منظور از فاصله زمانی بین بعثت پیامبران چیست

به گزارش ایکنا از همدان، آیت‌الله حبیب‌الله شعبانی موثقی، نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه همدان، در جلسه 102 تفسیر قرآن کریم که در مسجد مهدیه همدان برگزار شد، در ادامه بحث اصول و هدف ارسال پیامبران به بیان مطالبی پرداخت که در ادامه می‌خوانیم:

تمام انبیای الهی از آدم تا خاتم یک اصول کلی مشترک دارند، یکی از اهداف آن‌ها که قرآن کریم که بارها و بارها به آن اشاره کرده است، مسئله «انذار و تبشیر» است.

خداوند در آیه 19 سوره مائده می‌فرماید: «يَا أَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءَكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ عَلَىٰ فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ أَنْ تَقُولُوا مَا جَاءَنَا مِنْ بَشِيرٍ وَلَا نَذِيرٍ ۖ فَقَدْ جَاءَكُمْ بَشِيرٌ وَنَذِيرٌ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ؛ ای اهل کتاب، تحقیقاً رسول ما به‌سوی شما آمد که برای شما حقایق دین را بیان می‌کند در روزگاری که پیغمبری نبود، تا نگویید: رسولی که بشارت و بیم به ثواب و عقاب دهد بر ما نیامد. پس آن رسول بشارت ده و بیم‌آور به سوی شما آمد؛ و خدا بر هر چیز تواناست.»

با توجه به عبارت « عَلَىٰ فَتْرَةٍ» که منظور فاصله زمانی یک پیامبر تا پیامبر بعدی است و با توجه به اینکه بنا به گفته قرآن کریم پیامبران پشت سر هم ارسال شده‌اند؛ زمانی نبوده که در زمین پیامبری نباشد. بنابراین، در این آیه منظور از فاصله بین پیامبران، فاصله بین پیامبران اولوالعزم است؛ یعنی در هر برهه‌ای از زمان پیامبر وجود داشته اما رسول (پیامبر اولوالعزم) وجود نداشته است. در هر صورت انبیا در طول تاریخ همیشه حضور داشتند.

بیشتر بخوانید:

• قرآن کریم انبیای الهی را منذر معرفی می‌کند
• اتمام حجت پیامبران یعنی گرفتن بهانه‌ها از بشر
• هدف ارسال پیامبران اتمام حجت خداوند است
• تقویت اراده و عبرت انسان‌؛ دو هدف قرآن از بیان سرنوشت پیامبران
• نوع ذکر قرآن در مورد انبیا(ع) چگونه است

جایگاه پیامیران نیز با یکدیگر متفاوت است، به‌طور نمونه پیامبری هست که رسالت جهانی دارد مثل حضرت موسی(ع)، عیسی(ع) و... و از طرفی پیامبری بوده که تنها مردم منطقه خود را به خداوند دعوت می‌کرده است. همچنین در تاریخ پیامبری داریم که خواب می‌بیند و به پیامبری مبعوث می‌شود و پیامبری هم داریم که خود جبرئیل بر او نازل می‌شود.

بین عیسی و پیامبر اسلام فاصله‌ای حدود 600 سال بوده است؛ در این آیه خداوند با پیروان حضرت عیسی(ع) اتمام حجت می‌کند که بهانه‌ای نداشته باشند «أَنْ تَقُولُوا مَا جَاءَنَا مِنْ بَشِيرٍ وَلَا نَذِيرٍ» یکی از نکاتی که قرآن کریم متذکر می‌شود این است که نشد نداریم.

با توجه به اینکه در سالروز میلاد امام علی(ع) قرار داریم درباره جایگاه این امام همام شیخ مفید روایتی نقل می‌کند که امام صادق(ع) می‌فرماید قیامت که برپا می‌شود صدایی از عرش می‌آید که خلیفه خدا بلند شود، در بین تمام خلیفه‌ها از پیامبران و ائمه را شامل می‌شود، براساس آیه 28 سوره ص «يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ؛ اى داوود ما تو را در زمين خليفه و جانشين گردانيديم» داوود نبی برمی‌خیزد، خداوند می‌فرماید بنشین تو در زمین خلیفه بودی اما منظور تو نیستی، دوباره ندا می‌آید خلیفه من برخیزد، در بین تمام خلیفه‌های الهی امیرالمؤمنین(ع) برمی‌خیزد صدا می‌آید ای مردم گوش دهید، این علی بن ابیطالب خلیفه و حجت خدا بر بندگان است، هرکس به ولایت علی(ع) متمسک بوده امروز دستش را به او بدهد و وارد بهشت شود. کسی که در دنیا به ریسمان امیرالمؤمنین(ع) تعلق دارد امروز دستش را به علی بدهد که از نور او روشن شود، چراکه قیامت تاریک است و پشت سر علی بن ابیطالب(ع) حرکت کند.

امام صادق(ع) ادامه دادند: عده‌ای در قیامت وقتی می‌بینند سرورشان برخاسته آنان هم بلند شده و تا بهشت با حضرت می‌روند. مقام امیرالمؤمنین(ع) مقام عجیبی است، کسی در این مقام در عالم نیست.

حضرت مریم با جایگاه ویژه‌ای که نزد خداوند داشت از بهشت مستقیم برای او روزی می‌آمد، وقتی خواست عیسی را به دنیا بیاورد خدا به او گفت از مسجد بیرون برود و در زیر نخلی عیسی را به دنیا بیاورد، اما امیرالمؤمنین(ع) در خود کعبه آن هم به‌صورت اعجازآمیز که کعبه شکافته شد و فاطمه بنت اسد وارد آن شد، متولد شد و دوباره نیز کعبه شکافته شد و فاطمه بنت اسد با فرزندش بیرون آمد. شکافته شدن کعبه و مولود کعبه بودن علی بن ابیطالب(ع) در کتاب‌های معتبر اهل سنت نقل شده است که این مسئله حرف‌های زیادی برای بشر دارد.