خداگرایی هدف وحدت حوزه و دانشگاه است

به گزارش ایکنا از همدان، حسن رحیمی روشن، رئیس بسیج اساتید دانشگاه بوعلی سینا همدان، امروز ۲۸ آذرماه در همایش «مثل پدر» نکوداشت مرحوم حجت‌الاسلام والمسلمین کمال‌الدین رازینی که همراه با بزرگداشت روز وحدت حوزه و دانشگاه در دانشگاه بوعلی سینا برگزار شد، اظهار کرد: مرحوم حجت‌الاسلام رازینی نماد وحدت حوزه و دانشگاه بود. سؤالاتی در مورد وحدت حوزه و دانشگاه مطرح است، اما وحدت حوزه و دانشگاه قطعاً این نیست که بخشی از دانشگاه را به حوزه و بخشی از حوزه را به دانشگاه منتقل کنیم.

وی افزود: حوزه و دانشگاه دو پایه علمی این نظام و به‌عنوان دو بال علمی هستند؛ هدف علمی در نظام‌های سکولار مشخص است و آن دنیا و به سعادت رساندن بشر در این دنیاست، سکولارها معتقد هستند بهشتی که حضرت عیسی و موسی(ع) و سایر پیامبران به انسان‌ها وعده داده‌اند را در این دنیا می‌سازیم و این نوعی اومانیسم منهای خداوند است. انقلاب اسلامی این دیدگاه را در دنیا شکست، از این‌رو رفتن به‌سوی خدا و خداگرایی هدف وحدت حوزه و دانشگاه است.

رئیس بسیج اساتید دانشگاه بوعلی سینا همدان با اشاره به جمله‌ای از حجت‌الاسلام والمسلمین رازینی یادآور شد: نگاه این عالم این بود ‌که خداوند به‌عنوان خالق هستی هم اقوالی دارد هم افعالی؛ که قول‌ها را از طریق قرآن کریم کتب دینی به بشر عرضه می‌دارد که این کار امروز توسط روحانیت انجام می‌شود و افعال او که مربوط به خلقت است در دانشگاه‌ها پرده از رمز و راز آن برمی‌دارند و علوم مختلف را بررسی می‌کنند.

رحیمی روشن خطاب به دانشگاهیان گفت: اگر خدا را مرکز هستی بدانیم و دانشگاه با این دیدگاه در علوم خود پیش برود بر محور وحدت حوزه و دانشگاه پیش رفته است. در دانشگاه اگر مطلبی را انتقال دهیم که معروف است، هر چند که آیه یا موضوع دینی نباشد باز هم یک امر معروف انجام شده است.

مرحوم رازینی مثل پدر حواسش به همه دانشگاه بود

حجت‌‌الاسلام والمسلمین محمد دوست‌پرور، معاون اسبق نهاد رهبری دانشگاه بوعلی سینا، دوست و رفیق مرحوم رارینی نیز در این همایش اظهار کرد: به دو ویژگی مثل پدر استاد رازینی اشاره می‌کنم؛ او در دانشگاه کسی او را رقیب نمی‌دانست و مثل پدر رقیب هیچ مجموعه‌ای نبود، همه می‌دانستند نهاد رهبری با مسئوليت او رقیب هیچ کانون و تشکلی نیست‌.

وی افزود: دومین ویژگی او این بود که حواسش به همه دانشگاه از جمله اساتید و دانشجویان بود، مثل پدر حواسش بود مبادا به کج راهه بروند. یکی از ویژگی‌های او دلیری بود او هم در درون خود و هم بيرون دلیر بود، وجود خود را آرام کرده بود و مملکت درونش آرام بود، از منیت و غرور و ... خالی بود.

دوست‌پرور بیان کرد: حجت‌الاسلام رازینی در جدال آتش و خاک، درون خود خاک بود و شعله‌های آتش پست، مقام و شهوت را زیر این خاک دفن می‌کرد، در مبارزه آتش و خاک حتما خاک بود و شعله‌ها را در درون خود مهار کرده بود. ۲۰ سال در کنار او بودم در جریان بیماری و پیوند قلبی که باید انجام می‌داد گفت: «تلخ‌ترین زیست آن است که من چشم انتطار مرگ کسی باشم.»

وی با اشاره به شعری از مولانا « دیده سیر است مرا جان دلیر است مرا/ زهره شیر است مرا زهره تابنده شدم» گفت: به لحاظ تربیتی حاج آقا رازینی دیده‌ای سیر داشت و این بیت از مولانا مصداق شخصیت اوست. اگر گله‌مندی در دانشگاه وجود داشت در بیرون از دانشگاه شجاع‌ترين کسی بود که از دانشگاه بی‌محابا دفاع می‌کرد. صداقت و صراحت نیز از ویژگی‌های او بود، طی این ۲۰ سال یک دروغ هم از او نشنيدم.
 
دوست و رفیق مرحوم رارینی بیان کرد: گاهی بودجه‌ای برای برنامه‌ای هزینه می‌شد و مبلغی از آن باقی می‌ماند و به‌وسیله دیگری احتیاج داشتیم حاج آقا به هیچ وجه قبول نمی‌کرد با آن پول وسیله مورد نیاز را تهیه کنیم و این را دروغ می‌دانست.