تنها راهى که افتخار جاودان می‌آورد اطاعت مطلق از ولایت فقیه است

به گزارش ایکنا از همدان، به نقل از نوید شاهد، شهید «کامران افصحی» اول مهر ۱۳۴۲ در شهرستان نهاوند چشم به جهان گشود. پدرش پاشا و مادرش غم‌انگیز نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. به‌عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت و سرانجام 26 مهرماه ۱۳۶۱ در سومار توسط نیرو‌های عراقی براثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکرش در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شده است. در وصیت‌نامه این شهید آمده است:

«بسم الله الرحمن الرحیم 

ما از خداییم و به‌سوى او بازمی‌گردیم

سلام بر انبیا، سلام بر اوصیا، سلام بر مهدى رهایى‌بخش محرومان، سلام بر امام خمینى پدر دلسوز بیچارگان، سلام بر شهیدان ادامه‌دهندگان راه حسین(ع).

سلام بر پدر و مادر مهربانم که عمرى براى من زحمت کشیدند و مرا نیکو تربیت کردند، پدر تو می‌دانى که خون شهید درخت تنومند اسلام را آبیارى مى‌کند و من هم مى‌خواهم اگر خداى متعال قبول کند خون خود را به پاى این درخت که مى‌رود جهان‌گیر شود بریزم، پدر تو می‌دانى که ما امانت خدا در نزد شما هستیم.

سلام بر مادر مهربانم که براى من زحمت‌ها کشیده است. برادرانم را به جهاد با نفس که بزرگترین جهاد است یادآورى مى‌کنم، سلام بر دوستان گرامی‌ام که براى من مانند برادر بودند، از تمام آن‌ها مى‌خواهم که بعد از شهید شدنم قدمى جز در راه خدا بر ندارند و بعد از شهید شدن من به پدر و مادرم تبریک بگویید. از مادرم مى‌خواهم که برادرانم را جز در راه اسلام در هیچ راهى هدایت نکند.

سلام بر برادرانم که برای من، چون پدرى مهربان بودند، از آن‌ها مى‌خواهم که قدمى جز در راه خدا و اسلام بر ندارند و همیشه حرف امام را گوش کنید و عمل کنید. 

اما وصیتم به مردم؛ سلام به مردم همیشه در صحنه، خنثى‌کننده نیرنگ منافقان، اى امت دلاور و مسلمان بدانید که تنها راهى که مى‌تواند برایتان افتخار جاودان به جاى گذارد اطاعت مطلق شما از ولایت فقیه است.

سلام بر تمامى یاران امام، سلام بر برادران سپاه و بسیج و جهادگران که هدفى جز الله ندارند. برادران پاسدار سفارشم به شما این است که شما فرداى بزرگى در انتظار دارید که هر کدامتان باید گردانندگان یک شهر و کشور خارجى باشید و لازمه‌اش این است که شبانه روز کسب علم و معرفت کنید تا بتوانید پیام ما را به جهانیان برسانید و در حکومت اسلامى حضرت مهدى‌(عج) نقش مهمى داشته باشید.

و شما برادران سپاهى‌ام اسلحه خونینم را از زمین بردارید و تا پیروزى نهایى فداکارى کنید؛ و حال که به جبهه مى‌روم و پاى در چکمه مى‌کنم و سینه دشمن را نشانه مى‌روم نه به خاطر کینه و خصم بلکه براى احیاى اسلام و صدور انقلابم است و از خدا مى‌خواهم که مرا یارى دهد. در راه ما مقدارى پول به ضعیفان کمک کنید و اگر موفق به زیارت کربلا شدید به جاى من هم زیارت کنید و چه زیباست نمازى که در آخرین لحظات زندگى در زیر آتش شدید دشمن براى رضایت هر چه بیشتر پروردگار به جا آورده شود والسلام.»