به گزارش ایکنا از همدان به نقل از نوید شاهد، شهید «محمد احمدبیگی» 20 شهریور ۱۳۴۹ در روستای حسینآباد شاملو از توابع شهرستان ملایر دیده به جهان گشود. پدرش عباس و مادرش خانمبس نام داشت. دانشآموز دوم متوسطه در رشته ریاضی بود که بهعنوان بسیجی در جبهه حضور یافت و سرانجام پنجم دی ۱۳۶۵ در شلمچه براثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکرش در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد. در وصیتنامه این شهید آمده است:
«وصیتنامه محمد احمدبیگى سرباز کوچک امام خمینى
«إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَیَقْتُلُونَ وَیُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَیْهِ حَقًّا فِی التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِیلِ وَالْقُرْآنِ وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَیْعِکُمُ الَّذِی بَایَعْتُمْ بِهِ وَذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ؛ خداوند از مؤمنان جانها و اموالشان را خریدارى مىکند که در برابرش بهشت براى آنان باشد به اینگونه که در راه خدا پیکار مىکنند و کشته مىشوند این وعده حقى است بر او که در تورات و انجیل و قرآن ذکر فرموده و چه کسى از خدا به عهدش وفادارتر است اکنون بشارت باد بر شما به داد و ستدى که با خدا کردهاید و این پیروزى بزرگى است.» (توبه/ آیه 111)
هماکنون که خود را موظف مىدانم وصیتنامهاى بنویسم براى خودم تذکرى و براى شما یادآورى باشد، چند سفارش مىکنم:
اى جوانان نکند در رختخواب ذلت بمیرید که حسین(ع) در میدان نبرد شهید شد.
اى جوانان مبادا در غفلت بمیرید که على(ع) در محراب عبادت شهید شد و مبادا در حالت بىتفاوتى جان دهید که علىاکبر حسین(ع) در راه حسین(ع) و با هدف شهید شد.
اى مادران مبادا از رفتن فرزندانتان به جبهه جلوگیرى کنید که فردا در محضر خدا نمىتوانید جواب زینب(س) را بدهید که تحمل ۷۲ شهید را نمود.
همه مثل خاندان وهب جوانانتان را به جبهه بفرستید و حتى جسد او را هم تحویل نگیرید زیرا مادر وهب فرمود: پسرى را که در راه خدا دادهام پس نمىگیرم.
برادران استغفار و دعا را از یاد نبرید.
حضورتان در جبهههاى حق علیه باطل را ثابت نگه دارید.
در امام بیشتر دقیق شوید و سعى کنید عظمت او را بیابید، اگر فیض شهادت نصیبم شد آنان که پیرو خط سرخ امام خمینى(ره) نیستند و به ولایت او اعتقاد ندارند بر من نگریند و بر جنازه من حاضر نشوند.
سلام مرا به رهبر عزیزم برسانید و بگویید تا آخرین قطره خونم سنگر اسلام را ترک نکردم، با خداوند پیمان بستم که در تمام عاشوراها و در تمام کربلاها با حسین(ع) همراه باشم و سنگر او را خالى نکنم تا هنگامی که همه احکام اسلام در زیر پرچم اسلامى امام زمان(عج) به اجرا درآید.
من ۲۲ روز روزه قضا و خیلى نماز قضا دارم.
به پدر و مادرم بگویید که از اینکه نتوانستهام آنچنان که براى شما باشم نبودم معذرت مىخواهم.
به کسانى که روحیه پدر و مادرم را ضعیف مىکنند، به پدر و مادرم مىگویم که بر دهن کثیف و خونآلود آنها بزنند.
در پایان آرزوى موفقیت شما را خواستارم.
نصر من الله و فتح قریب؛ محمد احمدبیگى؛ 5 آبانماه 1365.»
انتهای پیام