چگونه یار امام زمان(عج) باشیم؟

حجت‌الاسلام سیدمجتبی حسینی یمین، استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه در زیارت عاشورا از خداوند متعال می‌خواهیم «اَنْ يَرْزُقَنى طَلَبَ ثارِكَ مَعَ اِمامٍ مَنْصُورٍ تا با امام نصرت شده خونخواهی ثارالله را داشته باشیم،» اظهار کرد: اگر قرار است خونخواهی و انتقامی گرفته بشود، این انتقام اجتماعی است. اگر کسی می‌خواهد جزو یاران خاص امام زمان(عج) باشد باید مجموعه‌ای از ویژگی‌ها و شرایط را داشته باشد و تنها با ادعا نمی‌شود.

حسینی یمین با اشاره به اینکه شب عاشورا امام حسین(ع) یارانشان را تسویه می‌کنند، توضیح داد: همانطور که می‌دانید اصحاب امام حسین(ع) یک بار در منزل «زباله» تسویه شدند، یک بار در وسط منازل که وقتی خبر شهادت مسلم بن عقیل می‌رسد، آنهایی که به طمع حکومت آمده بودند، متوجه شدند که کوفه سقوط کرده و دیگر آن کوفه آماده نیست و از این به بعد دیگر همراهی حسین(ع) خطر دارد رفتند، عده‌ای جدا شدند و عده‌ای پیوستند.

این استاد دانشگاه ادامه داد: لذا آن کسی که در حرم حسین(ع) می‌ماند کسی است که بتواند امام زمان(عج) را یاری کند. حال این ویژگی‌ها چیست؟ از این ویژگی‌ها یک ویژگی را برجسته کنیم. حتما شنیدید و در عرف عموم جامعه ما هم زیاد گفته می‌شود که امام زمان فرموده است «هر جا روضه عمویم عباس خوانده شود من سراسیمه به آنجا می‌آیم» البته حرف، حرف دقیقی است هرچند اگر برایش روایتی نیست. از این حرف این نکته را می‌توان دریافت که امام زمان می‌خواهد بگوید که من به عباس نیاز دارم، یعنی باید برویم عباس امام زمان بشویم تا ایشان بیاید. این یک حرف احساسی نیست، بلکه باید ببینیم حضرت عباس(ع) چه ویژگی‌هایی دارد؟

ویژگی حضرت عباس(ع) از قول امام صادق‌(ع)

حسینی یمین گفت: چند امامزاده بیشتر نداریم که متن زیارتنامه ایشان را امام معصوم گفته باشد، سایر زیارتنامه‌ها را علما نوشته‌اند. اما وقتی زیارتنامه از امام معصوم باشد کل آن می‌شود روایت، سه امامزاده هستند که زیارتنامه‌شان از امام معصوم است، حضرت علی اکبر(ع) که در زیارت عاشورا در ادامه زیارت به ایشان سلام می‌دهیم، حضرت معصومه(س) که زیارتنامه ایشان از زبان حضرت رضا(ع) است و زیارتنامه حضرت عباس(ع)که زیارتنامه ایشان از قول امام صادق(ع) است.

این استاد ادامه داد: امام صادق(ع) فرمودند اگر خواستید عموی ما عباس را زیارت کنید، اینطور زیارت کنید. «السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ الْمُطِيعُ لِلّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَلِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَالْحَسَنِ وَالْحُسَيْن... » که امام صادق(ع) در این زیارتنامه دو ویژگی برجسته در حضرت عباس را بیان می‌دارد؛ عبد خدا و ولایت‌مداری، اگر می‌خواهیم یار امام زمان باشیم و دور ایشان را بگیریم و برویم برای انتقام، این دو ویژگی باید در ما پررنگ و برجسته باشد. اما در مورد عبد خدا بودن حضرت عباس(ع)، زمانیکه ساعت 2 نیمه شب در خواب بود مولا بیدارش می‌کند و می‌گوید برو و برایم آب بیاور. در این حالت اراده بنده بر خواب است اما اراده مولا بر آب. بنده باید اراده مولا را جایگزین اراده خودش کند.

