد: از جمله مشکلات ابتدای کار چالش نقدینگی است، بنابراین لازم است حمایتهای مالی از این شرکتها انجام شود تا بتوانند پژوهش متناسب با محصول داشته باشند و سرمایه اولیه آنها تأمین شود تا بتوانند به محصول قابل عرضه برسند. علاوه بر این باید بازار فروش آنها تأمین شود تا بتوانند به راحتی فروش داشته باشند. مجری اکثر شرکتهای دانشبنیان دانشگاهیان، اعضای هیئت علمی و متخصصین این حوزهها هستند که ممکن است آشنایی کمتری با بازار و نحوه عرضه محصول داشته باشند.
وی یکی دیگر از چالشهای شرکتهای دانشبنیان را زمانبر بودن صدور مجوز آنها بیان کرد و گفت: اگر شرکتی بخواهد محصولاتش را ارائه کند گاهی مجوزهایی باید بگیرد که ممکن است یک سال، دو سال و یا حتی بیشتر زمان ببرد این چالش گاهی موجب صدمه به شرکتهای دانشبنیان میشود. بنابراین، لازم است چنین موانعی را در مسیر ایجاد نکنیم تا کارها سهل و به دور از کاغذ بازی شود.
حسینی تصریح کرد: در این فرآیند سیستم اقتصاد سنتی محصولات دانشبنیان را به راحتی نمیپذیرد و با آن مقابله میکند. برای همین موضوع نیز باید برنامه داشته باشیم. گاهی ممکن است تولید محصول دانشبنیان با کسانی که منافعی از واردات محصول دارند مغایر باشد برای همین منظور باید دقت لازم را انجام دهیم تا از انحراف در اجرای سیاستگذاریها جلوگیری شود.
وی در پایان گفت: باید تلاش کنیم که شرکتهای دانشبنیان بهصورت شرکتهای خصوصی باشند تا بتوانند آن فعالیتی که باید داشته باشند را انجام دهند و بهرهوری بالایی داشته باشند.
انتهای پیام