نوع ذکر قرآن در مورد انبیا (ع) چگونه است
آیت‌الله حبیب‌الله شعبانی موثقی گفت: نوع ذکر قرآن از انبیا(ع) متفاوت است، گاهی حرف و قولی از یک پیامبر بیان شده است، گاهی زندگی یک پیامبر نقل شده، گاهی یک سوره به نام پیامبری آمده است که در این میان بیشترین ذکری که قرآن از پیامبری داشته است، حضرت موسی(ع) است.
به گزارش ایکنا از همدان، آیت‌الله حبیب‌الله شعبانی موثقی، نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه همدان، شب گذشته، 21 آبان‌ماه در جلسه 95 تفسیر قرآن کریم که در مسجد مهدیه همدان برگزار شد، اظهار کرد: نکاتی از سوره حمد بیان شد، سوره‌ای که خواندن آن در هر نمازی واجب است و هیچ نمازی بدون خواندن سوره حمد مورد قبول واقع نمی‌شود، گاهی خواندن سوره دیگر واجب نیست، اما بدون سوره حمد هیچ نمازی را نمی‌توان به‌جا آورد.
گاهی می‌بینیم برخی از افراد اهل نماز و مسجد هستند، اما متأسفانه نمازی که به‌جا می‌آورند صحیح نیست، لازم است که قرائت سوره حمد و سایر اذکار نماز را یاد بگیریم نه اینکه تجوید را در حد اعلی بیاموزیم بلکه در حدی که ادای کلمات را درست انجام دهیم باید توجه کنیم. خوب است در نماز آداب مربوطه را رعایت کنیم.
بیشتر بخوانید:
از این پس آیات در مورد انبیا و نحوه برخود آنها با مردم و برخورد و ارتباط مردم با آنها را بیان می‌کنیم. مبحث جدید تفسیر قرآن کریم را با آیه 120 سوره هود شروع می‌کنیم: «وَكُلًّا نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبَاءِ الرُّسُلِ مَا نُثَبِّتُ بِهِ فُؤَادَكَ ۚ وَجَاءَكَ فِي هَٰذِهِ الْحَقُّ وَمَوْعِظَةٌ وَذِكْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ؛ هر خبرى از اخبار پيامبران را برايت حكايت مى‌كنيم تا تو را قويدل گردانيم و در اين كتاب بر تو سخن حق، و براى مؤمنان موعظه و اندرز نازل شده است.»
خداوند سیره انبیای گذشته را برای پیامبر اکرم(ص) بیان می‌کند و می‌فرماید: برای اینکه ثبات قلبی پیدا کنی این قصه‌ها را بیان می‌کنم. این خبر دادن هم موعظه و هم ذکری برای مؤمنان است، این آیه شریفه سیره و تاریخ انبیای الهی را بیان می‌کند.
از زمان حضرت آدم تاکنون تقریبا 7600 سال گذشته است، البته روایت‌های مختلفی وجود دارد، اما قطعاً این رقم بیشتر از 10 هزار سال نیست که این سال‌ها براساس روایات مختلف بیان می‌شود؛ عمر زمین و کهکشان‌ها نیز بسیار بیش از این‌هاست که بالغ بر 14 میلیارد سال است.
قرآن کریم حضرت آدم را یک موجود مستقل می‌داند، چراکه او از خاک آفریده شده است. داروین و برخی دانشمندان پیدایش آدم را از تکامل میمون می‌داند اما قرآن می‌فرماید او (آدم) را به‌عنوان یک موجود جدید و مستقل آفریدیم و این نوع خلقت آدم مسلم است.
بنابراین ما با یک تاریخ 8 هزار ساله انبیای الهی از نسل حضرت آدم روبرو هستیم. روایت‌های مختلف از مبعوث شدن 124 هزار پیامبر حکایت می‌کند. بسیاری از این پیامبران با همدیگر و همزمان مشغول به دعوت الهی در شهرها و سرزمین‌های مختلف بودند. وقتی پیامبری دین جدید می‌آورد دیگر دین‌های قبلی رسمیت ندارد، اگر حضرت عیسی(ع) دین جدید مسیحیت را می‌آورد دیگر یهودیت رسمیت ندارد و وقتی پیامبر آخرالزمان می‌‌آید دیگر کسی نمی‌تواند مسیحی و یهودی بماند بلکه دین مورد قبول خداوند دین اسلام است. «إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ» (آل‌عمران/ آیه 19).
در مورد ذکر نام انبیا در قرآن کریم، خداوند در این کتاب خود به پیامبر می‌فرماید نام برخی از انبیا در قرآن آمده است، مثل حضرت هود و صالح، حتی نوع زندگی و مخالفان آنها نیز آمده است. اما بسیاری از این پیامبران نامشان در قرآن نیامده است و یا در حد ذکر فقط یک نام از آنها نام شده مثل ذالکفل، در مجموع حدود 27 یا 29 پیامبر نامشان در قرآن مطرح شده است.
اما نوع ذکر قرآن از این انبیا متفاوت است گاهی حرف و قولی از یک پیامبر بیان شده است، مثل حضرت شعیب، گاهی زندگی یک پیامبر نقل شده، گاهی یک سوره به نام پیامبری آمده است، مثل نوح، بیشترین ذکری که از پیامبری شده است حضرت موسی(ع) است.
آنچه از نظر قرآن و اسلام برای ما مسجل است، این است که هر کدام از این انبیا اهداف مشترکی دارند، اما نوع زندگی و تبلیغ آنها در مسیرهای مختلف بوده است، البته همه از سوی خدا آمده و هر پیامبر، پیامبر قبلی را تأیید و تصدیق می‌کند، حرف همه آنها یکی است و همه مسلمان هستند، یعنی دین همه آنها یکی است و شریعت آنها متفاوت بوده است. حضرت یعقوب وقتی می‌خواست از دنیا برود به فرزندانش گفت: «وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ» (آل‌عمران/ آیه 102)، بنابراین همه پیامبران در برابر خدا تسلیم هستند.
قرآن کریم در دو یا سه مورد انبیا را به‌عنوان اسوه و الگو معرفی کرده است، «لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَة» (احزاب/ آیه 21) و «قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ» (ممتحنه/ آیه 4).
در پایان نکته‌ای را در مورد ایام فاطمیه بیان می‌کنم؛ در این زمینه نه افراط کنیم نه تفریط، به رسمی که توسط علما از چندین سال پیش در حوزه علمیه قم رایج بوده پایبند باشیم، از زمان شیخ عبدالکریم حائری و سایر علما فاطمیه اول سه روز یا در نهایت پنج روز روضه برگزار می‌شد، در فاطمیه دوم هم همین‌طور.
متأسفانه جدیداً فاطمیه اول را به فاطمیه دوم وصل می‌کنند؛ حدود چند دهه قبل اصلاً به فاطمیه توجه نمی‌شد، اما به برکت امام خمینی(ره) و برخی علمای دیگر فاطمیه در کشور ما احیا شد، اما نباید در آن افراط شود، 20 روز ایام فاطمیه افراط است. در ایام فاطمیه همان سه یا پنج روز را احترام نگه داریم و برای حضرت زهرا(س) مجلس عزا به‌پا کنیم البته مجالس مفید و کوتاه، مجالس را هم خیلی طولانی نکنیم.
انتهای پیام
