شهادت را در راه پیروزى اسلام ‌به جان می‌خریم

به گزارش ایکنا از همدان، به نقل از نوید شاهد، شهید «محمدرضا اصیلی» اول فروردین‌ماه ۱۳۴۴ در شهرستان همدان متولد شد. پدرش محمدهادی و مادرش ملیحه نام داشت. دانشجوی دوره کارشناسی در رشته تربیت معلم بود که از سوی بسیج در جبهه حضور یافت و نهم اردیبهشت ۱۳۶۵ در فاو عراق بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکرش در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شده است. در وصیت‌نامه این شهید آمده است:

«بسم الله الشهدا والصدیقین

«وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یرْزَقُونَ»

با درود و سلام بر آقا امام زمان مهدی موعود منجى عالم بشریت و نایب بر حقش پیر جماران، اسوه مقاومت و پیروزى و با سلام بر خانواده معظم شهدا که با ایثار فرزندان خود، از درخت نونهال انقلاب تا ظهور مولایمان مهدى حراست مى‌کنند.

شهادت فوزى عظیم است که خداوند تنها بر بندگان مخلص خودش ارزانى می‌دارد پس به درگاه خداوند التماس می‌کنیم و دعا می‌کنیم که ما را در ردیف بندگان خاص خودش قرار دهد و این هدیه خداوندى را هم نصیب ما بفرماید.

ما براى احیای دین خدا به‌پا خاسته‌ایم، براى جهاد فى سبیل‌الله از همه چیز گذشتیم حتى از بذل جان خود، چراکه ما رهروان راه حسین(ع) و رهرو راه شهیدانمان هستیم، حسین(ع) و شهداى ما رفتند تا راه هدایت بشریت را با خون خود گلگون و با سوختن چو شمع خود، روشن کنند.

هدف ما پیروزى اسلام و احیای احکام قرآن کریم است و در این راه شهادت را به جان می‌خریم، چراکه معامله با خداى خود، با خالق خود، عین سعادت انسان است، همان‌طور که امام حسین(ع) فرمود که اى خدا اگر دین تو با کشته شدن من یارى می‌گردد، پس اى شمشیر‌ها مرا دریابید.

خدایا؛ بارالها تو خود می‌دانى که من گنهکارم، چقدر معصیت تو را کردم، از تو طلب مغفرت می‌کنم.

خدایا؛ بارالها تو خود می‌دانى که ما عاشقیم، پس آنچنان آتش عشقى در دلمان جاى ده که دیگر لحظه‌اى فراق تو را تحمل نکنیم.

من خیلى کوچکتر از آنم که بخواهم پیامى براى ملتم بفرستم، آن هم ملتى که آگاهانه پیرو امامش است و براى حفظ اسلام از همه چیز خود گذشته است، لیکن فقط چند تذکر جهت یادآورى می‌گویم که امام عزیز را تنها نگذارید، اسلام را یارى کنید که خدا با یارى‌کنندگان است، از رحمت خدا غافل نشوید، در راه اسلام هر چه سختى و مشکلات مى‌بینید شکر کنید و استقامت کنید، چراکه انسان در مواجهه با سختی‌ها ساخته می‌شود و عظمت اسلام را درک می‌کند.

صحنه‌هاى جنگ را همچنان پر نگه‌دارید که این جنگ، جنگ حق و باطل است، مسئله اسلام است و صحنه‌اى براى آزمایش ما انسان‌هایى که خود را شیعه على(ع) و پیامبر(ص) می‌دانیم، پس سعى کنید از این امتحان الهى سربلند بیرون آیید، شهدا را فراموش نکنید، ارتباط خود را با خانواده شهدا بیشتر کنید، چراکه اینان جایگاهى عظیم نزد خداوند دارند.

پدرم و مادرم، برادرم و خواهرانم، از خداوند می‌خواهم که به شما صبرى عظیم عطا فرماید و خوشحال باشید از اینکه خداوند نظر رحمتى به خانواده شما کرده و فرزند شما را براى قربانى در راه اسلام برگزیده است، اگر دوست دارید گریه کنید، گریه کنید ولى به یاد شهداى کربلا گریه کنید، به یاد على‌اکبر و على‌اصغر حسین(ع) گریه کنید، براى شهداى مفقودمان گریه کنید که پدر و مادرشان نشانى از فرزندشان ندارند تا بر سر قبر او عقده دل خالى کنند.

در پایان همگى شما را به تقواى خالصانه در راه خدا دعوت می‌کنم. دوستانم شما که داغ‌هاى بسیارى از دوستانتان را بدوش کشیده‌اید، مبادا از دفاع از اسلام خسته شوید، مبادا بگذارید بچه‌ها از دور هم پراکنده شوند، شما که خود راه خود را مى‌دانید نیازى به گفتن من حقیر نیست و آن عهدمان را که در باغ بهشت با شهید حمید هاشمی بسته بودیم را فراموش نکنید، شهداى بى‌مزار را هم فراموش نکنید.

خدایا خدایا تا انقلاب مهدى خمینى را نگهدار والسلام

5 اردیبهشت‌ماه 1365»