راه شهدا را ادامه دهید
در وصیت‌نامه شهید «جلال زیوری دلاور» آمده است: اى عزیزان و یاوران امام هر چند گفته‌هاى ما بعد از مدتى فراموش مى‌شود ولى شما را به خدا قسم مى‌دهم که امام را تنها نگذارید و دعا کنید و همواره یاد امام باشید و امام را شاد کنید و موجب تسلى خانواده‌هاى شهدا باشید و راه شهدا را ادامه دهید.
به گزارش ایکنا از همدان به نقل از نوید شاهد، شهید «جلال زیوری دلاور» اول شهریور ۱۳۴۴ در روستای خاکریز از توابع شهرستان اسدآباد به دنیا آمد. پدرش احمد و مادرش گلکز نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. به‌عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت و 21 دی ۱۳۶۵ در شلمچه به شهادت رسید. پیکرش در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شده است. در وصیت‌نامه این شهید آمده است:
«بسم الله الرحمن الرحیم
«ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ وَهَاجَرُواْ وَجَٰهَدُواْ فِی سَبِیلِ ٱللَّهِ بِأَموَٰلِهِمۡ وَأَنفُسِهِمۡ أَعظَمُ دَرَجَةً عِندَٱللَّهِۚ وَأُوْلَـٰٓئِک هُمُ ٱلفَآئِزُونَ.»
با سلام به یگانه منجى عالم بشریت مهدى موعود(عج) و نایب بر حقش امام امت و با سلام به شهداى اسلام و خانواده‌هاى معظم شهدا و با سلام بر یاران و یاوران امام و تمامى خدمتگزاران اسلام و مسلمین، سلام بر یاران حسین(ع) و پیروان حسین(ع)، سلام بر رزمندگان جان بر کف راه حسین(ع)، سلام بر ادامه‌دهندگان راه حسین(ع) که با نثار خون خود درخت اسلام را آبیارى مى‌کنند و وظیفه سنگینى که بر گردن آنان مى‌باشد نسبت به اسلام و قرآن ادا مى‌کنند.
برادران روز به روز بر مسئولیت ما افزوده مى‌شود و بار سنگین‌تر مى‌شود و انجام وظیفه نمودن سخت مى‌شود. اگر این راه را انتخاب کنید چه بهتر و چه سعادتى از این بیشتر که در راه اسلام و در ادامه راه حسین(ع) شهید شویم و به آرزوى دیرینه خود برسیم که همان شهادت در راه خدا مى‌باشد.
برادرانى که نامه مرا مى‌خوانند و کسانى که مى‌شنوید؛ امروز امام عزیز ما تمام مسائل را روشن کرده است و وظیفه هر شخص مشخص شده است، امام عزیز ما با تمام ملت ایران و مسلمین اتمام حجت کرده است که به جز کسانى که در رأس کشور قرار گرفته‌اند، براى تمام افراد مشخص کرده‌اند که اگر کسى مى‌خواهد دین خود را به اسلام ادا کند و راه شهدا را ادامه دهد و در راه خدا انجام وظیفه نماید امروز به جبهه آمدن است اگر کسى که این حرف امام را که جبهه آمدن تکلیف است و هر کس مى‌تواند سلاح بر دارد و در توانش است به جبهه برود بشنود و سکوت کند ما دیگر پیامى براى آنان نداریم و با آنان ما حرفى نداریم و اگر ان شاءالله از جنگ برگردیم با آنان حتى حرفى نداریم و قطع رابطه مى‌کنیم و اگر هم به شهادت برسیم چه سعادتى بهتر که به لقاء خدا پیوسته‌ایم و در آخرت از دست آنان شکایت داریم.
