اندیشه و تفکر مهدویت و منجی باوری، دارای آثار و برکات فراوانی در جامعه اسلامی بوده است، از جمله آثار و برکات این تفکر دینی و مذهبی را به خوبی میتوان در سلامت و بهداشت معنوی و روانی افراد مشاهده کرد. یکی از تأثیرات شگرفی که منجی باوری بر روح و روان جامعه اسلامی بهدنبال داشته، تزریق امید به جامعه بوده، اکسیر حیاتبخشی که خود زمینهساز حرکت، پویایی و تلاش، استقامت و ایستادگی در برابر ناملایمات و گرفتاریهای حیات مادی بوده است، در واقع امید همچون ویتامین حیات بشری است که به او توان، قدرت مقاومت و پایداری میدهد.
به منظور بررسی نقش امید مهدوی در زندگی بشر، خبرنگار ایکنا از همدان، با حجتالاسلام والمسلمین علیرضا یوسفی راستگو، متخصص حوزه مهدویت در همدان، گفتوگویی کرده است که مشروح آن را در زیر میخوانیم؛
امید به ظهور امام زمان(عج) امیدی الهی، ریشهدار و فراتر از محدودیتهای دنیوی است. این امید مبتنی بر وعده الهی و تحقق عدالت نهایی است و برخلاف امیدهای موقت و زودگذر که اغلب به شرایط و عوامل دنیوی وابستهاند، امید مهدوی پایدار و مطمئن است.
این امید، چشماندازی روشن از آیندهای سراسر عدالت، رحمت و اصلاحات اساسی در جهان ترسیم میکند که همه مشکلات و ظلمها را پایان میدهد.
باور به ظهور منجی و آیندهای که عدالت و صلح را به ارمغان میآورد، میتواند منبع قدرت معنوی و روانی برای افراد و جوامع باشد.
این باور موجب افزایش تابآوری، کاهش یأس و ناامیدی، ایجاد انگیزه برای صبر و مقاومت در برابر مشکلات اجتماعی و فردی میشود. انسان امیدوار به ظهور، میداند که تلاش و مقاومت او بیثمر نیست و سرانجام به نتیجهای مطلوب میانجامد.
آیات قرآن و روایات اهل بیت(ع) مکرراً بر اهمیت امید و انتظار برای فرج تأکید دارند و این آموزهها بهعنوان منابع اصلی معرفتی، به انسانها میآموزند که امید صرفاً به معنی انتظار منفعلانه نیست بلکه انتظار باید فعال، همراه با تلاش و کوشش در مسیر اصلاح و آمادهسازی جامعه باشد. این آموزهها، امید را بهعنوان محرکی برای عمل صالح، اخلاق نیکو و پایداری در دین معرفی میکنند.
امید به ظهور امام زمان(عج) انسان را به زندگی با اخلاق، معنویت عمیق و انگیزه تلاش مستمر سوق میدهد. این امید، باعث میشود فرد مسئولیتپذیرتر باشد، از ناامیدی دوری کند و همواره در مسیر رشد اخلاقی و معنوی حرکت کند. همچنین این امید، انگیزه تلاش برای اصلاح خود و جامعه را تقویت میکند و از سطحینگری و تنبلی جلوگیری خواهد کرد.
در این راستا باید آموزش و ترویج صحیح آموزههای مهدوی در مدارس، دانشگاهها و رسانهها انجام بگیرد. استفاده از زبان هنری، فیلم، ادبیات و فضای مجازی برای انتقال پیام امید به جامعه دیگر راهکار لازم است.
ایجاد فضای گفتوگو و پرسش و پاسخ پیرامون موضوعات مهدوی، الگوسازی از شخصیتهای منتظر فعال و تلاشگر در جامعه، تشویق به فعالیتهای اجتماعی و گروهی که با هدف ارتقای امید و انتظار همراه است نیز از دیگر راهکارها میتواند باشد.
امید مهدوی انسان را به پذیرش مسئولیت اجتماعی و کنشگری فعال دعوت میکند. این امید باعث میشود که فرد تنها منتظر معجزه نباشد بلکه خود در مسیر اصلاح و بهبود جامعه تلاش کند. باور به ظهور منجی، مسئولیتپذیری را تقویت میکند و انسان را به تلاش مستمر برای تحقق عدالت، رفع ظلم و گسترش ارزشهای الهی و انسانی سوق میدهد.
اما در این بین نیز ممکن است تهدیدهایی وجود داشته باشد که امید اصیل مهدوی را به امید کاذب یا منفعلانه تبدیل کند که از جمله این تهدیدها برداشتهای سطحی و غیرعلمی از مهدویت که به انتظار بیعملی و بیتفاوتی منجر میشود، سوء استفادههای سیاسی و فرقهای که امید را به ابزاری برای تحمیل نظرات خاص تبدیل خواهد کرد، ناامیدی از تحقق وعده به دلیل طولانیشدن غیبت و مشکلات روزمره، کمکاری و تنبلی افراد که انتظار را به بهانهای برای عدم تلاش تبدیل میکنند و همچنین فقدان آموزش صحیح و عمیق در زمینه مهدویت و امید که به برداشتهای اشتباه دامن خواهد زد، همگی از عواملی هستند که میتوانند امید مهدوی را به حاشیه برانند.
انتهای پیام