حسینی یمین با تأکید بر اینکه ما به میزانی که اراده خداوند را با اراده خودمان جایگزین کنیم، عبد خدا می‌شویمف یادآور شد: عبد کسی است که اراده خدا را بر اراده خودش مقدم می‌داند، این می‌شود مقام عبودیت و در بند خدا بودن، اگر چه در بند خدا بودن عین آزادی است «من از آن روز که در بند تو ام آزادم پادشاهم که به دست تو اسیر افتادم». ساده‌تر بگوئیم عبودیت یعنی گناه نکردن، به میزانی که انسان گناه نمی‌کند عبد خداست. اگر گناه کردیم می‌شویم بنده نفس و بنده شیطان، پس اگر می‌خواهیم امام زمان را یاری کنیم، باید عبد بشویم.

وی با طرح این پرسش که حال چه می‌شود که انسان گناه می‌کند؟ بیان کرد: بنده از آنجا که خدا را کوچک می‌شمارد، گناه می‌کند اما چه کار کنیم تا گناه نکنیم؟ «أَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ نماز را (که بزرگ عبادت خداست) به جای آر، که همانا نماز است که (اهل نماز را) از هر کار زشت و منکر باز می‌دارد» (عنکبوت/ آیه 45)،  اقامه نماز انسان را از گناه باز می‌دارد.

بزرگترین گناه ما در جامعه امروز

حسینی یمین با این پرسش ابراز کرد: بزرگترین گناهی که ما (مخصوصا جوا‍‌ن‌ها) با آن درگیر هستیم چیست؟ به نظر بنده بیشتر بدبختی ما در گناهان و بزرگترین گناهی که متاسفانه الان دارد اتفاق می‌افتد، گناه چشم است. این موضوع بزرگ و کوچک ندارد، حتی این عمامه من هم در این موضوع تاثیری ندارد. مثلا اگر فکر کنیم این پارچه بالای سر باشد تاثیری دارد. خیر! ماهیت انسان را تغییر نمی‌دهد. متاهل و مجرّد هم ندارد.

وی با اشاره به اینکه کمتر انسانی پیدا می‌شود که در این وضعیت جامعه آلوده به این مسئله نباشد، یادآور شد: باور بنده این است که در جامعه امروز بیش از این که بر حجاب تاکید کنیم، دیگر باید در عدم چشم چرانی تاکید کنیم. اگر انسان چشمش به گناه بیفتد، این چشم امام زمان را نمی‌بیند. اگر قلب انسان مریض شود اتفاقات بدی می‌افتد. خداوند در قرآن در مورد خیلی از گناهان صحبت نکرده است، اما در این مورد دو آیه وجود دارد «قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ... (نور/ آیه ۳۰) «وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ... »(نور/ آیه ۳۱). در این دو آیه خداوند می‌گوید مواظب چشم‌هایتان باشید، به نظر می‌رسد مسئله خیلی مهمی است بنابراین راحت از کنارش نگذریم.

حسینی یمین با اشاره به روایتی از پیامبر اکرم(ص) بیان کرد: دو روایت در باب اهمیت این موضوع وجود دارد؛ پیامبر(ص) می‌فرماید: «قُضّو ابصارَکُم تَرونا العَجائب. چشم‌هایتان را پائین بیندازید تا عجایب را ببینید.» آیا (عجایب) دیده‌ام؟ نکند چشمم هرزه بوده که ندیدم، در دوران غیبت اگر کسی بخواهد امام زمان (عج) را ببیند عجایب است. روایت دیگر باز هم از پیامبر(ص) است که می‌فرماید «إِنَّ النَّظْرَةَ سَهْمٌ مِنْ سِهَامِ إِبْلِيسَ مَسْمُومٌ، فرمود نگاه به نامحرم مثل یک تیر زهر آلود از جانب شیطان است.» این روایت ادامه هم دارد، سپس می‌فرماید «مَنْ تَرَكَهَا من مَخَافَتِي أَبْدَلْتُهُ إِيمَانًا يَجِدُ حَلاوَتَهُ فِي قَلْبِهِ» اگر چشم چرانی را ترک کند ایمانی می‌دهد که در قلبت حلاوتش را درک می‌کنی، روایت پیامبر دقیق است. پس اگر من درک نکرده‌ام حتما قصه چشم است که انسان را خیلی عقب می‌اندازد و جا می‌گذارد. امام زمان در نامه‌ای به شیخ مفید نوشت «گناهان شما باعث می‌شود که ما را نبینید.» عجایب را اگر نمی‌بینم و حلاوت ایمان را اگر درک نمی‌کنیم، حتما مسئله‌ای وجود دارد.