به گزارش ایکنا از همدان، حجتالاسلام والمسلمین حسین ثروتی، مدرس تفسیر قرآن کریم در تفسیر آیات 30 تا 34 سوره فصلت که در صفحه مجازی وی در پیامرسان ایتا منتشر شده است، اظهار کرد: خداوند در آیه 30 این سوره میفرماید: «إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ» به راستی کسانی که گفتند پروردگار ما خداست و بعد از آن پایداری کردند یعنی پای اینکه رب ما خداوند است ایستادند و این مسئله فقط به زبان و گفته نبود، فرشتگان بر آنها نازل میشود که نترسید و ناراحت هم نباشید. مژده باد بر شما به بهشت پرباغ همان که همواره به آن وعده داده میشدید.
خداوند در آیه بعد میفرماید: «نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ ۖ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنْفُسُكُمْ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ» (فصلت/ آیه 31) ما دوستان صمیمی شما در دنیا و آخرت هستیم و برای شما هر چه که میل داشته باشید (اشتها داشته باشید) در بهشت آماده است و همچنین هر چه بخواهید و صدا بزنید فراهم است. این ثمرات این است که انسان بگوید «ربنا الله» و تا آخر پای آن بایستد.
بیشتر بخوانید:
«قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا» یعنی اینکه صاحب انسان و کسی که تعیین میکند چه کند یا نکند به معنای واقعی کلمه خداوند باشد نه اینکه به زبان بگوییم صاحب ما خداست اما در عمل مردم و دیگران صاحب ما باشند. براساس این آیه از قرآن کریم در این صورت که پای این گفته بایستیم این نعمتها حاصل میشود.
همچنین در آیه 32 سوره فصلت آمده است: «نُزُلًا مِنْ غَفُورٍ رَحِيمٍ» نُزُل به فارسی پذیرایی و آنچه میزبان برای مهمان خود میآورد معنا میشود، این پذیرایی از سوی خدایی است که بسیار آمرزنده و بسیار مهربان است. این آیه گویای این است که اینطور نیست که بهشتیان هیچگونه اشتباهی نکرده باشند بلکه اشتباهاتی داشتهاند که خداوند آنها را بخشیده است.
در این سوره دو تصویر ارائه میشود؛ ما امروز نیز در این دوراهی هستیم، اگر بخواهیم در مسیر ربنا الله باشیم سخت است، چراکه در مقابل شهوت، غضب، دنیا، مال و جذابیتهای دنیا و... باید مقاومت کنیم و همه اینها را کنار بگذاریم، اما انتهای آن نزول فرشتگان است که بهعنوان دوست ما خواهند بود. تصویر دیگری که سوره برای ما معرفی میکند در آیات قبل آمده که انتخابکنندگان این مسیر در نهایت در جهنم هستند «أَرِنَا اللَّذَيْنِ أَضَلَّانَا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ نَجْعَلْهُمَا تَحْتَ أَقْدَامِنَا»(فصلت/ آیه 29) این افراد از طرفی درگیر آتش جهم هستند و از طرف دیگر درگیر کینه نسبت به آنها که گمراهشان کردند.
آیه 33 این سوره نیز میفرماید: «وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِمَّنْ دَعَا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ» «مَن» به معنای کسی که، در جمله سؤالی نیز به معنای چه کسی، «احسن» نیز به معنای زیباتر یا خوبتر است. آیه میفرماید چه کسی از نظر گفتار خوبتر است (گفتار کی بهتر است) از کسی که به سوی خدا دعوت میکند و کار شایسته انجام میدهد و میگوید به درستی که من از تسلیمشدگان هستم.
«الْمُسْلِمِينَ» در اینجا منظور مسلمان نیست بلکه کسی است که تسلیم شده؛ آنچه در این آیه قابل توجه است این است که گفتار و عمل به یکدیگر مرتبط است. خدا میفرماید از همه گفتارها زیباتر گفتاری است که محتوایش دعوت به خداست. کار شایسته در زیبایی و حُسن گفتار اثر دارد، اینکه کسی حرفهای خوبی بزند اما عملکننده به آن نباشد از نظر خداوند «أَحْسَنُ قَوْلً» نیست.
براساس این آیه یک گوینده خوب سه ویژگی دارد؛ اول اینکه محتوای صحبتش دعوت به سوی خدا باشد، دوم اینکه خودش اهل عمل صالح باشد و سوم جزو کسانی باشد که صریحاً در گفتار، خود را تسلیم خدا بداند. اینکه مردم از سخن کسی خوششان بیاید و به اصطلاح ما سخنران خوب و جذابی باشد لزوماً از دید خداوند نیز او سخنران خوبی نیست.
ممکن است برخی طوری صحبت کنند که دیگران خوششان بیاید در صورتی که از نظر خدا اینگونه نباشد. با رعایت این سه دستور میتوان به جایی رسید که از نظر خدا بهترین گوینده باشیم هرچند در نظر مردم اینطور نباشیم، بنابراین ممکن است نظر خداوند با مردم در این زمینه متفاوت باشد.
خبرنگار: اکرم یوسفی پارسا
انتهای پیام