حجتالاسلام عباس مولوی، مدیر مدرسه علمیه نهاوند در گفتوگو با ایکنا از همدان، با بیان اینکه عالم رابطه علت و معلول است، اظهار کرد: متأسفانه انسان در این عالم به دنبال نگاه مادی به پدیدهها بوده و از توجه به دلایل معنوی کارها و آثار آن در هستی مغفول است.
وی با بیان اینکه آثار کارهای خوب و بد انسان، همگی علت مادی و معنوی دارد، افزود: خداوند در آیه «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَىٰ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَلَٰكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ؛ چنانچه مردم شهر و دیارها همه ایمان آورده و پرهیزکار میشدند همانا ما درهای برکاتی از آسمان و زمین را بر روی آنها میگشودیم و لیکن تکذیب کردند ما هم آنان را سخت به کیفر کردار زشتشان رسانیدیم» (اعراف/ آیه 96) به این مهم اشاره دارد.
مدیر مدرسه علمیه نهاوند ادامه داد: خداوند در آیه فوق به این مهم اشاره دارد که اگر یک ملت تقوا پیشه کنند، خداوند اثر این عمل خوب آنها را با نزول برکات خود جبران میکند و عکس این قضیه نیز صادق است، عمل نادرست انسان، نتیجهای جز عذاب خداوند را در پی نخواهد داشت.
مولوی با بیان اینکه نباید تنها نگاه مادی به عالم داشت، اضافه کرد: کسی که دیدگاهی الهی دارد، پدیدههای هستی را با معیارهای مادی و معنوی میسنجد و معتقد است که اعمال او چه خوب و چه بد آثار خود را در جهان خلقت خواهد گذاشت. وی ابراز کرد: حضرت علی(ع) در فرازهای نخست دعای کمیل میفرمایند «خدايا! بيامرز براى من آن گناهانى را كه كيفرها را فرو مىبارند، خدايا! بيامرز برايم گناهانى را كه نعمتها را دگرگون مىسازند، خدايا! بيامرز برايم آن گناهانى را كه دعا را باز مىدارند، خدايا! بيامرز برايم گناهانى كه بلا را نازل مىكند».
این مدرس حوزه گفت: دعاهای حضرت امیر(ع) در دعای کمیل به این مهم اشاره دارد که گناه انسان و آثار حاصل از آن در نزول بلا و سختی از سوی خدا و عدم استجابت دعا تأثیرگذار است.
وی ضمن رد این موضوع که انسان قطع به یقین معین کند که فلان بلا وارده بر جامعه بشری به دلیل اثر گناه اوست، گفت: در رویات عنوان شده است که انجام فلان گناه، موجب زلزله و یا گناه دیگر بلای دیگری همچون خشکسالی و ... در پی دارد اما هیچ انسانی نمیتواند تعیین کند که بلایای الهی حتما اثر گناه آدمی است.
سختیها برای بیداری انسان و تقویت رابطه آدمی با خدا است
مولوی ادامه داد: در برخورد با یک بلا سه دیدگاه وجود دارد، بلا برای اولیای خداوند، «ارتقا و ترفیع مقام و درجه» است، اما همان بلا برای مومنان،«امتحان الهی» و برای کافران، چیزی جزء «عذاب» نیست.
این کارشناس دینی ادامه داد: اگر فرض کنیم که در مقطعی از زمان، فلان بلای الهی ناشی از گناه آدمی بوده است در این راستا آن ملت موظف است که رفتار خود را اصلاح نموده و به تقویت رابطه معنوی خویش با خدا بپردازند.
وی گفت: طبق آیه« وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَىٰ أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَأَخَذْنَاهُمْ بِالْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ؛ و همانا ما پیغمبرانی به سوی امتان پیش از تو فرستادیم، پس (چون اطاعت نکردند) به بلاها و مصیبتها گرفتارشان ساختیم، شاید به درگاه خدا گریه و زاری کنند»(انعام/ آیه42)، خداوند نزول بلا را برای بیداری انسان و تقویت رابطه آدمی با خویش(خدا) نازل میکند.
مولوی ضمن تأکید بر حفظ جان خود و دیگران در مقابله با شیوع کرونا در جامعه گفت: همانگونه که در اسلام نیز آمده، ضرر رساندن به خود و دیگران ممنوع است در این میان انسان با رعایت نکات بهداشتی، عدم ورود به اجتماعات و عمل به نکات مسئولین متولی در این حوزه، به سخن اسلام مبنی بر «لا ضرر و لاضرار» جامعه عمل میپوشاند.
وی اظهار کرد: در بحث امروز جامعه، مبنی بر مقابله با شیوع بیماری کرونا، علاوه بر عمل به توصیههای دستگاهها و مسئولین امر در این حوزه، از توسل به اهل بیت(ع) و معصومین نباید غافل شد.
مولوی گفت: نمونه این مهم را میتوان در سوره انسان اشاره کرد، هل اتی (سوره انسان) در شأن امیرالمومنین (ع)، فاطمه زهرا (س)، امام حسن و امام حسین (ع) نازل شد و این مهم بعد از سه روز روزه آنان و اعطای افطارشان به مسکین، یتیم و اسیر بود که آن طعام بهشتی نازل شد.
وی ادامه داد: امام حسن و امام حسین (ع) در کودکی بیمار شدند و رسول خدا (ص) همراه دو نفر از اصحاب از آنها عیادت کرد، یکی از اصحاب به امام علی(ع) عرض کرد چه خوب بود برای شفای دو فرزندت نذری برای خدا میکردی.
مولوی گفت: حضرت علی(ع) در پاسخ به اصحاب رسول خدا فرمود نذر میکنم اگر خوب شدند سه روز را روزه بگیرم، فاطمه نیز چنین گفت، حسن و حسین (ع) هم گفتند ما نیز سه روز روزه میگیریم.
مدیر حوزه علمیه نهاوند ادامه داد: چندی نگذشت که امام حسن و امام حسین (ع) شفا یافتند و همه به نذر خود وفا کرده و روزه گرفتند، توسل و توکل به خدا موجب آرامش روانی انسان و توجه خداوند به او و باز کردن درهای رحمت و برکات به سوی بشر میشود.