و وصیتمان به آنانى که سالم برمى‌گردند این است که با آنانى که به جبهه نیامدند و سکوت کردند قطع رابطه کنند و مثل جنگ‌هاى پیامبران با این گونه افراد اصلاً سلام و علیک هم نکنند. پس اى کسانى که نداى امام را شنیده و سکوت کردید بدانید که روزى پیروزى اسلام فرا مى‌رسد و روسیاهى به شما مى‌ماند و آن وقت است که چاپلوسانه و با کار منافقانه خود مى‌خواهید که به صف این رزمندگان برسید و خود را قاطى کنید ولى چنین نیست و رزمندگان ما آگاهند و خداوند یاریشان مى‌کند و شما منافقان را نابود خواهد کرد ان‌شاءالله.
پس سلام ما بر آن عزیزانى که به نداى امام که همان نداى امام زمان(عج) است لبیک گفتند و عاشقانه به جبهه‌ها شتافتند و در پیش خدا و امام زمان خود رو سفید گشتند.
اى عزیزان و یاوران امام هر چند گفته‌هاى ما بعد از مدتى فراموش مى‌شود و حتى مى‌دانم که بعد از چند روز اسم ما هم فراموش مى‌شود ولى شما را به خدا قسم مى‌دهم که امام را تنها نگذارید و دعا کنید و همواره یاد امام باشید و امام را شاد کنید و موجب تسلى خانواده‌هاى شهدا باشید و راه شهدا را ادامه دهید.
پس عزیزان اگر ما در این عملیات به پیروزى نهایى رسیدیم و نماز جمعه و جماعت را در کربلا به امامت امام عزیزمان بر پا کردیم به خدمت شما مى‌رسیم و سلام شهدا و گفته‌هاى آنان را براى شما بازگو مى‌کنیم و اگر خداوند نظر لطفى کرد و به ما اجازه داد که در صف شهدا باشیم ما را قبول کرد که به پیش او برویم که چه سعادتى بیشتر از این مى‌باشد و شما سلام ما را به رفیقان و سایر رزمندگان برسانید و اگر به کربلا رسیدید سلام ما را به امام حسین(ع) برسانید و بگویید اى حسین جان اگر این رزمندگان نتوانستند به زیارت شما بیایند راه شما را ادامه دادند و شهید شدند و به جاى ما هم زیارت کنید.
در ضمن یادتان باشد وقتى که در حال حرکت به سوى کربلا هستید بدانید که در سایه هر کوهى و در قله هر کوهى و در زیر هر یک از نخلستان‌هاى جنوب یک شهید بى مزار خوابیده که توسط دیگر رزمندگان در همانجا دفن شده است و وصیتش این است که راه او را ادامه دهید و امام را تنها نگذارید و همواره از یاران با وفاى امام باشید. والسلام.
چند کلمه‌اى با خانواده عزیزم صحبت دارم این است که پدر ومادر عزیزم هر چند نتوانستم براى شما در زمان پیرى عصاى دستتان باشم و به شما خدمت کنم ولى توانستم در آخرت موجب راه‌گشایى شما باشم.
پدر و مادر جان مرا حلال کنید و ببخشید، مادر عزیزم مى‌دانم که خیلى ناراحت مى‌شوید و بى‌صبرى مى‌کنید ولى نباید این‌طور باشید و صبر کنید و مثل حضرت زینب(س) صبور باشید.
برادران عزیزم مرا حلال کنید و از شهادت ما ناراحت نباشید و افتخار کنید که برادر خود را در راه اسلام از دست داده‌اید در ضمن از خواهرانم حلالیت مى‌طلبم و از تمامى دوستان و آشنایان و فامیل‌ها حلالیت مى‌طلبم از زن دادش‌هایم حلالیت می‌طلبم و از عموهایم و دایى‌هایم و خانواده‌هایشان حلالیت مى‌طلبم.
والسلام التماس دعا امام را دعا کنید امام را تنها نگذارید و راه شهدا را ادامه دهید «اجرکم عندالله»
الحقیر جلال زیورى، یکم دی‌ماه 1365.»
انتهای پیام
