آیین نکوداشت پیرغلام و شاعر آئینی همدانی برگزار شد

به گزارش ایکنا از همدان، حسن خلیلی، رئیس انجمن ادبی بوعلی همدان، امروز، 16 بهمن‌ماه در مراسم نکوداشت «علی‌اصغر حمدیه» پیرغلام، شاعر آئینی و شاعر پیشکسوت همدانی در مجتمع آوینی شهر همدان اظهار کرد: علی‌اصغر حمدیه علاوه بر شاعر بودن، مرد دوست‌داشتنی و مورد احترام است. او شعر معمولی، گویشی، عاشورایی، عاشقانه و عارفانه دارد و مهره کلیدی انجمن حافظ‌خوانی است.

وی افزود: علی‌اصغر حمدیه، بسیار قدرشناس است و احترام بزرگان را دارد. ندیدم شاعری را که از تمام کسانی که چیزی یاد گرفته، نام برده باشد و این یکی از ویژگی‌های ویژه اوست.

سیدمهدی موسوی‌فاخر از شاعران توانمند استان همدان نیز علی‌اصغر حمدیه را مردی بزرگ، متواضع و شاعری با ذوق و قریحه دانست که در تمام زمینه‌ها چون شعر آزاد، همدانی، آئینی و... اشعاری دارد و گفت: چاپ کتاب خیلی مهم نیست، آنچه اهمیت دارد تواضع و افتادگی صاحب کتاب است. افتادگی و تواضعی که حمدیه دارد، در رأس همه اخلاق‌های خوبش است.

میرهاشم میری، شاعر، نویسنده و محقق همدانی نیز در این مراسم بیان کرد: آشنایی بنده با حمدیه به اوایل انقلاب برمی‌گردد، زمانی‌ که برای نخستین‌ بار خدمت او رسیدم، درجه سروانی داشتم، آن زمان انجمن میلاد هم راه افتاده بود و او هم گاهی می‌آمد. درباره این شاعر عزیز از چند وجه می‌توان صحبت کرد، چراکه وجوه شخصیتی متفاوت و گوناگونی دارد؛ شاعر، محقق و پژوهشگر اجتماعی است، شعر گویشی و فارسی دارد و از صدای خوبی برخوردار است.

وی افزود: اینها همه اگرچه خالی از اهمیت نیست، اما ظاهر قضیه است؛ ویژگی‌هایی که حمدیه را برای ما عزیز و بزرگوار کرده، منش‌های اخلاقی و کرامت نفس و بزرگواری‌هایی است که از او مشاهده کرده‌ایم به‌ویژه بنده که تا قیامت منت‌دار او هستم و هرگز فراموش نمی‌کنم زمانی‌ که درگیر تألیف کتاب نامجاهای همدان بودم، به علت عدم آشنایی با جزئیات محلات از اطلاعاتش استفاده کردم و اگر آن کتاب پدید آمد بخش اعظمش حاصل شناخت و اشراف حمدیه بود.

میری با بیان اینکه حمدیه معلم اخلاق است، تصریح کرد: حتی یک نفر هم نمی‌تواند ادعای وجود تکبر را در او داشته باشد و کسی در اطرافیانش نیست که ذره‌ای تکدر خاطر از او داشته باشد.

وی یادآور شد: می‌دانیم که زندگی نظامی و انتظامی ویژگی‌های خاص خودش را دارد؛ زمانی یکی از من پرسید چگونه بعضی از افسران ارتش شاعر هستند؟ در پاسخش گفتم تعجب ندارد، آن‌ها خشکی زندگی نظامی را با لطافت و نرمی شعر برای خودشان جبران می‌کنند و این اتفاقاً طبیعی است. یادم نمی‌رود اوایل انقلاب به مجموعه شعری دست یافتم که متعلق به تیمسار ناصر فربد(جانشین تیمسار قرنی، نخستین رئیس ستاد مشترک ارتش بعد از انقلاب) بود. البته شعری که از فربد می‌خوانی با شعری که از دیجور همدانی می‌خوانی در یک تراز قرار نمی‌گیرد.

