روز 27 آذر سالروز شهادت مجاهدی خستگیناپذیر و عالم ربانی آیتالله مفتح است که از پیشروان اندیشه وحدت حوزه و دانشگاه بود به جهت قدردانی از فعالیتها و کارهای بزرگی که این شهید در راه تحقق وحدت حوزه و دانشگاه و همکاری و همفکری این دو قشر انجام داد، این روز را به عنوان وحدت حوزه و دانشگاه نامگذاری کردند، بهمناسبت 27 آذر، روز وحدت حوزه و دانشگاه ایکنای آذربایجانغربی با حجتالاسلام ایمان یزدانی، استاد حوزه علمیه امامعلی(ع) سلماس گفتوگو کرده که در ادامه میخوانیم:
برای این امر خیلی باید تلاش کرد از جمله کارهایی که به نظر می رسد هنوز جای آنها خالی است ارتباط طلاب و دانشجویان در هر شهری به بهانهها و اسباب مختلف است در این زمانه در هر شهری هم دانشگاه وجود دارد و هم حوزه علمیه؛ به عنوان مثال میتوان جلسات علمی مشترکی برگزار کرد و در آنها از شبهات سیاسی و اجتماعی و اعتقادی بحث کرد به طوری که اساتید هر دو گروه به مناظره و تبیین مسائل بپردازند که تعبیر مقام معظم رهبری از این جلسات، کرسیهای آزاد اندیشی است.
اگر حوزه و دانشگاه به عنوان دو مرکز راهبردی در کنار هم تولید علم کنند، در زمانی که غرب با تمام توان هجمه کرده است تا بهوسیله ابزار نوینش بهخصوص رسانه، قلب و مغز انسانها را تسخیر کند و زندگی آمریکایی را ترویج کند، سبک زندگی ایرانی اسلامی را بدون کمک این دو قشر و بدون همکاری و همفکری این دو مرکز علمی نمیتوان ترویج کرد و توسعه داد؛ یعنی در مقابل آن تفکر آمریکایی، اگر بخواهیم سبک زندگی ایرانی اسلامی را توسعه بدهیم باید این دو در کنار هم باشند همه باید در مسیر راهبردی وحدت حوزه و دانشگاه تلاش جدی داشته باشیم و وحدت حوزه و دانشگاه راهبردی است که از اول انقلاب تا امروز امامین انقلاب روی آن تأکیددارند.
اتحاد بین حوزه و دانشگاه جامعه را به ایدهآلهای اسلامی نزدیک میکند و نه تنها به حرکتهای علمی کشور معنا میبخشد بلکه دست فتنهگران را که در حال سرمایهگذاری برروی دانشجویان هستند را نیز کوتاه خواهد کرد و دانشگاهیان و حوزویان باید در اهداف مشترک وحدت داشته باشند که یکی از اهداف تربیت نیروی متخصص و متعهد برای جامعه و شناسایی مشکلات جامعه و راهکار برای حل این مشکلات است.
به نظر می رسد تا حدود زیادی این وحدت حوزه و دانشگاه مفید بوده است هم اکنون در این برهه حساس می بینیم که غالب دانشجویان هم فکر و هم عقیده با روحانیت بوده و صف خود را از انسانهایی که برای انسانیت و احترام به حقوق دیگران ارزشی قائل نیستند، جدا کردهاند و این نتیجه و ثمره خوب همین سنت حسنه شهید مفتح و مرحوم امام خمینی(ره) است.
امام خمینی(ره) حوزه و دانشگاه را مغز متفکر و نیروی محرکه جامعه میدانست که آماج توطئهها و تفرقهافکنیهای دشمنان قرار دارند، و همواره لزوم هوشیاری و تهذیب در این دو قشر را مورد توجه قرار داده و در این رابطه میفرمود: «تکلیف همه ما چیست؟ تکلیف مهمی که متوجه به این قشر است و این قشر؛ یعنی روحانیون و دانشگاهیها و دانشجوها که مغز متفکر جامعه است، همین دو طایفهاند، اینها مغز متفکر هستند، دانشگاهیها چه آنهایی که از بیرون آمدهاند و حالا در سمتهای مختلف مشغول به فعالیت هستند، چه این قشر روحانی که مشغول تحصیل هستند یا از تحصیل فارغ شدهاند مشغول ترویج و کارهای دیگر هستند، به عنوان مغز متفکر جامعهاند».
دانشگاه و حوزههای علمیه روحانیون میتوانند به عنوان دو مرکز برای تمام پیشرفتها یا دو مرکز برای تمام انحرافات و انحطاطها باشند، اشخاص متفکر متعهد از دانشگاه بیرون میآید، اگر دانشگاه به معنای واقعی دانشگاه اسلامی باشد و تحصیلات متحق، تهذیب و تعهد در آن انجام شود یک کشور ازقبل آن میتواند به سعادت برسد و اگر حوزههای علمیه مهذب و متعهد باشند، یک کشور را میتوانند نجات دهند.
