حضرت موسی بن جعفر(ع) و 35 سال امامت در دوران خفقان

به گزارش ایکنا از همدان، آیت‌الله حبیب‌الله شعبانی موثقی، نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه همدان، در جلسه 104 تفسیر قرآن کریم که هفتم بهمن‌ماه در مسجد مهدیه همدان برگزار شد، با تسلیت سالروز شهادت امام موسی کاظم(ع) در سخنانی به بیان فضائل اخلاقی و دوران حکومت این امام همام پرداخت که در ادامه می‌خوانیم:

بزرگان اهل سنت حتی افرادی که به شدت ضد شیعه هستند مثل ذهبی و شافعی در کتاب خود تصریح کرده‌اند که به تجربه ثابت شده است که حضرت موسی‌ بن جعفر(ع)، باب‌الحوائج است؛ حتی برخی نقل می‌کنند وقتی ما گرفتار می‌شویم به حضرت موسی بن جعفر(ع) متوسل می‌شویم. بنابراین، در برخورد با این امام همام باید توجه جدی داشته باشیم، عنوان باب‌‌الحوائج تنها یک عنوان در بین شیعیان نیست.

به گفته برخی از بزرگان دین بدترین شرایط خفقان از نظر اجتماعی و سیاسی، در زمان حضرت موسی بن جعفر(ع) است؛ امام سجاد(ع) وقتی به امامت رسیدند تنها پنج نفر محب امام و شیعه بودند. اما با این وجود گفته می‌شود اوج تقیه در زمان امام موسی کاظم(ع) است و سختی‌هایی که در زمان امام حسین و امام سجاد(ع) بود به اندازه سختی‌های دوران امام کاظم(ع) نبوده است.

امام کاظم(ع) 18 یا 19 دختر داشتند که هیچ‌کدام از دختران ایشان ازدواج نکرده‌ بودند، با وجود اینکه سنت اهل بیت(ع) ازدواج و توصیه به ازدواج است، اما به‌قدری شرایط آن زمان سخت بود که کسی حتی جرئت نمی‌کرد از دختران امام کاظم(ع) خواستگاری کند.

امام کاظم(ع) 14 سال در زندان بودند، خلفای بنی‌عباس به اسم اهل بیت(ع) به حکومت رسیدند؛ آن‌ها که از بنی‌امیه بودند اما با شعار «رضانا اهل بیت» قیام کردند و وقتی به حکومت رسیدند به قدری به اهل بیت(ع) سخت گرفتند که حتی امام بعد از خود را صراحتاً اعلام نمی‌کردند.

بسیاری از فرزندان امام موسی کاظم(ع) افراد برجسته‌ای همچون حضرت احمد بن موسی(ع) بودند. وقتی امام موسی کاظم(ع) به شهادت رسید یکی از مکان‌هایی که مردم تجمع کردند و جمعیت زیادی جمع شد مقابل در خانه احمد بن موسی(ع) بود تا با او بیعت کنند، ایشان مردم را در مسجد جمع کرد و گفت شما با من بیعت کردید و من با علی بن موسی(ع) برادرم بیعت می‌کنم که او امام است.

هارون و مأمون از قدرتمندترین حاکمان بنی‌عباس بودند. در تاریخ داریم هیچ‌کس به اندازه مأمون گریه نمی‌کرد وقتی واعظی صحبت می‌کرد او فقط گریه می‌کرد. او دو هزار کنیز داشت و 300 نفر آن‌ها فقط مشغول فساد و عیش و نوش او بودند، حتی برخی از خلائف بنی‌عباس با مادران خود ازدواج می‌کردند، اما از طرف دیگر خود را امیرالمؤمنین می‌نامیدند.

امام کاظم(ع) چه در دوران حیات خود و چه پس از شهادت کرامات زیادی دارند؛ یکی از کرامات ایشان خبر دادن از غیب بوده است؛ یعقوب فردی از اهالی مغرب به خدمت امام کاظم(ع) می‌رسد، این فرد با برادرش در مسیر حرفشان می‌شود و به یکدیگر بد و بیراه می‌گویند امام کاظم(ع) براساس غیب به او خبر می‌دهد که برادرت به خاطر قطع رحم و فحش‌هایی که به تو داده است به مغرب نمی‌رسد در مسیر می‌میرد. اما تو بعد از این ناسزا به عمه خود خدمت کردی و به خاطر آن خدمت 20 سال به عمرت اضافه شده است. بنابراین مسئله صله رحم بسیار اهمیت دارد.

امام کاظم(ع) 35 سال امامت خود را در سخت‌ترین و خفقان‌ترین دوران گذراندند. در برخی از نقل‌ها آمده است که ایشان خود را فدای جامعه شیعه کرده‌اند، قرار بوده بلایی نازل شود و ایشان خود را فدای شیعیان کرده است. اولین بار که ایشان را به زندان می‌برند، سجده می‌کنند که الحمدالله فضای آرامی برای عبادت خدا پیدا کرده‌ام، ایشان ذکری را در سجده‌های خود بیان می‌کردند که بزرگان توصیه می‌کنند ما نیز در سجده آخر نماز بیان کنیم «اللهم انى اسئلک الراحة عند الموت والمغفرة بعد الموت والعفو عند الحساب.»