شهید کربلایی که در یک شب ختم قرآن می‌کرد

حجت‌الاسلام والمسلمین سجاد جمشیدی، عضو هسته علمی مؤسسه کلامی احیا همدان در گفت‌وگو با ایکنا از همدان اظهار کرد: در زمان پیامبر اکرم(ص) عده‌ای از کودکان مشغول بازی بودند که رسول خدا(ص) با جمعی از اصحاب عبور می‌کردند. پیامبر(ص) کنار یکی از کودکان نشسته او را در دامن خود نشاندند و با او مهربانی کردند و بین دو چشم او را بوسیدند. از سبب آن سؤال شد حضرت فرمودند: این کودک با حسینم بازی می‌کرد دیدم خاک زیر قدم‌های حسین را برمی‌دارد و بر صورت و چشم‌های خود می‌کشد. من او را دوست دارم به‌خاطر دوستی او با فرزندم حسین، چراکه جبرئیل به من خبر داد که این کودک از یاران حسین در کربلا خواهد بود. 

آن کودک همان حبیب بن مظاهر از خاندان بنی‌اسد بود که بعدها صحابی پیامبر اکرم(ص)، یار وفادار امیرالمؤمنین(ع)، غمخوار امام حسن(ع) و فدایی امام حسین(ع) شد. او از پارسایان شب و شیران روز بود که همه شب ختم قرآن می‌کرد در تمام جنگ‌های امیرالمؤمنین(ع) شرکت می‌کرد و در ردیف شرطة الخمیس آن بزرگوار قرار گرفت. 

حبیب بن مظاهر نزد امام علی(ع) موقعیت ویژه‌ای داشت و از یاران و شاگردان خاص و حاملان علوم آن حضرت بود و علم بلایا و منایا را از حضرت آموخته بود و مثل میثم تمار از زمان و چگونگی مرگش خبر دار بود.

بیشتر بخوانید:

• عابس بن شبیب؛ شهید دوستدار اهل‌بیت(ع)
• زوجی که در کربلا بهشتی شدند
• «زُهَیر بن قَین» که بود
• سعید بن عبدالله حنفی؛ شهید نماز ظهر عاشورا
• انس بن حارث؛ مظهر ایمان به غیب
• یزید بن ثبیط؛ آزادمردی که به جبهه حق پیوست

حبیب و مسلم بن عوسجه از نخستین کسانی بودند که در کوفه با مسلم بن عقیل نماینده حضرت امام حسین(ع) بیعت کردند و پس از شهادت مسلم و بی‌وفایی مردم کوفه خود را به پنهان کردند تا اینکه امام حسین(ع) بعد از ورود به کربلا نامه‌ای به حبیب نوشت: بسم الله الرحمن الرحیم نامه‌ای از حسین بن علی به مرد فقیه حبیب بن مظاهر ما وارد کربلا شدیم و تو نزدیکی مرا به رسول خدا(ص) می‌دانی اگر اراده یاری ما را داری زود نزد ما بیا. 

حبیب به ندای امام زمانش لبیک گفت خود را به کربلا رسانید. چون حبیب به کربلا رسید اصحاب به استقبال او شتافتند حضرت زینب(س) فرمود چه خبر است؟ عرض کردند حبیب بن مظاهر به یاری شما آمده است. بی بی فرمودند سلام مرا به حبیب برسانید. چون سلام آن بانو را رسانیدند حبیب مشتی از خاک برداشت و بر فرق خود پاشید و گفت: من که باشم که دختر بزرگ امیر عرب به من سلام برساند.

روز عاشورا حبیب فرمانده جناح چپ لشکر امام(ع) شد و در کربلا حماسه‌آفرینی کرد. شهادت حبیب یکی از رویدادهایی بود که بر امام بسیار گران آمد و موجب ناراحتی فراوان امام شد، به‌طوری که نوشته‌اند «بٰانَ الْاِنکِسار فی وجه الحسین و قال لله دِرُک یا حبیب لقد کنتَ فاضلاً تَختمُ القرآن فی لیلةٍ واحدة» آثار شکستگی در چهره امام آشکار شد و فرمودند: ای حبیب خداوند به تو جزای خیر دهد تو مردی با فضیلت بودی که در یک شب تمام قرآن را می‌خواندی و فرمودند: پاداش خود و یاران باوفایم را به حساب خدا می‌گذارم. 

اینکه یک انسان کامل و حجت خدا که حقیقت انسانیت است از انسان تعریف کند و انسان را با فضلیت برشمرد خیلی ارزشمند است، حکایت‌گر مقام والای انسانی حبیب بن مظاهر است. از جمله ویژگی‌های حبیب که امام حسین(ع) آن را متذکر شدند اُنس حبیب با کتاب آسمانی قرآن کریم بود، به‌طوری که در یک شب ختم قرآن می‌کرد و این خود نشانه علاقه‌اش به کتاب خدا و عبودیت بود. کشتن حبیب آن‌قدر برای دشمن ارزشمند بود که میان برخی از سربازان و لشکریان عمر سعد مشاجره درگرفت.

در میان یاران ائمه برخی نسبت به بقیه شاخص‌ترند، مثل سلمان و ابوذر برای پیامبر(ص) و یا مالک اشتر برای امیرالمؤمنین(ع) و یا زراره و جابر جعفی و محمد بن مسلم برای امام صادق(ع). در میان یاران سیدالشهدا(ع) هم حبیب بن مظاهر از جمله چهره‌های شاخص برای یاری اباعبدالله‌الحسین(ع) بود.