اتحاد این دو نهاد آموزشی کشور بسیار مهم است که باید در هر زمان علم در اختیار معنویت قرار گیرد چرا که هر زمان علم و معنویت از هم جدا شدهاند قدرت منفی ایجاد شده و باید این وحدت بیش از پیش تقویت شود.
شهید مفتح بعد از اینکه در دروس حوزوی به درجه اجتهاد رسیده بود وارد عرصه دانشگاه شده و به درجه دکتری نائل شد، او علاوه بر تدریس در حوزه علمیه در دبیرستانهای قم نیزمشغول تدریس بود و بعدها نیز در دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران همراه با شهید مطهری به تدریس پرداختند و بعد از مدتی رئیس دانشکده الهیات تهران شد و هدفش از تدریس این بود که دانشجویان با اندیشه ناب اسلامی و توحیدی آشنا شوند و تزکیه و تربیت الهی را با علوم جدید همراه سازند.
دكتر مفتح متوجه اين نكته بود كه دين و علم در كشور ايران قرنهای متوالی باهم بودند و علم در همان جایی است كه دين در آن وجود داشته باشد ولي از زمان شروع حركتهای استعماری و توطئههای غارتگران اروپايی در قلمرو فرهنگ ايران و ورود روشنفكران بريده از دين و دور از اسلام و معنويت و شكلگيری دانشگاه تهی از معرفت دينی، موجب شد خطراتی دانشگاه را تهديد کند، پس در پی ایجاد دانشگاه اسلامی، به وسیله دين، دانشگاه را با حوزه پیوند داد و با تدريس در دانشگاه مكتب را به وجود آورد.
دشمنان این کشور و این فرهنگ ناب اسلامی از این وحدت وحشت دارند و سخت مخالف هستند که بین دانشجویان و حوزویان ارتباطی باشد و علت خوف هراس آنها هم مشخص است هر قدر اندیشه، جهانبینی، اعتقاد و فکر واقعی و مطابق با جهان هستی در یک جوان باشد این چنین جوانی در مقابل ظلم و استکبار مقاومت خواهد کرد و او برای دشمن خطرناک است.
دشمن دنبال استعمارگری، غارت و چپاول است، هر مکانی که آگاهی، علم، دین، تقوا و شعور باشد، دشمن مخالفت میکند و با دانشگاه و حوزهای که دنبال استقلال و حریت دینی کشور باشد، مخالف است و با وحدت این دو مرکز، میتوان راه رسیدن به آرمانها را سریعتر پیمود و دشمن به وسیله شیطنت و ترور علمای تاثیر گذار و اساتید هستهای کشور هراس خود را با رشد وحدت این دو نهاد نشان میدهد.
مقام معظم رهبری هرساله از اوایل انقلاب تا به امروز روی این امر تاکید زیادی داشتهاند و این عنوان را بارها تفسیر کرده و توضیح دادهاند همکاری و رابطه متقابل را از مصادیق وحدت حوزه و دانشگاه میدانند و منشا وحدت را توحید معرفی میکنند که مبنای فکری، اعتقادی، علمی و اجتماعی ما است.
در نظر ایشان تبدیل دانشگاه به پرورشگاه متخصصان مسلمان و متعهد با رواج ارزشهایی مانند امانتداری، صدق گفتار، صفا و برادری، عمل جهادی، درس خواندن از روی علاقه و به روز شدن حوزههای علمیه و دانشگاهها از آثار نیک وحدت بین حوزه و دانشگاه محسوب میشود.
مقام معظم رهبری فرمودند:« طلاب و دانشجویان قدر یكدیگر را بدانند، با یكدیگر آشنا و مرتبط باشند، احساس بیگانگى نكنند، احساس خویشاوندى و برادرى را حفظ كنند و روحانیون در دانشگاهها كوشش كنند كه نمونههاى كامل عالم دین و طلبه علوم دینى را به طلاب و دانشجویان و دانشگاهیان ارائه بدهند و نشان دهند كه هر دو نسبت به یكدیگر، با حساسیت مثبت و با علاقه همكارى میکنند؛ این، همكارى و وحدت حوزه و دانشگاه است، البته براى این كار، باید برنامهریزى و سازماندهى بشود، باید همكارى حوزه و دانشگاه را قدر بدانیم و ارج بگذاریم و آن را روزبهروز تقویت كنیم، این دو قلمرو علم و روحانیت، باید نخست از هر آن چه با فرهنگ اصیل جامعه اسلامى ما بیگانه است، تطهیر و پاک شوند و نخستین گام در راه وحدت را از اینجا بردارند.
این تركیب (وحدت حوزه و دانشگاه)، تركیبى است كه اگر به درستى زوایاى معناى رمزى آن شناخته شود، هم براى كشور و آینده بسیار بابركت است و هم براى دشمن و نیروهاى مهاجم مزاحم كینهورز خارجى و ایادى داخلى آنها بسیار تلخ و گزنده و شكننده است وحدت حوزه و دانشگاه یعنى رو آوردن این دو به یكدیگر».
گفتوگو: الناز نقیزاده
انتهای پیام