میری با تأکید بر اینکه حمدیه طبعش بسیار لطیف و اشعارش دلنشین است به‌ویژه اینکه هیچ ادعایی با این اشعار مطرح نمی‌شود و همین امر شعرهایش را خواندنی‌تر می‌کند، تصریح کرد: حمدیه جدای از اینکه شاعر است، هیئتی هم هست و این موضوع بر امتیازاتش اضافه می‌کند.

وی با اشاره به ارادت قوی خود به حمدیه بیان کرد: انجمن میلاد به‌عنوان تنها انجمن شعر شهر همدان در زمان اوج فعالیت‌هایش پذیرای بسیاری از اهالی شعر، ادب و دانش بود. در این انجمن علاوه بر شعرخوانی، اشعار به بوته نقد درمی‌آمد که گاه بسیار بی‌رحمانه بود، به‌طوری که به برخی از شاعران پیشکسوت برمی‌خورد و دیگر به جلسه انجمن نمی‌آمدند، اما کسی که هیچ‌گاه از این نقدها نرنجید، حمدیه بود و همین نرنجیدن‌هاست که انسان را به کمال می‌رساند.

میری بیان کرد: با وجود اینکه حمدیه از کمال اخلاقی برخوردار بود، برای دست یافتن به کمال شعری باید مسیری را طی می‌کرد و آن نقدها کارساز شد.

بهرام ترکمان، رئیس خانه شعر و ادب استان همدان نیز گفت: حمدیه عاشق، عارف و شاعر است و شعرا جایگاه بسیار رفیعی دارند.

محمدرضا عراقچیان، رئیس انجمن گعده همدانی‌ها نیز گفت: زندگی با شاعران سخت است، پدر بنده هم شاعر بود و گاه نصف شب‌ها بیدار می‌شد و دنبال کاغذ و قلم می‌گشت تا اشعار جاری شده را مکتوب کند و گاهی در خیابان می‌گفت صبر کنید می‌خواهم چیزی بنویسم.

وی اظهار کرد: بنده مدت‌هاست حمدیه را می‌شناسم. برای نخستین‌ کتابش از من خواست اشعار و زندگی‌نامه پدرم را برایش بفرستم، به نظرم او مردی است برای تمام فصول چراکه هم شعر جدید، قدیمی، همدانی، تهرانی و اصفهانی می‌سراید، هم مداحی و نوحه‌سرایی و هم نویسندگی در حد اعلا می‌کند.

این شاعر آئینی و پیشکسوت همدان نیز بیان کرد: نزدیک به 60 سال است که توفیق و افتخار حضور در مجامع ادبی و هنری را داشتم و از محضر دوستان اهل ذوق، شعر و هنر و در یک کلام اهل دل چه در قهوه‌خانه‌های آن روز، چه در دورهمی‌های خانگی و چه انجمن‌های ادبی فیض بردم و اگر هم چیزی نوشتم و گفتم از دولتی و برکت این استادان بزرگوار بوده که از محضرشان استفاده کردم.

علی‌اصغر حمدیه تصریح کرد: به قول جناب سعدی، من گلی ناچیز بودم ولیکن مدتی با گل نشستم، کمال همنشین در من اثر کرد وگرنه من همان خاکم که هستم.

علی‌اصغر حمدیه متولد سال 1323 در محله بنه‌بازار (آرامگاه باباطاهر فعلی) همدان است. او بازنشسته نیروی انتظامی با درجه سرهنگی است و از نوجوانی به شعر و ادبیات علاقه فراوان داشته و بر همین اساس با اهالی ادب و فرهنگ همدان مصاحبت و نشست و برخاست داشته است. تاکنون کتاب‌هایی با عناوین «بخوان از خط پیشانی»، «چشمه خورشید»، «تاریخچه قهوه‌خانه در همدان»، «کاروان عشق، درآمدی بر پیشینه و آیین‌های عزاداری هیت‌های حسینی استان همدان» از او منتشر شده است.

یادآور می‌شود، این مراسم به همت کانون ادبی معاونت فرهنگی جهاددانشگاهی همدان و با همکاری انجمن ادبی بوعلی‌سینا برگزار شد.