به گزارش ایکنا از همدان، دلتنگیها و انتظاری که یک دختر در فراق پدرش میکشد قابل وصف نیست، خدا میداند چه سنگ صبوری است این دختر، نبود پدر در همه جای زندگیش حس میشود، دختری که تمام دلتنگیهایش را فقط با قاب عکس پدرش صحبت و درد و دل میکند و همین آرامش میکند و بیشک هر وقت هر مشکل و ناراحتی داشته باشد، با پدر شهیدش مطرح و بهراحتی مشکلش رفع میشود.
بهاره هم دختر شهیدی بود که سالها پیش بابای جانبازش به شهادت رسید تاب و تحمل دوری از پدر را نداشت سالها بود که بابا بعد از تحمل غم و رنجهایش در آغوش خدا جا گرفته بود، دوری و درد بیپدری سالها بود که قلب بهاره دختر بابایی را فشره بود. او وارث خون پدرش بود و در یکی از این روزها دیگه تاب و تحملش به سر رسید و قصد رفتن کرد قصد رفتن برای همیشه رفتن پیش بابا دیگر تحملش تمام شده بود و میخواست یک بار دیگر به یاد کودکیاش پدر را در آغوش بگیرد و دوباره دختری بابایی شود. بهاره مانند بابا در مسیر و سنگر ایثار و خدمت به مردمش ذرهای دریغ نکرد و به آرمانهای انقلاب وفادار ماند و مظلومانه تا خدا پر کشید.
و امروز در ماه محرم ماه عزای سید و سالار شهیدان شهر همدان در سوگ این بانو گریست. بهاره لطفی بانویی که در کارمند زندان اوین بود و در حمله رژیم صهیونیستی به این زندان غریبانه و مظلومانه به شهادت رسید و نامش برای همیشه بر تارک تاریخ این کشور در کنار سایر شهدای وطن ثبت شد.
مردم دار المجاهدین همدان پیکر مطهر شهیده لطفی را تا معراج شهدا بدرقه کردند و مادران دلسوخته با ناله های زینبی و اشکهایی که بر گونهها جاری بود دختر شهیدشان را به خدا سپردند.
امروز بهاره لطفی یک بار دیگر بهاری در دل تاریخ همدان کاشت که هرگز پژمرده نخواهد شد و تا ابد نامش بر تارک دیار دار المجاهیدن سر سبز و با شکوه خواهد ماند.
آیین اقامه نماز و تشییع پیکر مطهر شهیده بهاره لطفی امروز پس از اقامه نماز جمعه در حسینیه امام خمینی(ره) به امامت آیتالله شعبانی و با حضور اقشار مختلف مردم، جمعی از مسئولان و خانوادهای معزز شهدا برگزار شد.
شهیده لطفی، فرزند شهید علی لطفی، جانباز ۲۵ درصد و از یادگاران دفاع مقدس بود. پدر ایشان متولد سال ۱۳۳۴ در شهرستان ملایر بود و در تاریخ ۱۳ دی ۱۳۷۶ بهعلت جراحات ناشی از جانبازی به شهادت رسید. از آن شهید بزرگوار سه دختر به یادگار مانده است که بهاره نیز در ادامه راه پدر، جان خود را فدای امنیت کشور کرد.
انتهای پیام