خدایا شرمساری در پیش تو مرا بس است

به گزارش ایکنا از همدان، شهید تقی یوسفی، پنجم اردیبهشت ۱۳۴۴ در روستای کاج از توابع شهرستان رزن متولد شد. پدرش حسین و مادرش سلمه نام داشت. تا پایان سطح یک در حوزه علمیه درس خواند، روحانی بود. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت و 12 آبان ۱۳۶۲ با سمت مسئول روابط عمومی در پنجوین عراق به شهادت رسید. پیکرش مدت‌ها در منطقه برجای ماند و فروردین ۱۳۷۰ پس از تفحص در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد. در وصیت‌نامه این شهید آمده است:

«بسم الله الرحمن الرحیم

وَالَّذینَ جاهَدوا فینا لَنَهدِینَّهُم سُبُلَنا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ المُحسِنینَ

السَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

سپاس و ستایش مخصوص حق‌تعالی را که ما را در این عصر قرار داد که جاهل و گمراه نشدیم و شکر بیکران او را می‌گویم که امام خمینی را رهبر و پیشوای ما قرار داد تا از ضلالت و بدبختی نجات یافتیم و به حقیقت مکتب اسلام که دین نور و الهی بود رسیدیم.‌ ای خدا نجاتم بده که من خود بدون یاد تو و بدون راه تو و دین تو گمراه می‌شوم.

خدایا گناهانم را از لطف و کرمت ببخش که امید من تنها به رحمت توست، خدایا از من مپرس که چه آورده‌ای که روسیاهم و امید به اعمالم ندارم.‌ ای خدا اعمالم را در پیش ائمه و انبیا و صالحان و شهیدان رو مکن که سخت شرمسارم که شرمساری در پیش تو مرا بس است.

سلام بر پیشگاه مقدس امام عصر(عج) واسطه میان عالم غیب و شهود و با سلام گرم و مملو از محبت بر ناخدای با خدای پیرمان که ما را از ضلالت رهایی بخشید و درود بر ارواح طیبه و مطهر شهدای عزیزمان و خانواده‌های معظمشان. شهادت هدیه‌ای است میراث انبیاء و اولیاء که این تحفه را ارزانی سفاکان نخواهد کرد.

تاریخ شهادت از هابیل تا حسین و از حسین تاکنون مکرر بر این حقیقت مهر تأیید زده که مسلخ عشق جز عاشقان را نکشد من نیز دست نیازم به درگاه بی‌نیازش بلند نموده و از حضرتش تقاضای آن را دارم که مرگ ما را در شهادت قرار دهد.

پدر و مادر گرامی‌ام از حضورتان معذرت می‌خواهم که شما پدر مادر برای من بودید، ولی من آن وظیفه که باید برای شما انجام می‌دادم وظیفه خودم را ادا نکردم بسیار از شما ممنون هستم که من را با مشکلات بزرگ کردید و نگذاشتید که به گناه آلوده بشوم. وصیتی خصوصی برای شما ندارم فقط از شما می‌خواهم که برای از دست دادن من صبر داشته باشید، پدر جان صبر داشته باش صبری علی‌وار که دنیا زودگذر است و روز‌ها می‌گذرد و بچه‌ها بزرگ می‌شوند، جوان‌ها پیر می‌شوند و مردگان از یاد‌ها می‌روند، فقط خدا را به یاد بیاور تا دلت آرام بگیرد و چیزی که در راه خدا داده شود ناراحتی ندارد.

و اما مادر جان تو نیز صبر زینب‌وار داشته باش که الگوی تو زینب(س) است که دو تا از فرزندانش را از دست داد و هیچ یادی از فرزندانش نکرد و فقط برای برادرش حسین(ع) گریه کرد؛ تو نیز بر من گریه نکن هر وقت خواستی گریه کنی بر حسین(ع) گریه کن.

برادران عزیزم تقوای خدا را پیشه کنید و همیشه راه امام خمینی که راه صراط مستقیم است و تنها این خط راه به خدا رسیدن و به رستگاری رسیدن است راه خود قرار دهید. خواهرانم شما همیشه نمازتان را بخوانید و صفات عفت و پاکدامنی را پیشه کنید، پسر عمه‌هایم که حق پدری بر من دارند بر من حلال کنند از تمام قومان و خویشان می‌خواهم که به من حلال کنند.

والسلام تقی یوسفی (خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار)»