دختری که غرق محبت خدا بود

به گزارش ایکنا از همدان، در محرم سال گذشته، برخی از اصحاب سیدالشهدا(ع) معرفی شدند و ویژگی‌هایی از این شهدای صحرای کربلا مطرح شد، خبرگزاری ایکنا از همدان در ماه محرم سال جاری نیز به بررسی برخی دیگر از اصحاب حسین بن علی(ع) می‌پردازد.

حجت‌الاسلام سجاد جمشیدی، عضو هسته علمی مؤسسه کلامی احیا همدان در یادداشتی به معرفی ویژگی‌ها و ابعادی از شخصیت حضرت سکینه(س) دختر اباعبدالله‌الحسین(ع) پرداخته است که مشروح آن را در زیر می‌خوانیم:

سُکَینه دختر امام حسین(ع) و رباب بنت امرؤ القیس از حاضران در واقعه کربلا و اسیران کربلا بود که پس از شهادت پدرش با کاروان اسیران به کوفه و شام برده شد. در واقعه کربلا سن شریف ایشان تقریباً حدود ۱۰ سال بود. 

اگر بخواهیم مقام و منزلت این دختر اباعبدالله‌الحسین(ع) را بدانیم باید ماجرای خواستگاری فرزند امام حسن مجتبی(ع) از دختران حضرت حسین(ع) را بازگو کنیم و جملاتی که امام در وصف حضرت سکینه(س) دخترشان بیان کردند را بررسی کنیم.

در تاریخ آمده است که حسن بن حسن فرزند امام مجتبی(ع) خدمت سیدالشهدا(ع) رسید و عرض کرد عمو جان قصد ازدواج دارم اگر ممکن است مرا به دامادی خودتان بپذیرید.

بیشتر بخوانید:

• شهیدی که در برابر دشمن خود را نباخت

امام حسین(ع) فرمودند: «من فاطمه را به تزویج شما در می‌آورم او به مادرم فاطمه شبیه‌تر است، روزها روزه می‌گیرد و شب‌ها به عبادت مشغول است و جمال ظاهری او به مادرم می‌ماند.»؛ «و اما السکینة فغالب علیها الاستغراق مع الله تعالی فلا تصلح لرجل؛ و اما سکینه غالب حال او استغراق با خداوند متعال است.» یعنی سکینه غرق عشق و محبت خدای متعال است و حالش به‌گونه‌ای است که فعلاً نمی‌تواند زندگی مشترک را اداره کند و به امور زوجیت بپردازد. 

این تعبیر «فغالب علیه الاستغراق مع الله تعالی» تعبیر بسیار پیچیده و عمیقی است؛ اجمالاً از آن متوجه می‌شویم که حضرت سکینه(س) در آن سن و سال آغاز بلوغ و جوانی در مسائل معنوی پیشرفته و درجات عالی دارا بود و از عالم کثرت و دنیا منصرف شده و به عالم بالا توجه شدید داشت و مشغول عشق‌بازی با پروردگار خود بود.

به همین جهت سیدالشهدا(ع) هم در آن تعبیری که در روز عاشورا دارند به نوعی ایشان را بر دیگر دخترانشان برتری داده و لفظ «خیرة‌النسوان» را در مورد ایشان به‌کار می‌برند که گویای مقام بالای معنوی این بانوی کربلایی است.

وقتی که حضرت برای وداع آمدند و دیدند حضرت سکینه(س) اشک می‌ریزند سه بیت شعر در تاریخ از حضرت نقل شده که فرمودند «سیَطولُ بعدی یا سکینه فاعلمی/ منک البکاء اذا الحمام دَهانی/ لا تُحرقی قلبی بدَمعِک حسرةً/ ما دامَ مِنّی الروحُ فی جُثمانی/ واذا قُتلتُ فاَنتِ اولیٰ بالذی/ تَاتینَهُ یا خَیرةَالنِسوان/ سکینه جان بدان بعد از من گریه و اندوه تو بسیار خواهد شد قلب من را با اشک‌هایت آتش مزن تا زمانی که روح در بدن من است و من در قید حیاتم ای برگزیده زنان.»

برخی از این تعبیر «خیرة‌النسوان» استفاده کرده‌اند که سیدالشهدا(ع) سکینه را در بین دخترانشان برتر و عالی‌تر می‌دانستند والله اعلم. به هر حال این بزرگوار با آن سن کم دارای مقام و مرتبه عرفانی بود. حضرت سیدالشهدا(ع) دو بیتی درباره محبتشان به حضرت سکینه(س) و مادرش بی بی رباب سروده‌اند که از مقام و منزلت حضرت سکینه(س) هم خبر می‌دهد که به این مضمون است «همانا من منزلی را که سکینه و رباب در آن باشند دوست دارم آن‌ها را دوست می‌دارم و اموال خودم را در راهشان صرف می‌کنم و کسی هم حق سرزنش کردن و مذمت کردن مرا ندارد.»