به گزارش ایکنا از همدان به نقل از نوید شاهد، شهید «محمود دوستعلیان» اول شهریور ۱۳۳۵ در شهرستان همدان دیده به جهان گشود و پدرش علی و مادرش مرال نام داشت. تا اول متوسطه در رشته تجربی درس خواند و در سال ۱۳۵۷ ازدواج کرد و صاحب یک پسر شد. بهعنوان پاسدار در جبهه حضور یافت و پانزدهم تیرماه ۱۳۶۲ در پادگان قدس زادگاهش بر اثر انفجار مواد منفجره به شهادت رسید. در وصیتنامه این شهید آمده است:
«بسم الله الرحمن الرحیم
بسم رب الشهداء الصدیقین
وصیتنامه اینجانب محمود دوستعلیان
با درود به امام زمان حجة ابن الحسن العسگرى(عج) و با درود فراوان به رهبر کبیر انقلاب اسلامى جهانى و نایب به حق امام زمان و فرمانده کل قوا و با درود به تمام شهیدان از اول تا حال به خصوص شهداى کربلاهاى ایران.
انقلاب اسلامى عزیز ما که در روز ۲۲ بهمنماه سال ۱۳۵۷ به پیروزى رسید و این روز را ایام یومالله نامیدند و در این روز آمال و آرزوهاى ابرقدرتهاى چپ و راست را به نابودى کشاند. تا آن زمان که ابرقدرت غرب میگفت که تمام جهان زیر نظر و یوغ من است تا من هستم، تا قدرت غرب است اجازه نخواهم داد که در دنیا انقلابى بهوجود آید که مستضعفان ما از زیر استعمار و استثمار نجات یابند و از طرفى دیگر شرق تجاوزگر دشمن خدا و اسلام و مسلمین و مستضعفان هم ادعا مىکرد که در دنیا انقلابى به وقوع نخواهد پیوست مگر انقلاب کمونیستى به سبک شوروى و ما شاهد بودیم که چطور انقلاب اسلامى به یارى الله و رهبرى امام و یارى مردم مسلمان ایران به پیروزى رسید و به منحرفان و جنایتکاران فهماند که ایدئولوژى و مکتبى در جهان وجود دارد که از همه اینها بالاتر است و انقلاب اسلامى عزیز ما بر خلاف مخالفت و جلوگیرى ابرقدرتها انشاءالله به جهان صادر خواهد شد و اسلام را که در جهان غریب است به جهانیان خواهیم شناساند که اسلام است یار و یاور مستضعفان جهان و انقلاب ما ادامه خواهد یافت تا ظهور ولى عصر صاحب اصلى انقلاب حجة ابن الحسن(عج).
و ما دیدیم که بعد از پیروزى انقلاب اسلامى ایران ابرقدرتها، چون دیدند که انقلاب ما ملى و میهنى نیست و اسلامى و جهانى است در راه چارهجویى افتادند و با سنگ انداختن جلو چرخ انقلاب قصد نابودى انقلاب ما را داشتند، هر حیلهاى زدند موفق نشدند به فکر افتادند که صدام خائن و کافر و نادان را وادارند که به میهن اسلامى ما حمله کند که بتوانند با یورش خود انقلاب و رژیم جمهورى اسلامى را سرنگون کند و غافل از آن که خدا هست در اندیشه ما.
حمله او با کمک و یارى الله و ملت مسلمان ایران در همان روزهاى اول دفع شد و در همان جاهایى که در این حمله گرفته بود جلویش را گرفتند و یک وجب جلوتر نتوانست پیشروى کند و مردم مسلمان و ارتش و سایر ارگانها و نهادها براى دفاع از اسلام و انقلاب اسلامى به جبههها عازم شدند تا درسى به صدام و کفر جهانى بدهند که دیگر چنین فکرى به سرش نزند و امام نیز فرمودند که چنان سیلى به صدام خواهیم زد که از جا بلند نشود با این همه انقلاب اسلامى عزیز هم چنان به پیش خواهد رفت تا سرنگونى همه ابرقدرتها و جهانخواران و دشمنان اسلام. انشاءالله.
واقعا چه شهدایى و چه کسانى را این انقلاب از ما گرفت. مگر خداوند انقلابى را که مردانى، چون بهشتى، مدنى، رجایى و دستغیب و سایر شهدا که خونشان را در این راه دادهاند میگذارد که شکت بخورند؟ و من از بازماندگان و دوستان و کسانى که با من بودند میخواهم که راه حسین و یاران حسین و یاران خمینى کبیر را بروند و پیرو ولایت فقیه باشند و نگذارند که آسیبى به این انقلاب برسد و پیروزى رزمندگان اسلام را که فرمانده آنها امام زمان است هر چه زودتر پیش آید.
و از همسرم مىخواهم که همچنان پیرو ولایت فقیه و مؤمن به انقلاب اسلامى و کمک به اسلام باشد و از دورى من ناراحت نباشد، چون راهى را که من رفتم راه خدا بود و فرزندم را تربیت اسلامى کند، فردى لایق و به درد خور اسلام و مسلمین باشد و پیرو ولایت فقیه و راه شهیدان اسلام باشد.
در پایان از کلیه برادران و دوستان حلالى میخواهم و امیدوارم که مرا ببخشند. والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته.
پاسدار محمود دوستعلیان، 5 فروردینماه 1361.»
انتهای پیام